Bonampak - Palenque

Bonampak - Palenque




Heerlijk geslapen in het indianenreservaat, John iets minder. Om 6 uur zijn we uit ons zelf al wakker en om kwart voor 7 bekijken we de omgeving. We bevinden ons in het reservaat van de Lacadon-indianen. Zij worden gezien als de rechtstreekse afstammingen van de Mayastammen en zijn heel lang geïsoleerd geweest doordat er geen wegen naar hen voerden. Zij hebben van de regering van Mexico het reservaat toegewezen gekregen en voeren daar zelf de scepter.
Zo werden wij overgeheveld naar busjes die zij zelf bestuurden iedere keer als we hun reservaat binnenkwamen en mochten onze eigen bussen het reservaat niet betreden. Dit gebeurden toen we er ging slapen, maar ook toen we de site Bonampak bezochten.
Maar dat de veranderingen snel gaan bewees ook het reservaat. Mochten we er volgens Koning Aap niets van luxe bemerken, geen internet. Gezamenlijke slaapzalen of hangmat en zeer eenvoudige maaltijden. Nu was er op bepaalde plaatsen wifi en internet, de gezamenlijke slaapzalen waren veranderd in tweepersoonskamers, primitief nog wel, maar beter dan gedacht en de zeer eenvoudige maaltijden waren de normale maaltijden die je in Mexico krijgt al was de keuze iets beperkter.
Maar wat er nog wel waren, waren de witte indianen. Ze hebben lang zwart haar en het haar in een pony. De vrouwen zijn iets minder buitengewoon gekleed. De eerste die we tegen kwamen was een gezin. Vader werd de bus in gehesen en de zoon die trots voor ons poseerde vertelde dat vader 86 jaar was. Toen zoon lief even later het bos in verdween bleek op zijn rug een soort kapmes te hangen. Niet lang daarna volgde een jonge niet witte indiaan het zelfde pad, maar toen met een geweer.
Een andere zeer innemende indiaan wilde ook wel op de foto voor mij maar dan moest zijn bril af. Daarna gaf hij ons een reclamefoldertje van hem zelf waar hij zich voor raad aanbood. Hij deed aan Egyptische en Tibetaanse tarot en voor zover ik hem kon begrijpen had hij twee spirituele begeleiders die hem daarbij hielpen. Hij begon met een belletje te rinkelen en daarna met een stokje rond dat belletje te draaien waarbij je een soort klankschaal effect kreeg. Hij had intussen ook zijn ketting omgedaan die zeer indrukwekkend was.
Na het ontbijt gingen wij met een gids van daar voor een jungletocht. Het was precies wat ik er van verwacht had, een boswandeling. De gids gaf ons uitleg over medicinale planten en liet ons een steen zien waarvan zij pijlpunten slepen. Pijl en boog wordt door hen nl nog steeds gebruikt. Ook een plant waarvan zij wanneer zij het bovenblad aftrokken tabak maakten. We zagen ook nog de heilige boom. Daarna kwamen we bij de watervallen, een prachtig plekje. Frank is er nog het water ingesprongen. De wandeling duurde een twee en half uur, het was leuk door de jungle te lopen, maar zoals gezegd een toeristische route. Langs de kanten van het junglepad zaten zelfs gele pijlen die de weg wezen. En van de medicinale voorlichting van de planten zou ik het niet overleven in de jungle. De bast van de ceder bij diaree, en de kauwgomballenboom. En als ik nog had gerookt wist ik waar ik dan een blad moest plukken. Ik vond het jammer dat we zo weinig hoorde van de mensen zelf, hun gebruiken, en hun wijze van leven nu.
Na de wandeling gingen we in de busjes, naar een restaurant om te lunchen en toen door naar de site Bonampak.
Deze site is wereldberoemd. Het is de enige site waar bewaarde fresco 's zijn gevonden uit de periode van de Maya's. En het bleek toen dat het echt niet van die lieverdjes waren. Er wordt in drie kamers op alle kanten van de muren door fresco's uitgebeeld de voorbereiding op de strijd, de strijd en het martelen van de overwonnen gevangenen, en daarna het feest van de overwinning.
Het is heel rustig, we zijn bijna hier alleen.
Om half 4 gaan we verder, naar Palenque. We komen er om half 6 aan. We hebben hotel met zwembad. We worden verwelkomd naast een drankje met een enorm apengebrul. Zit er een levensgrote aap in een hoge boom in de tuin van het hotel. Na een tijdje is hij verdwenen, tenminste het gebrul is gestopt. Nadat ik het eerste deel van gisteren op internet heb gezet onder het genot van een Margareta gaan John en ik eten in het hotel. We zitten met zijn beidjes in een immense zaal. Pas als wij aan de koffie zitten komt een franse groep binnen. Toch hebben we geen spijt dat we niet als de anderen naar Palenque zijn gegaan. Het eten is lekker, en het is ook fijn om met zijn tweetjes te zijn hoe aardig iedereen ook is. Waarschijnlijk haken we morgen ook helemaal of half af wanneer er een excursie naar de sites van Palenque en een waterval zijn georganiseerd. Lekker op mijn gemak skypen met Rens omdat Taeke een jaar is, wat zwemmen en relaxen en met een taxi op en neer naar de site wat makkelijk kan.