Playa del Carmen
Blijf op de hoogte en volg John & Johanne
24 November 2012 | Mexico, Playa del Carmen
Playa del Carmen
Vanmorgen lekker wat aan zitten tuttelen in het hotel. Tas verpakt, "zwempak " klaargelegd met duikersbril, sokken gewassen, zo van die zaakjes die je op je gemak doet als je er de tijd voor hebt. We waren weer vroeg opgestaan, half 7, maar zaten pas om 9 uur aan het ontbijt. Weer in het gezellige zaakje van gisteren met uitzicht op het strand. Daarna een tijdje over het strand gewandeld. Prachtige hotels waar ik wel graag had gehad dat Koning Aap op geboekt had maar als ik de prijs zie bijna 4 keer meer als voor ons hotel, dan snap ik dat het niet door kon gaan. Wel is dit hotel een van de minste hotels die we onderweg gehad hebben . John heeft zwarte pootjes wanneer hij over de vloer gelopen heeft en de afvoer van de wc stinkt erg. Maar och.
Na het ontbijt lopen we over het strand. Op het eind staat een soort podium met een band daarop die de geluidsinstallatie aan het testen zijn. Je wilt niet weten wat een herrie daaruit kwam. Benidorm, daar heeft Johan de reisleider wel een beetje gelijk aan. Heel veel Amerikaanse toeristen en erg druk.
Om half 1 moet ik op het duikcentrum zijn. Ik krijg een opfris cursus. Het begint eerst in theorie. Dat wist ik nog wel omdat ik net voordat we vertrokken Tijs die ook net zijn duikbrevet gehaald had zijn boek had mogen lenen en alles nog eens doorgenomen had. Daarna is het even wachten. Vier jonge Amerikanen uit Texas varen en duiken met ons mee. We gaan de boot in en al snel moet ik voor de praktijk mee naar beneden. De jongens moeten in de boot wachten. Het is echt weer even wennen. Ik moet mijn inhalater kwijtspelen en hem weer vinden. Dat is eigenlijk een fluitje van een cent maar het lukt me niet. Ik zit al een minuut buiten zuurstof als de leraar hem misprijzend weer teruggeeft en ik de oefening daarna weer meteen opnieuw moet doen. Je duikbril vol laten lopen en hem dan klaren, je weet het nog wel maar best lastig om het te doen. Maar alles gaat weer en opnieuw naar boven. Het schip vaart verder en dan duiken we voor de eerste keer echt. Prachtig is het weer onder water.. Blauwe paars wuivende anemonen, vissen in alle kleuren schitterend, glanzend of soms juist dof, de zandkleur van de bodem. Klein maar soms erg groot. Een die alleen maar met een grote groene kop uit het zand stak en met een vervaarlijke mond vol tanden aan het happen was. Ik zou niet de kleine vis willen zijn die in zijn buurt kwam. Na 3 kwartier moeten we naar boven. De flessen worden gewisseld een stukje verder gevaren en je hebt nauwelijks de tijd om op adem te komen of je moet je weer in alles hijsen en van de boot laten vallen. De 4 jongens moeten nu de oefeningen doen die ik net heb gedaan en dan zwemmen we weer zo'n drie kwartier. Ik denk dat er mooiere plekken in Mexico hier vlak bij zijn te vinden. Want hoewel het weer prachtig is om al die vissen te zien vind ik het koraal hier in tegenstelling tot in Indonesië erg tegenvallen. Het is wat grauwer van kleur en ik kan me niet voorstellen dat dit de 2 mooiste duikplek op aarde is. Maar ik denk dat ze gedacht hebben we varen niet te ver weg, dat is alleen maar winst.
Op half 5 ben ik weer thuis en na een douche in het hotel gaan we het stadje weer in. We komen Jaqueline en Arsene tegen en drinken met hen samen een Margarita. Ik merk wel dat ik moe ben van de duik.
Om 8 uur is het verzamelen en gaan we voor de laatste avond met zijn allen uit eten. We gaan naar een visrestaurant. Men had aan mij gevraagd of ik het dankwoordje wilden doen en voor Johan een speech houden als we hem een portemonneetje wat Elvira heeft gekocht met verzameld geld overhandigen. Zoals ik in mijn speech al zei, ik weet niet of ik het als een eer moet beschouwen of als dat ik degene ben met de grootste mond. Maar wat wel is we zijn van een zooitje ongeregeld, 10 Belgen en 5 Nederlanders een gezellige groep geworden. Van de eerste keer dat Johan Bamos riep, mannen en we achter hem aan gingen. Hij heeft ons heel veel vertelt van het land en zijn liefde voor de indigo 's zoals hij het zegt(ik zeg toch vaak indiaan) op ons overgebracht. We hebben door hem veel over de achtergronden van de Mexicaanse bevolking geleerd, gekaderd in een breder perspectief van heel het Zuid Amerikaanse continent en de geschiedenis.
Als groep hebben we heel veel gelachen. De aanstekelijke lach van Martine en haar geestige opmerken net als die van Wim en Kris hebben heel veel plezier gebracht in de groep. Ieder was gezellig en onderling marcheerde het erg goed.
Na het eten gaan we nog met een groot deel om de hoek een afzakkertje nemen en dat wordt me het afzakkertje wel. Velen bestellen een cocktail en omdat het happy hour is( 11 uur) krijgen die er twee allemaal twee voor hun neus gezet. Tegelijkertijd. Om 12 uur is alles nog niet op en komt de baas zeggen dat hij moet sluiten maar of we een beker willen hebben om de rest mee te nemen, een soort doggyzak dus. Onder grote hilariteit besluiten we niet tot het laatste en verdwijnen maar naar het het hotel
Morgen een laatste dag en omdat wij pas 's avonds om kwart voor 6 vertrekken en het een uur rijden naar het vliegveld is had ik gehoopt nog een lekkere stranddag te hebben. Niet dus. De Belgische afdeling moet om 4 uur vertrekken en er wordt maar een keer een bus geregeld voor ons. Nu moeten we om half 1 al naar het vliegveld en zitten we daar 4 uur te wachten. Dat vind ik echt vreselijk balen en zal daar zeker mijn beklag bij Koning Aap over doen, begrijp niet waarom wij niet met een taxi later kunnen komen.
Maar niet gezeurd. Nu eerst genieten van de zon, wie weet hoe lang we hem niet meer zien.
Vanmorgen lekker wat aan zitten tuttelen in het hotel. Tas verpakt, "zwempak " klaargelegd met duikersbril, sokken gewassen, zo van die zaakjes die je op je gemak doet als je er de tijd voor hebt. We waren weer vroeg opgestaan, half 7, maar zaten pas om 9 uur aan het ontbijt. Weer in het gezellige zaakje van gisteren met uitzicht op het strand. Daarna een tijdje over het strand gewandeld. Prachtige hotels waar ik wel graag had gehad dat Koning Aap op geboekt had maar als ik de prijs zie bijna 4 keer meer als voor ons hotel, dan snap ik dat het niet door kon gaan. Wel is dit hotel een van de minste hotels die we onderweg gehad hebben . John heeft zwarte pootjes wanneer hij over de vloer gelopen heeft en de afvoer van de wc stinkt erg. Maar och.
Na het ontbijt lopen we over het strand. Op het eind staat een soort podium met een band daarop die de geluidsinstallatie aan het testen zijn. Je wilt niet weten wat een herrie daaruit kwam. Benidorm, daar heeft Johan de reisleider wel een beetje gelijk aan. Heel veel Amerikaanse toeristen en erg druk.
Om half 1 moet ik op het duikcentrum zijn. Ik krijg een opfris cursus. Het begint eerst in theorie. Dat wist ik nog wel omdat ik net voordat we vertrokken Tijs die ook net zijn duikbrevet gehaald had zijn boek had mogen lenen en alles nog eens doorgenomen had. Daarna is het even wachten. Vier jonge Amerikanen uit Texas varen en duiken met ons mee. We gaan de boot in en al snel moet ik voor de praktijk mee naar beneden. De jongens moeten in de boot wachten. Het is echt weer even wennen. Ik moet mijn inhalater kwijtspelen en hem weer vinden. Dat is eigenlijk een fluitje van een cent maar het lukt me niet. Ik zit al een minuut buiten zuurstof als de leraar hem misprijzend weer teruggeeft en ik de oefening daarna weer meteen opnieuw moet doen. Je duikbril vol laten lopen en hem dan klaren, je weet het nog wel maar best lastig om het te doen. Maar alles gaat weer en opnieuw naar boven. Het schip vaart verder en dan duiken we voor de eerste keer echt. Prachtig is het weer onder water.. Blauwe paars wuivende anemonen, vissen in alle kleuren schitterend, glanzend of soms juist dof, de zandkleur van de bodem. Klein maar soms erg groot. Een die alleen maar met een grote groene kop uit het zand stak en met een vervaarlijke mond vol tanden aan het happen was. Ik zou niet de kleine vis willen zijn die in zijn buurt kwam. Na 3 kwartier moeten we naar boven. De flessen worden gewisseld een stukje verder gevaren en je hebt nauwelijks de tijd om op adem te komen of je moet je weer in alles hijsen en van de boot laten vallen. De 4 jongens moeten nu de oefeningen doen die ik net heb gedaan en dan zwemmen we weer zo'n drie kwartier. Ik denk dat er mooiere plekken in Mexico hier vlak bij zijn te vinden. Want hoewel het weer prachtig is om al die vissen te zien vind ik het koraal hier in tegenstelling tot in Indonesië erg tegenvallen. Het is wat grauwer van kleur en ik kan me niet voorstellen dat dit de 2 mooiste duikplek op aarde is. Maar ik denk dat ze gedacht hebben we varen niet te ver weg, dat is alleen maar winst.
Op half 5 ben ik weer thuis en na een douche in het hotel gaan we het stadje weer in. We komen Jaqueline en Arsene tegen en drinken met hen samen een Margarita. Ik merk wel dat ik moe ben van de duik.
Om 8 uur is het verzamelen en gaan we voor de laatste avond met zijn allen uit eten. We gaan naar een visrestaurant. Men had aan mij gevraagd of ik het dankwoordje wilden doen en voor Johan een speech houden als we hem een portemonneetje wat Elvira heeft gekocht met verzameld geld overhandigen. Zoals ik in mijn speech al zei, ik weet niet of ik het als een eer moet beschouwen of als dat ik degene ben met de grootste mond. Maar wat wel is we zijn van een zooitje ongeregeld, 10 Belgen en 5 Nederlanders een gezellige groep geworden. Van de eerste keer dat Johan Bamos riep, mannen en we achter hem aan gingen. Hij heeft ons heel veel vertelt van het land en zijn liefde voor de indigo 's zoals hij het zegt(ik zeg toch vaak indiaan) op ons overgebracht. We hebben door hem veel over de achtergronden van de Mexicaanse bevolking geleerd, gekaderd in een breder perspectief van heel het Zuid Amerikaanse continent en de geschiedenis.
Als groep hebben we heel veel gelachen. De aanstekelijke lach van Martine en haar geestige opmerken net als die van Wim en Kris hebben heel veel plezier gebracht in de groep. Ieder was gezellig en onderling marcheerde het erg goed.
Na het eten gaan we nog met een groot deel om de hoek een afzakkertje nemen en dat wordt me het afzakkertje wel. Velen bestellen een cocktail en omdat het happy hour is( 11 uur) krijgen die er twee allemaal twee voor hun neus gezet. Tegelijkertijd. Om 12 uur is alles nog niet op en komt de baas zeggen dat hij moet sluiten maar of we een beker willen hebben om de rest mee te nemen, een soort doggyzak dus. Onder grote hilariteit besluiten we niet tot het laatste en verdwijnen maar naar het het hotel
Morgen een laatste dag en omdat wij pas 's avonds om kwart voor 6 vertrekken en het een uur rijden naar het vliegveld is had ik gehoopt nog een lekkere stranddag te hebben. Niet dus. De Belgische afdeling moet om 4 uur vertrekken en er wordt maar een keer een bus geregeld voor ons. Nu moeten we om half 1 al naar het vliegveld en zitten we daar 4 uur te wachten. Dat vind ik echt vreselijk balen en zal daar zeker mijn beklag bij Koning Aap over doen, begrijp niet waarom wij niet met een taxi later kunnen komen.
Maar niet gezeurd. Nu eerst genieten van de zon, wie weet hoe lang we hem niet meer zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
