Bukhara

Wij zijn in Oezbekistan en ervaren dat als een erg fijn land. Het enige nadeel is dat in de groep het diaree en overgeefvirus losgeslagen is en dat men er een voor een voor valt. Hennie is jammer genoeg vandaag de klos. Meestal ben je een dag erg ziek en dan weer opgeknapt. John en ik hebben de milde variant die bijna iedereen heeft die niet de erge variant heeft en dat is enkel diaree met lichte ongemakgevoelens.
Ik ben vandaag door heel Bukhara kunnen komen maar heb wel een vergelijkend waren onderzoek van alle toiletten gedaan, en die zijn van heel schoon tot zeer smerig.
Ik duik zelfs een half uur een hotel in temidden van een franse groep die daar op een bus zit te wachten om 3 keer van een zeer schone toilet daar gebruik te kunnen maken.
De stad is prachtig met heel veel mooi bewaarde moskeeën, Koranscholen, paleizen, mausolea en karavanserai's. Het aantal moskeeen wat omgebouwd is tot allerlei toeristenwinkeltjes is hoog. Een overblijfsel nog uit de tijd van de Sovjets, toen godsdienst opium voor het volk was en moskeeën tot winkels omgebouwd waren. Nu, onafhankelijk, heeft men van de winkels toeristenwinkeltjes gemaakt. De mensen zijn weer zeer gastvrij, wel hebben ze meer ontdekt dat toeristen melkkoetjes zijn. Werden we in Iran en Turkmenistan op van alles uitgenodigd en kon je bijna je geld aan de mensen niet kwijt, dat is hier anders. Vandaag kon zelfs de toegang tot de Ark, zoals ze het noemen, de citadel uit de tijd van het Emiraat , met de factor 10 verminderd worden. De eerste prijs was met guide, de helft ervan zonder, daar de helft van voor toeristen en de andere prijs een tiende van de eerste, was voor mensen die de prijs wisten.
Omdat ik vreselijk naar de wc moest ging ik accoord met de prijs en werd toen meteen door een mannetje onder de arm genomen om me boven naar de wc te brengen. I love you, I love you roept hij uit. De koopvrouwtjes aan de zijkant roepen terug, you love money.
Richard laat zich later boven in de Ark in een pak hijsen voor wat geld en dan mag er op de troon die er staat een foto van hem gemaakt worden.
Maar ook weer de andere kant, totaal niet op geld uit. Ik kan de foto's niet op de website geplaatst krijgen. Een jongen in een computerwinkel is belangeloos meer dan een uur bezig geweest om het toch voor elkaar te krijgen.
Ik ontdek een aardige markt waar de mensen uit Oezbekistan van verre zijn gekomen. De waren worden vanuit de vrachtwagens meteen verkocht.
‘s Middags loopt John met mij nog eens de stad mee in, hij heeft vanmorgen rust gehouden. We bekijken de prachtige Kalonminaret. Zien op het plein hiervoor een opname van een model uit deze streek met kleding die voor dit land de nieuwste mode is.
We logeren in een aardig hotel vlak bij de Liabi chauz, de grote vijver in het midden van de stad.
De bevloeiingskanalen eindigen in de stad in grote betonnen vijvers waar de mensen in Buchara al eeuwen lang verkoeling zoeken. Er staan allemaal ligbedden langs en je kunt er op een terrasje aan het water iets gebruiken.
Vlak bij het hotel hebben we een aardig eethuisje ontdekt waar we heerlijk bovenin op een terras met uitzicht op de stad kunnen eten. Zelfs de vegetariërs zijn dik tevreden met het geboden eten.
Allen ervaren het hier als heel relaxed en aardig.