Turkije, Dogubeyazit, aan de grens

We zitten nu voor de grens met Iran, in Dogubeyazit. Ik heb net een uur zitten schrijven en bij het opslaan is er iets mis gegaan. Alle tekst is verdwenen. Ik zal nu een nieuwe summiere poging ondernemen. Wanneer het weer mislukt, dan is het pech voor mijn dagboek.
Vanmorgen om half 7 opgestaan. De groep op beschuit met muisjes getrakteerd. De chauffeur durfde ze niet te eten. Dacht dat er alkohol inzat.
We hebben van half 8 tot half 12 door prachtg landschap gereden. Bergen met sneeuw, over de pas gegaan met sneeuw en in dit stadje aangekomen.
Het hotel is vergane glorie met alles rammelend en slecht werkend. We hebben een wiebelende wc, overstromingen enz. Het bed is echter zalig.
Ik merk nl. dat ik nog niet de oude ben, gisteren te veel gedaan en vandaag hoofdpijn. Ben tijdens de lunch heerlijk een uur in bed gaan slapen.
Daarna wel mee naar het sultanpaleis gegaan, wat boven op een heuveltop lag. De haremdames zaten daar opgesloten met de moeder van de sultan als de grote bewaakster. Heb er Richard met zijn haremdames gefotografeerd.
Daarna zijn Eem en Hennie nog hogerop geklommen samen met Lieke. Wij hebben ze gadegeslagen en met groot applaus binnengehaald.
In de buurt van het paleis konden we oude Turkse woningen bezichten en we kwamen ook een paar Nomaden tegen die in een tentje langs de kant van de weg stonden.
Bij het naar beneden wandelen liepen we eerst heerlijk door de zon, daarna begon het te betrekken en heb ik met John een taxi naar het hotel genomen, terwijl de rest nog (in de regen) doorwandelde. Je wordt dan voor 50 cent bij je hotel afgezet.
Ik ga nu naar het hotel terug om nog een wijntje te drinken, voordat we morgen op rantsoen gaan. We gaan dan nl. Iran binnen.