Beijing.

Beijing.
We zijn weer een paar dagen in Beijing.
Ik zit momenteel te tikken in een oude wijk met op straat allemaal Chinezen die voor hun huizen hotpot zitten te eten. Wij hebben dat net ook in een restaurant gedaan. Dan stop je allemaal stukjes vlees in een hete bouillon. Hier op straat durven we het niet, maar als je al die mensen zo gezellig voor hun huizen ziet dan krijg je het gevoel dat ze het zo kwaad niet hebben.
We zitten in een mooi hotel 25 minuten lopen van het Plein van de Hemelse Vrede. Maar het leuke van het hotel is dat het ligt in een oude Hutong-wijk. Dat is de wijk die de regering op veel plaatsen heeft platgegooid om plaats te maken voor flats, maar hier is het nog. Het oude China. We begrijpen dat met name de oudere Chinezen het erg vinden dat deze wijken worden opgeruimd, maar ook dat de jonge Chinezen niet meer hier willen wonen. Die willen toiletten en douches en niet dat er per straat een gemeenschappelijk toilet is.
Hoewel dat sinds de Olympische Spelen wel sterrentoiletten zijn. Ze krijgen sterren uitgedeeld. Hoe beter en netter, hoe meer sterren.
Maar voorlopig genieten John en ik volop van dit Chinese leven.
We zijn de dag dat we aankwamen meteen naar de verboden stad gelopen. Het is zelfs voor Chinezen erg warm op dit moment, 39 graden, dus het was wel even puffen op dat grote plein en in de Verboden Stad. Gelukkig worden alle schatten van de keizer in aircoruimtes in de paleizen tentoongesteld, dus we konden daar wat bijkomen.
Heel ontroerend zag ik een oude Chinees, ik denk wel 90, die door zijn kleinzoon voor zo'n paleis gedirigeerd werd. Je zag dat de man niet lang meer te leven had en de zorg van zijn kleinkind was roerend. De man zijn mond viel open van alle pracht en praal en ik moest toch even denken wat heeft deze man in zijn leven allemaal niet meegemaakt. In 1911 werd de laatste keizer afgezet, hij kon er denk ik net niet bij geweest zijn.
Daarna zijn we naar boven op een pagode geklommen en hadden vandaar een prachtig gezicht op de Verboden Stad. Toen we weer naar het hotel liepen, van daar af toch wel anderhalf uur lopen, kwamen we ook door een smal straatje vlak bij ons hotel. Daar werd riolering aangelegd. De sneltreinvaart waar dat mee gaat!! Er zijn zeker wel honderd man als het niet meer zijn aan het werk. Net een mierenhoop. Maar zo met zijn allen wat grond wegwerken dat schiet dan toch wel op. Midden in al die opbraak heeft de groenteboer, voor wiens winkel nu gegraven wordt, zijn stalletje nog uitstaan.
Vonden we Xian erg veranderd,Beijing minder. Zal wel liggen aan het feit dat ons hotel nog midden in zo'n Hutong-wijk ligt en aan het vele groen dat er in het centrum van Beijing is.
Vanmorgen zijn we gelopen naar een park in de buurt. Daar waren de vroege vogels van de groep om half 7 vanochtend naar toegegaan en hadden daar mee gegymt. Honderden mensen waren daar allerlei sporten aan het doen.
Toen wij er kwamen,veel later, was het er nog steeds een drukte van jewelste.
Er werd op muziek aan stijldansen gedaan. Even verder was een hele groep op muziek identieke passen aan het maken. Er werd overal muziek gemaakt. Iemand speelde trompet terwijl zijn vrouw er bij zong. Drie accordinisten zaten samen te oefenen. Een hoekje had allemaal van die heerlijk valse snaarinstrumenten en daar werd op zijn chinees door vrouwen heerlijk in onze oren vals tegenin gezongen.
Een soort popster stond voor veel Chinezen te zingen en had duidelijk succes, ze hingen aan zijn lippen. Weer verderop een stuk of 50 mensen aan het ballroomdansen. Al die mensen hebben bekers met thee bij zich waar ook nog vaak allerlei ondefinieerbare medicijnen in rond dabberen.
Ook beoefenen ze een nieuwe sport. Pluimvoetbal. Met een groot soort badmintonshuttle schopt men de veer naar elkaar toe.
Men maakt allerlei danspassen met een soort strandbadje met bal waar het de bedoeling is dat de bal op het racket blijft liggen. En ook was er een stel dat allemaal ringen naar elkaar wierp die met het hoofd opgevangen werden.
Het zijn vooral veel ouderen die in dat park zijn, maar ook jongeren. Ik denk dat het een gezonde wijze van leven is. Je ziet dat ze plezier in elkaar hebben en in de dingen die ze doen, het is gezond voor lijf en leden. Maar ook voor de geest.
Alle mensen zijn goedlachs en heel aardig, voor elkaar en voor ons.
John en ik hebben minstens drie uur in dat leuke park doorgebracht.
Daarna zijn we per metro een aantal tempels wezen bezoeken. We kwamen Eem en Richard weer tegen en hebben daar een lekker pilsje mee gedronken aan een meer, midden in het centrum van Beijing, waar ook bootjes te huur zijn en waar Chinezen in dat water zwemmen.
Morgen gaat de rest naar de Muur en naar het zomerpaleis. Wij zijn daar al geweest en gaan het Olympisch Stadion bezoeken. Hennie is vandaag in het Olympisch Zwembad wezen zwemmen en dat was haar goed bevallen. Ook willen we de (uitgebrande) omroeptoren van Remco Koolhaas gaan bekijken. Het is een hele leuke afsluiting Peking, van een vreselijk leuke reis. Ik probeer nog foto's te plaatsen. In dit kleine Hutonginternetcafeetje denk ik niet dat het zal lukken. Ik zit hier voor 20 cent per uur te internetten. Morgen misschien in een groter. Het is af en toe een gezellige onderbreking op een koele plaats meestal tussen leuke mensen. Maar anders werk ik het thuis wel verder bij. Schrijven doe ik waarschijnlijk niet meer. Ook dat zal ik thuis definitief doen, voordat ik er een foto-reisboek van laat maken.
Ik zou zeggen allemaal tot ziens. Wij komen zondagavond in Brussel aan en zullen jullie vast snel spreken. Iedereen die ons lieve dingen heeft geschreven bedankt.