Aankomst in Van.

Vandaag zijn we in Van aangekomen. We hebben een voorspoedige reis gehad. Simone had ons al om 6 uur op het vliegveld in Brussel afgezet, het vliegtuig vertrok pas om half 11. We hebben eerst wat gegeten, toen wat rondgekeken. Mijn i-pot had in Van meteen kuren.
Bleek ik, dommerd, hem niet goed afgekoppeld in Nederland te hebben en niet gekeken te hebben of alles goed zat. Ik had er enorm de pest in, vooral ook omdat Jelger er zo zijn best op had gedaan om alle muziek die ik prachtig vond erop te zetten. Toen maar een mooi boek te voorschijn gehaald.
Over Turkeys Airlines niets dan lof. We werden als koningen behandeld. We waren de enige niet-Turkse mensen, misschien dachten ze wel, die moeten we in ere houden dat die nu na het vliegtuigongeluk in Amsterdam nog met ons durven te reizen.
Om kwart over 3 waren we in Ankara en moesten toen tot 9 uur wachten op het vliegtuig naar Van. Niets was open en we hebben toen maar wat op een koude stalen bank gelegen. John heeft helemaal niet geslapen, ik wel. Ik schijn zelfs een heel aantal Turkse mensen aan het lachen te hebben gekregen door hard te snurken. We waren blij om 9 uur weer te vertrekken en kwamen om half 11 aan. Daar stonden een heel enthousiaste Hennie en Eem ons op te wachten met een groot welkomsbord. Ze hadden al een taxi geregeld, zodat we meteen naar het hotel konden. We waren enorm blij hen te zien.
Na douchen zouden we om 2 uur in een theetuin bij een oud fort de rest van de groep ontmoeten, die dan van een eilandje in het Van-meer kwam.
Het Van-meer is een prachtig meer, staalblauw en heel groot. De stad Van die daaraan ligt is een moderne Turkse stad. We hadden met het vliegtuig al zeker 5 minuten over dat meer gevlogen. We liepen er nu samen met Eem en Hennie naar toe. Onderweg naar verschillende winkels voor de kapotte i-pot. Totdat in een computerwinkel ikzelf op de computer i-Tone op mocht bellen. Er werd, omdat de eigenaar geen Engels kende, een bevriende Turk gebeld die vertaalde. En Eureka, het is gelukt, hij deed het weer en er mocht niets voor betaald worden.
We komen dan bij de grote Vrijdagsmoskee, de naam voor de grote moskee in elke stad die zo groot is dat hij plaats heeft voor vele mensen in de omgeving. De eerste moskee van een lange rij moskeeen die we waarschijnlijk zullen bezoeken.
Het is nu ook vrijdag en iedereen is daar verzameld voor het vrijdagmiddaggebed.
Bij de theetuin geen andere leden van de groep. We werden intussen uitgenodigd door hele families die daar aan het barbequen en picknicken waren om aan te sluiten. Het kon zo gek niet gaan en ik zat op het gras midden tussen de familie een vorkje mee te prikken.
Toen de groep ons gevonden had hebben we eerst kennis gemaakt met de reisleidster en de 6 mensen die we nog niet kenden. Het is een enorm leuke groep, het klikt onderling bij allen en er was meteen een heel leuke sfeer. Vanavond zijn we met zijn 6-en uit eten geweest. Heerlijk! De kok kwam voor ons zijn dessert, chocoladesoufle, nog expres klaarmaken. Nu ben ik echt doodop en ga gauw slapen, morgen gaan we naar de berg waar de ark van Noach gestrand is.