Verder, Chinese muur, Xian, pechdag

Weer verder, Chinese muur, Xian, pechdag.
We zijn gisteren om half 6 vertrokken uit Dunhuang. Ik voel me gelukkig weer een stuk beter, de penicilline is uitgewerkt. We rijden tot half 11 per bus door de woestijn en komen dan aan in Jiayuguan. Op deze plaats bezoeken we een Mingfort. Het was het fort wat het keizerrijk China moest beschermen tegen alle duivels en barbaren van buiten. Het is het begin of het einde van de Chinese muur. Wanneer je als soldaat vroeger hier naar toe gestuurd werd voelde dat net aan zoals het voor de russen voelden als ze naar Siberië moesten. Het einde van de wereld. Het is een belangrijke plaats langs de zijderoute. Alle karavanen moesten hier langs komen. Aan de ene kant heel hoge bergen aan de andere kant de Gobiwoestijn.
Wanneer wij eraan komen heb je ook zo'n vervreemdend effect. Aan de ene kant ben je in de woestijn. Het is warm en heel erg dor. Je ziet enkel zandvlakten. En dan ineens komen de bergen te voorschijn met sneeuw op hun toppen. Wanneer je bij het fort komt dan is het heel erg heet, het fort staat prachtig tegen een staalblauwe hemel, en je ziet de besneeuwde bergen op de achtergrond. Prachtig gewoon.
Het fort is gerestaureerd en het heeft een hoog Eftelinggehalte. Voor de 8 euro krijg je waar voor je geld. Overal lopen verklede soldaten die strijddansen opvoeren, een trommelkorps geeft een demonstratie met trommels, je kunt over de muren van het fort lopen en krijgt wel een erg duidelijk beeld van hoe het er vroeger aan toe ging. Ook het museum wat erbij staat geeft een duidelijk beeld van de functie van de Chinese muur.
Na dit bezoek gaan we naar de trein en op het station nemen we nog rijst met groenten en een halve liter bier voor alles samen een euro de man. Dat valt iedere keer op, de tegenstelling tussen toegangsprijzen en de prijzen voor de dagelijkse zaken.
We rijzen van 2 uur 's middags tot half 10 's morgens weer met de trein.
Comfortabel weer in softsleepers. In de coupe naast ons, bij medereizigers krijgen ze nog bezoek van een Chinese moeder en dochter die voor lang vermaak zorgen door om de beurt Chinese liedjes en Hollandse liedjes met hen en ons te zingen.
Vandaag in Xian bezoeken we eerst met Richard en Eem een Taoïstische tempel, Hennie en Franca sluiten later aan. De tempel wordt druk bezocht door Chinese gelovigen en over verschillende tempelgebouwen kun je verschillende godheden aanroepen en om steun vragen. Wij steken een paar wierookstokken op voor het welzijn van de kinderen en kleinkinderen en Hennie doet hetzelfde. In de tempels zijn een soort monniken met zwarte petten die van boven open zijn en waar een haarknot uitkomt vastgestoken met een soort breinaalden. De gelovigen kunnen hen om raad vragen.
Naast deze tempel is een antiekmarkt waarvan alles te krijgen is en waar we ons met zijn allen op storten en aan het bieden en kopen slaan.
Daarna gaan we naar de moslimwijk en het is voor John en mij een schok te zien hoe erg alles veranderd en verwesterst is. In plaats van de mooie stad met de beltoren en muur en moskee die je meteen zag, is alles ertussen vol gebouwd met hotels, 2 VVV, Mac Donald, en hoge gebouwen. Schokkend eigenlijk in zo'n korte tijd, 7 jaar.
Gelukkig is de moskee hetzelfde gebleven. Het is echt het laatste stuk, wat we van de zijderoute zien, de laatste invloed van de Islam. Je ziet hier ook al heel erg de Chinese invloed. Qua bouwstijl verschilt de moskee niet eens zoveel van de Taoïstische tempel.
De minaret lijkt op een pagode, maar de moskee zelf is duidelijk een moskee. Met koranteksten binnen op de muur en tapijten op de grond, schoenen uit en niet toegankelijk voor niet moslims. We mogen wel om het hoekje een kijkje nemen.
Daarna bezoeken we een oud chinees huis waar we aan een theeceremonie deelnemen. Een verkapte manier om de thee verkocht te krijgen maar wel leuk om deel te nemen en te zien met wat een zorg de thee wordt gezet.
Daarna gaan we naar het hotel en de pech slaat toe. John wil een pilsje kopen aan de overkant van het hotel en in die paar minuten is al zijn handgeld gestolen. (Had ik maar meer op de antiekmarkt gekocht!)Omdat we nu zonder Chinees geld zitten, moeten we pinnen. Pinautomaten leeg. Dan wisselt hij bij het hotel geld en ineens zie ik dat heel zijn broek vernield is. Men heeft met ballpoint heel zijn achterzak bekrast, of dit nu weer een nieuwe poging tot stelen is?
De broek is echt vernield, de wasserij en stomerij weigeren hem.
Dan gaan we samen eten en door bij andere mensen aan te wijzen wat zij eten en wat ons wat lijkt, krijgen we een maaltijd op ons bord.
Aan een tafel verder op zit heel het personeel knoflook te pellen. Je snapt wel waar wij nu naar ruiken.
We komen op weg naar het hotel Franca en Hennie tegen die ontdekken dat mijn T-shirt van achteren ook helemaal met ballpoint bekrast is.
En als ik jullie dan vertel dat dit de tweede poging is om dit op de web te zetten, dan mag je dus wel zeggen dat dit een beetje een pechdag is. Wel zijn de foto's gelukt, ze staan bij het vorige bericht, het zijn de foto's vanaf Turpan, Dunhuang, het Mingfort en vandaag Xian.
Maar bij al de pech genieten we volop hoor. Het is dat we blij zijn dat we onze kinderen en kleinkindjes zien, maar anders. De droefheid slaat toe dat dit weer de laatste week is. Wat maken we toch veel mee.
Eugene, fijn dat jij weer uit het ziekenhuis bent, wat naar van je broer, ik geef het door aan Gerard, hoop hem morgen te zien, maar zij gaan naar het Terracottaleger en John en ik hebben dat al gezien dus gaan daar niet meer heen. En Monique, voor jou geldt hetzelfde, hoop Hennie morgen nog te zien, maar zij vertrekken vroeg en wij slapen denk ik eens lekker uit. We hebben een heerlijk hotel en gaan daar eens uitgebreid van genieten. .