De holy shrine
Door: johanne
Blijf op de hoogte en volg John & Johanne
28 Mei 2009 | Iran, Teheran
We zijn vanmorgen vroeg nogmaals naar de Holy Shrine gegaan, want we mochten gisteravond niet binnen. Je komt dan een immense groot terrein op. Het is zeker groter dan het Vaticaan. Van alle kanten komen pelgrims aan met zwarte en groene vlagen. Ze zingen liederen en de mannen vormen een rij en slaan zich op het hoofd en borst en erg dapperen hebben gesels bij zich waarmee ze zich op de rug slaan. Bij iedere pelgrimgroep loopt er een man mee met een grote bus op zijn rug, een soort onkruidbestrijder, maar in plaats van desinfecterend spul spuit hij parfum over de hele groep. De vrouwen houden zich rustiger en schuifelen opzij en achteraan.
Op weg naar de Holy Shrine trekken ze in een optocht eerst door de stad, langs de kant staan overal tentjes waar men drinken aanbied en in de middag zelfs een maaltijd. Ook wij krijgen meermaals dat aangeboden. Voor de beleefdheid neem ik zo’n glas ranja aan en neem een slok. Ik schrik me echter een hoedje als ik daarna de bevoorrading van de ranja zie, grote een soort giertanks, dat water is vast niet bacterievrij.
Toen we bij het complex kwamen werden we apart genomen en moesten wachten op een begeleider. Hennie en Franca hadden hun fototoestel bij zich en konden niet door de strenge bewaking komen. Ik werd door een Iraanse vrouw geheel bevoeld. De begeleider nam John en mij mee en vertelde over het leven van de beroemde imam die daar opgebaard lag, zijn belang voor de wetenschap enz. Hij zette ons bij het museum af en zei dat als wij daar klaar waren wij ons weer tot hem moesten wenden bij de ingang. Dat hebben we natuurlijk niet gedaan. We hebben het museum bekeken, een aandoenlijk samenraapsel van postzegels, korans, en geschenken aan de imam.
Daarna het tapijtenmuseum. Prachtige tapijten, wat zou Lykle daarvan genoten hebben. Eem en Richard kwamen we daar nog tegen met Rinze en Mia. Die waren hun begeleider niet kwijt geraakt en stonden onder begeleiding van een vrouw en moesten hun chadors goed omhouden. Moet je je chador niet ophouden vroeg Eem jalours. Nee, gelukkig niet, wij zijn zonder begeleider. O, zei Eem, wij hebben een erg strenge dame bij ons. Ik ben de laatste dagen niet helemaal lekker en was onder de chador helemaal een appelflauwte nabij en had hem niet over het hoofd. Af en toe kwam er dan hulp van vriendelijke Iraanse dames die net zoals Eem haar begeleider de chador weer voor me goed deden, maar de meeste tijd kwam ik ermee weg dat vreselijke hete ding niet over het hoofd te hebben. Na zo'n aankleedaktie van een Iraanse mevrouw liet ik zo vlug als ik kon de chador weer zakken, de sjaal was al warm genoeg.
We konden ook op eigen houtje bij de ingang van de Holy Shrine komen. De ingang is helemaal met goud bekleed en ook de koepels en minaretten. Een schittering. Er waren enorm veel mensen die aan het bidden en huilen waren. Er klinken gezangen. Er liepen zeker wel 7 begrafenisstoeten rond. Dan lopen een aantal mannen,waarvan enkelen met de kist, bedekt met een tapijt en maken allemaal rondjes op het voorplein. Een geestelijke begeleidt hen dan vaak en spreekt gebeden uit. Het is werkelijk fascinerend om te zien.
Vanmiddag hebben we een optocht gevolgd, voorop mannen met vlaggen, dan de mannen die zingen en zich kastijden en achter aan de vrouwen, in toom gehouden door een man met een plumeau. Ze hebben modder bij zich waarmee ze hun haren en handen insmeren en gooien zaagsel in de lucht. Ze chanten op een erg meditatieve melodie. Het is echt fascinerend.
We komen ook nog langs twee fonteinen die wel bloed lijken te spuiten, zo rood is het water.
Na een heerlijk etentje in een oud theehuis zijn John en ik nog even op het verlichte terrein van de schrijn van Inam Reza rondgelopen. Ook nu nog zijn meer dan tienduizenden mensen er aan het bidden. Het was een mooie dag en een mooie afsluiting van Iran.
--------------------
Op weg naar de Holy Shrine trekken ze in een optocht eerst door de stad, langs de kant staan overal tentjes waar men drinken aanbied en in de middag zelfs een maaltijd. Ook wij krijgen meermaals dat aangeboden. Voor de beleefdheid neem ik zo’n glas ranja aan en neem een slok. Ik schrik me echter een hoedje als ik daarna de bevoorrading van de ranja zie, grote een soort giertanks, dat water is vast niet bacterievrij.
Toen we bij het complex kwamen werden we apart genomen en moesten wachten op een begeleider. Hennie en Franca hadden hun fototoestel bij zich en konden niet door de strenge bewaking komen. Ik werd door een Iraanse vrouw geheel bevoeld. De begeleider nam John en mij mee en vertelde over het leven van de beroemde imam die daar opgebaard lag, zijn belang voor de wetenschap enz. Hij zette ons bij het museum af en zei dat als wij daar klaar waren wij ons weer tot hem moesten wenden bij de ingang. Dat hebben we natuurlijk niet gedaan. We hebben het museum bekeken, een aandoenlijk samenraapsel van postzegels, korans, en geschenken aan de imam.
Daarna het tapijtenmuseum. Prachtige tapijten, wat zou Lykle daarvan genoten hebben. Eem en Richard kwamen we daar nog tegen met Rinze en Mia. Die waren hun begeleider niet kwijt geraakt en stonden onder begeleiding van een vrouw en moesten hun chadors goed omhouden. Moet je je chador niet ophouden vroeg Eem jalours. Nee, gelukkig niet, wij zijn zonder begeleider. O, zei Eem, wij hebben een erg strenge dame bij ons. Ik ben de laatste dagen niet helemaal lekker en was onder de chador helemaal een appelflauwte nabij en had hem niet over het hoofd. Af en toe kwam er dan hulp van vriendelijke Iraanse dames die net zoals Eem haar begeleider de chador weer voor me goed deden, maar de meeste tijd kwam ik ermee weg dat vreselijke hete ding niet over het hoofd te hebben. Na zo'n aankleedaktie van een Iraanse mevrouw liet ik zo vlug als ik kon de chador weer zakken, de sjaal was al warm genoeg.
We konden ook op eigen houtje bij de ingang van de Holy Shrine komen. De ingang is helemaal met goud bekleed en ook de koepels en minaretten. Een schittering. Er waren enorm veel mensen die aan het bidden en huilen waren. Er klinken gezangen. Er liepen zeker wel 7 begrafenisstoeten rond. Dan lopen een aantal mannen,waarvan enkelen met de kist, bedekt met een tapijt en maken allemaal rondjes op het voorplein. Een geestelijke begeleidt hen dan vaak en spreekt gebeden uit. Het is werkelijk fascinerend om te zien.
Vanmiddag hebben we een optocht gevolgd, voorop mannen met vlaggen, dan de mannen die zingen en zich kastijden en achter aan de vrouwen, in toom gehouden door een man met een plumeau. Ze hebben modder bij zich waarmee ze hun haren en handen insmeren en gooien zaagsel in de lucht. Ze chanten op een erg meditatieve melodie. Het is echt fascinerend.
We komen ook nog langs twee fonteinen die wel bloed lijken te spuiten, zo rood is het water.
Na een heerlijk etentje in een oud theehuis zijn John en ik nog even op het verlichte terrein van de schrijn van Inam Reza rondgelopen. Ook nu nog zijn meer dan tienduizenden mensen er aan het bidden. Het was een mooie dag en een mooie afsluiting van Iran.
--------------------
-
29 Mei 2009 - 11:14
John & Johanne :
Ha Pap en mam,
er staan weer nieuwe Josefinefoto's bij voorbereiding reis. Verder gaat alles goed hier, aan 't genieten van het lekker weer.
Veel plezier in Turkmenistan, xx rens -
29 Mei 2009 - 13:36
Ab En Helene:
Hoi John en Johanne,
Even een brichtje uit een zeer zonnig Spanje. voor het eerst dat we internet bewust tegenkomen en in de vlugte jullie foto s bekeken. Zit er prachtig uit. Geniet van al het moois daar. Zitten nu aan de kust en vliegen woensdag naar huis. Daar gaan we er eens uitgebreid voor zitten, maar nu nog even genieten na een prachtige rondreis door het binnenland van Spanje.
Liefs voor iedereen daar, maar vooral voor jullie natuurlijk
Groeten van Appie en Helene -
29 Mei 2009 - 19:36
Ward En Cora:
Wat een schitterende reis en dito foto's.
Leuk om zo een beetje mee te reizen.
Veel groeten aan allen en
jullie in het bijzonder, liefs Ward en Cora
-
30 Mei 2009 - 21:23
Dinie:
Dankzij Pinksteren een paar vrije dagen en daarom ben ik er eens goed voor gaan zitten om jullie verhalen te lezen en de foto's te bekijken.
Het is superleuk om op deze manier jullie belevenissen te volgen. Wat zullen de vrouwen blij zijn dat de lappen af kunnen! Ik heb even voor de spiegel gestaan met een lap om mijn hoofd gedraaid om te kijken hoe het mij zou staan, maar het was geen succes. Met Noor's verjaardag Josefine gezien... wat een lieverdje. Fijne ries verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
