Kashgar, Zondagmarkt, Oude stad.

Wat is het hier weer bijzonder.
We zijn nu twee dagen in China. Eerst een hele schok na alle natuur en schoonheid, de weinige mensen, de stilte van Kirgizstan, nu in een stad met hordes van mensen en veel lawaai..
Maar hoe relaxed. Het zijn nog niet de Chinezen uit Peking. Je merkt de hele invloed nog van de zijderoute. Er leven hier veel mensen die tot de minderheidsgroep behoren. De Urghuren, een minderheid van moslims in China. Voor het eerst zien we weer in het zwart geklede vrouwen, vrouwen met het hele gelaat bedekt. Het ergste vind ik nog de vrouwen met een bruine doek, soms de ogen vrijlatend, maar ook heel vaak de doek over het hele gezicht.
In tegenstelling tot in Iran kiezen de vrouwen hier er zelf voor.
We bezoeken een mausoleum en een moskee.In het mausoleum staan 72 graven.Op het terrein van het mausoleum heeft men een oude kameel in de aanbieding waarop je kan rijden om je het gevoel van de zijderoute te geven en ook wordt alles heel goed beschermd door de meest effectieve brandbescherming. Emmertjes met zand en scheppen.
Daarna gaan we naar een bazaar. We rijden daar heen in een open scooterkarretje. Heerlijk in de warmte, de wind door je haren. Je kunt dan in de bazaar je fototoestel maar in de aanslag nemen en knippen en knippen. Het is prachtig wat je ziet.
De vrouwen inderdaad soms met bedekt gelaat, maar de meest schitterende kleding onder hun mantel. Wanneer je op de markt rond kijkt, kun je van de stoffen die aangeboden worden heel Brabant met carnaval aankleden.
Op straat gebeurt van alles. Je kunt er eten, alles kopen, de tandarts bezoeken en de dokter houdt spreekuur met de deur open; je kunt gewoon binnen kijken wie in de behandelingsstoel zit. Ik maak een praatje met hem met handen en voeten, hij spreekt bijna geen woord engels.
Voor twee drankkraampjes naast elkaar zitten alle mensen buiten naar de tv te kijken, bij het ene kraampje staat met keihard geluid een vechtfilm op en bij het andere een voetbalwedstrijd.
's Avonds eten we met een heel aantal mensen weer op dezelfde manier als gisteren. We bestellen een aantal schotels die op een ronde draaischijf gezet worden en eten daar met zijn allen van. Heerlijk, met koude witte wijn.

Zondag zijn we vroeg opgestaan om naar de beestenmarkt te gaan. Ik maak het de taxichauffeur duidelijk door boe te roepen. Hij antwoordt met beh, we lachen samen en het is begrepen.
Wanneer we aankomen start de markt net en van alle kanten komen de vrachtwagentjes, motorfietsen of gewoon lopend aan een touwtje de dieren met de mensen toegestroomd. Een mevrouw heeft al een schaap gekocht en dat wordt met zijn poten aan elkaar gebonden de achterbak van onze taxi ingedragen, hup achterklep dicht. Weg taxi.
De markt is een echte mannenbedoening. Overal zie je ze handelen. Er zijn ezels en weinig paarden. Een heel aantal koeien, sommige met hun kalfje. Stieren die op een rijtje staan en waar we met een boogje maar omheen lopen; er zou er eens een los breken.

De schapen worden nog bijgewerkt, een vrouwtje zit ze op de grond nog bij te knippen.
Er zijn etenstentjes en wanneer ik, omdat het erg warm is op een bankje voor zo'n stalletje even rustig in de schaduw de hele bedoening aankijk, komt er een vader met zijn kind naast me zitten. Ze kopen voor 2 yuan, twintig cent, een kom koude soep met een broodje en slurpen dat naar binnen. Het zoontje kijkt heel erg vergenoegd.
De sieradenkopers weten ons te vinden. Ik koop twee kettingen en drie armbanden. Ben scherp aan het onderhandelen, maar betaal toch te veel. Wanneer ik ze gekocht heb, kan ik voor de helft van de prijs dezelfde armbanden nog kopen. Och heeft die man ook een goede dag. Je weet toch niet wat de echte prijs hier is.
In de winkel van het hotel staat een mooie boeddha. Ik ben er wat verliefd op, ze vragen er 520 euro voor. De prijs is al heel erg aan het zakken. Ik heb als laatste prijs 100 euro gezegd, dat doen ze nog niet, maar er wordt met de baas overlegd en iedere keer zakt de prijs verder. Misschien dat 100 euro nog te veel is als ze vast op het laatst komen vertellen dat ze het toch voor die prijs doen.
Morgenvroeg gaan we naar het postkantoor en dan gaat er een vracht naar Nederland. Warme kleren die niet meer nodig zijn maar ook hoop ik de boeddha die erg zwaar is.
Omdat we nu 4 keer een lange treinreis gaan maken, maar ook over moeten stappen en in korte tijd trap op en af moeten wordt aangeraden de bagage zo licht mogelijk te houden.
Vanmiddag zijn we naar de oude stad geweest en hebben er een rondleiding gekregen. In deze stad zijn de opnames gemaakt voor de film de vliegeraar en zo ziet het er ook uit. Het is een stad van het jaar 1000 en er wonen enkel Urguren in die het moslimgeloof aanhangen. Omdat ze een minderheidsgroep zijn mogen ze 2 kinderen krijgen, maar ze leven in erg arme omstandigheden. Er heerst een grote werkloosheid. Veel vrouwen zijn thuis en proberen met borduur en naaiwerk een centje bij te verdienen. Wanneer ze getrouwd zijn en niet werken blijven ze thuis als de man er niet is en dan is de poort gesloten. Dan weet iedereen dat men niet op bezoek kan komen. Vanaf het moment dat de man thuis is is de poort open en kan er weer bezoek komen.
"Wanneer je getrouwd bent en werkt zoals ik": vertelt onze vrouwelijke gids, dan heb je veel werk. Want de mannen werken en slapen verder thuis. Wij moeten dan ook nog het hele huishouden doen. Ik betrap inderdaad heel wat mannen die aan het slapen zijn.
Er lopen veel kinderen rond, aangekleed of ze een soort prinsesjes zijn. Voor de verkleedkist van mijn twee kleindochters heb ik zo'n prinsessenjurk gekocht. Ook lopen de kleine kinderen met een spleet in hun broek zodat ze de urine kunnen laten lopen.
De allerkleinste baby's liggen ingebakerd in de wieg en hebben een soort houten plasgootjes, zodat de urine kan weglopen en er geen luiers nodig zijn.
Dat de levenstandaard laag is merk je al doordat er bv. een verkoper met alleen gekookte aardappels op straat zit, waar je voor een habbekrats een bordje aardappel krijgt. De frites van ons, maar zij doen er hun maaltijd mee.
Morgen naar Turpan, de warmste plaats in China, anderhalve dag per trein. Een nieuw avontuur weer. Ongelooflijk wat we allemaal meemaken. We genieten zo erg.