Samarkand
Door: johanne
Blijf op de hoogte en volg John & Johanne
05 Juni 2009 | Kazachstan, Taraz
Samarkand
We zijn weer verder Oezbekistan in en hebben Samarkand bereikt. Vroeger bereikten de karavanen op de zijderoute de stad na veel ontberingen in de woestijn en waren dan overweldigd door de pracht.
Wij zijn er zonder ontberingen gekomen. We deden voordat we hier aankwamen een andere plaats aan, Sjachrisabz, de geboorteplaats van Timoer Lenk. Timoer Lenk is de nationale held van hier. Een dictator die in 1400 zoveel leefde en alle volken overwon en enorme schatten plunderde en de beste mensen van het land meevoerde naar Oezbekistan waar die paleizen, moskeeën, madrassen, mausoleums voor hem bouwden.
De leuke optie van Koning Aap is dat je altijd vrij bent. Wij waren uit Bukhara vertrokken, wat we een enorm fijne verblijfplaats vonden, en na 3 uur rijden werden we aan het ene uiteinde van het stadje Sjachrisabz uitgeladen en twee uur later word je dan verwacht aan de andere kant. We kwamen nu mensen tegen die weer totaal verschilden als in Bukhara. Ze waren heel anders gekleed. Het was een ervaring op zich. Het leek wel of heel de bevolking aan het feestvieren was, de plaatselijke mode was gala. De vrouwen liepen in jurken met goud en zilverborduursel, lang, heel feestelijk. We bezochten daar weer de zaken die te zien waren als o.a. het beoogde graf en het paleis van die Timoer Lenk. Ik vind het altijd weer leuk worden door de mensen eromheen. Bij het paleis, wat voor de bruidjes van hier zoiets is als het Valkenbergpark bij ons, stonden ze in de rij om gefotografeerd te worden. Je werd er niet vrolijk van, een meisje keek of ze haar laatste oortje versnoept had. Wij dachten allemaal dat ze tegen haar zin moest trouwen.
Omdat we allemaal nog met diaree kampen, hebben we tijdens de reis verder vergelijkend toiletonderzoek gedaan. Ik ben geschrokken van wat je tegen kwam. Nog smeriger en vuiler dan in Nepal en China. Bij toeval stopte we twee keer bij een ziekenhuis. De wc staat daar in een tuin. Wanneer je dan ziet hoe vuil die zijn, met hordes vliegen en dat daar al het verplegend personeel op ging, dan vraag je je echt af hoe de zorg daar in het ziekenhuis moet zijn. Wij zijn een stuk verder achter een boom gaan zitten.
Aan de andere kant wist Marie-Jose, onze reisleidster die gevallen is en daarbij haar knie en enkel ernstig bezeerd heeft, te vertellen dat ze gisteren voor niets geholpen is in een ziekenhuis in Bukhara, foto en emeryscan inbegrepen.
Maar goed, ik wilde eigenlijk vertellen dat vroeger de mensen via de woestijn binnen kwamen, wij waren, doordat we eerst naar dat andere plaatsje gegaan waren, de bergen in gegaan en kwamen van die kant Samarkand binnen. Dat was heel groen. De bus had een binnenwegje genomen en we kwamen door een gebied waar de mensen geen auto's bijna hebben. Alles gaat daar per ezel. Bij ieder huisje stond wel een ezeltje en je zag de mensen er vaak op rijden, jongens, moeder met kind, herders. De huisjes waren van leem met dikke lemen daken waar soms gras op groeide. Ze hadden moestuintjes om hun huizen en er scharrelde altijd wat vee op het erf. Er was veel katoenbouw, graan en boomgaarden. Op de achtergrond de bergen die de toppen nog besneeuwd hadden. Daar trekken we straks doorheen. Na Samarkand, doen we Tasjkent aan en dan gaan we Kazachstan in en Kirgizstan, Hoe het daar allemaal gaat lopen weten we niet. Er is veranderd en weer veranderd in het programma. We zouden eerst bij mensen slapen, nu een paar dagen en een paar dagen kamperen. We zien het allemaal wel. In Turkmenistan zouden we ook bij mensen slapen en werden we door de staat toch weer een hotel ingeduwd. Maar vast staat wel dat we een heel aantal dagen door de bergen zullen trekken om China te bereiken.
We kregen daar nu een mooi voorproefje van.
Na aankomst in Samarkand zijn we er meteen op uit getrokken, naar het grote plein waar alle mooie blauwe sprookjesgebouwen staan. Het had net geregend. De eerste regen die we tegenkwamen. Daarom glom het blauw van de koepels nog meer dan anders. Het complex was afgesloten, je moet betalen om daarop te komen. Ineens kwam een bewaker na ons toe, pst, pst, of we de minaret wilden beklimmen. Het mocht eigenlijk niet, groot geheim, maar voor 5000 dim, 2.50 euro, zou hij het regelen. Na onderhandelen konden we voor 1.50 naar boven. We mochten het aan niemand vertellen, het is zo geheim dat het ook in de Lonely Planet vermeld staat, dat dat na 6 uur af en toe kan. Het was een geweldige ervaring. Een heel smalle wenteltrap op en dan boven op het dak van een minaret, heel Samarkand aan de voeten. Door de regen was er een regenboog die alles omspande. Dit met de mooie kleuren van het complex, je moet gewoon in je armen knijpen om te geloven dat je daar was.
Vandaag hebben we weer de prachtige stad bezocht. Allemaal blauwe gebouwen. Maar zo mooi. We hadden nog bijna voor de meiden van Goei Weer nieuwe petjes gekocht voor de carnaval, de bruidshoedjes van hier. Eem stond hij in ieder geval goed.
We bezochten het Sjah-i-Zinde. Dit is een prachtig complex met allerlei graven van familieleden van Timoer Lenk. Hij heeft bij het graf van een neef van Mohammed, Koesam Ibn Abbas een soort straat gemaakt met deze graven, afgewisseld met moskeeën en madrasa’s. Allemaal bedekt met het prachtigste blauwe tegelwerk. Er is een poort naar het paradijs waar iedereen in kan komen die gelooft en waarachter een moskee is waar we een imam in aantroffen die prachtig zong.
Als enige ben ik ook nog binnen geweest in Goer-i-Amir, het echte graf van Timour Lenk. Een prachtig complex voor hem en zijn zonen en kleinzoon, bekleed met marmer, azuur en goud.
Hennie is na erg ziek geweest te zijn weer wat aan het opknappen, zij heeft helaas al het moois in Oezbekistan aan haar voorbij zien gaan. Maar misschien dat ze morgen in de laatste plaats nog wat kan genieten. Ze heeft vandaag al wel twee keer het mooie plein bezocht waar ons hotel vlak bij is. Wij bezoeken het ook voor de 2e keer en blijven lange tijd in de drie gebouwen die ook weer prachtig goud en blauw bekleed zijn.
We logeren in Furkat, een wat shabby hotel maar wel heel gezellig met een binnenplaats met ligbedden waar we met de groep heerlijk op kunnen uitrusten en waar we ’s morgens een uitgebreid lekker ontbijt krijgen Het ligt vlak bij het Registanplein.
Ik denk niet dat jullie de eerste 6 dagen nog wat te horen krijgen. Ik kijk erg uit naar de tocht door de bergen dadelijk. We gaan dan het stuk natuur krijgen na al de cultuur van de afgelopen weken. Het is een bijzondere ervaring om van land na land te trekken. We zeggen wel vaak tegen elkaar, wat een zegen dat we in Nederland leven. Zoveel vanzelfsprekendheid die er in de rest van de wereld echt niet hoeft te zijn. Vrijheid vooral.
We zijn weer verder Oezbekistan in en hebben Samarkand bereikt. Vroeger bereikten de karavanen op de zijderoute de stad na veel ontberingen in de woestijn en waren dan overweldigd door de pracht.
Wij zijn er zonder ontberingen gekomen. We deden voordat we hier aankwamen een andere plaats aan, Sjachrisabz, de geboorteplaats van Timoer Lenk. Timoer Lenk is de nationale held van hier. Een dictator die in 1400 zoveel leefde en alle volken overwon en enorme schatten plunderde en de beste mensen van het land meevoerde naar Oezbekistan waar die paleizen, moskeeën, madrassen, mausoleums voor hem bouwden.
De leuke optie van Koning Aap is dat je altijd vrij bent. Wij waren uit Bukhara vertrokken, wat we een enorm fijne verblijfplaats vonden, en na 3 uur rijden werden we aan het ene uiteinde van het stadje Sjachrisabz uitgeladen en twee uur later word je dan verwacht aan de andere kant. We kwamen nu mensen tegen die weer totaal verschilden als in Bukhara. Ze waren heel anders gekleed. Het was een ervaring op zich. Het leek wel of heel de bevolking aan het feestvieren was, de plaatselijke mode was gala. De vrouwen liepen in jurken met goud en zilverborduursel, lang, heel feestelijk. We bezochten daar weer de zaken die te zien waren als o.a. het beoogde graf en het paleis van die Timoer Lenk. Ik vind het altijd weer leuk worden door de mensen eromheen. Bij het paleis, wat voor de bruidjes van hier zoiets is als het Valkenbergpark bij ons, stonden ze in de rij om gefotografeerd te worden. Je werd er niet vrolijk van, een meisje keek of ze haar laatste oortje versnoept had. Wij dachten allemaal dat ze tegen haar zin moest trouwen.
Omdat we allemaal nog met diaree kampen, hebben we tijdens de reis verder vergelijkend toiletonderzoek gedaan. Ik ben geschrokken van wat je tegen kwam. Nog smeriger en vuiler dan in Nepal en China. Bij toeval stopte we twee keer bij een ziekenhuis. De wc staat daar in een tuin. Wanneer je dan ziet hoe vuil die zijn, met hordes vliegen en dat daar al het verplegend personeel op ging, dan vraag je je echt af hoe de zorg daar in het ziekenhuis moet zijn. Wij zijn een stuk verder achter een boom gaan zitten.
Aan de andere kant wist Marie-Jose, onze reisleidster die gevallen is en daarbij haar knie en enkel ernstig bezeerd heeft, te vertellen dat ze gisteren voor niets geholpen is in een ziekenhuis in Bukhara, foto en emeryscan inbegrepen.
Maar goed, ik wilde eigenlijk vertellen dat vroeger de mensen via de woestijn binnen kwamen, wij waren, doordat we eerst naar dat andere plaatsje gegaan waren, de bergen in gegaan en kwamen van die kant Samarkand binnen. Dat was heel groen. De bus had een binnenwegje genomen en we kwamen door een gebied waar de mensen geen auto's bijna hebben. Alles gaat daar per ezel. Bij ieder huisje stond wel een ezeltje en je zag de mensen er vaak op rijden, jongens, moeder met kind, herders. De huisjes waren van leem met dikke lemen daken waar soms gras op groeide. Ze hadden moestuintjes om hun huizen en er scharrelde altijd wat vee op het erf. Er was veel katoenbouw, graan en boomgaarden. Op de achtergrond de bergen die de toppen nog besneeuwd hadden. Daar trekken we straks doorheen. Na Samarkand, doen we Tasjkent aan en dan gaan we Kazachstan in en Kirgizstan, Hoe het daar allemaal gaat lopen weten we niet. Er is veranderd en weer veranderd in het programma. We zouden eerst bij mensen slapen, nu een paar dagen en een paar dagen kamperen. We zien het allemaal wel. In Turkmenistan zouden we ook bij mensen slapen en werden we door de staat toch weer een hotel ingeduwd. Maar vast staat wel dat we een heel aantal dagen door de bergen zullen trekken om China te bereiken.
We kregen daar nu een mooi voorproefje van.
Na aankomst in Samarkand zijn we er meteen op uit getrokken, naar het grote plein waar alle mooie blauwe sprookjesgebouwen staan. Het had net geregend. De eerste regen die we tegenkwamen. Daarom glom het blauw van de koepels nog meer dan anders. Het complex was afgesloten, je moet betalen om daarop te komen. Ineens kwam een bewaker na ons toe, pst, pst, of we de minaret wilden beklimmen. Het mocht eigenlijk niet, groot geheim, maar voor 5000 dim, 2.50 euro, zou hij het regelen. Na onderhandelen konden we voor 1.50 naar boven. We mochten het aan niemand vertellen, het is zo geheim dat het ook in de Lonely Planet vermeld staat, dat dat na 6 uur af en toe kan. Het was een geweldige ervaring. Een heel smalle wenteltrap op en dan boven op het dak van een minaret, heel Samarkand aan de voeten. Door de regen was er een regenboog die alles omspande. Dit met de mooie kleuren van het complex, je moet gewoon in je armen knijpen om te geloven dat je daar was.
Vandaag hebben we weer de prachtige stad bezocht. Allemaal blauwe gebouwen. Maar zo mooi. We hadden nog bijna voor de meiden van Goei Weer nieuwe petjes gekocht voor de carnaval, de bruidshoedjes van hier. Eem stond hij in ieder geval goed.
We bezochten het Sjah-i-Zinde. Dit is een prachtig complex met allerlei graven van familieleden van Timoer Lenk. Hij heeft bij het graf van een neef van Mohammed, Koesam Ibn Abbas een soort straat gemaakt met deze graven, afgewisseld met moskeeën en madrasa’s. Allemaal bedekt met het prachtigste blauwe tegelwerk. Er is een poort naar het paradijs waar iedereen in kan komen die gelooft en waarachter een moskee is waar we een imam in aantroffen die prachtig zong.
Als enige ben ik ook nog binnen geweest in Goer-i-Amir, het echte graf van Timour Lenk. Een prachtig complex voor hem en zijn zonen en kleinzoon, bekleed met marmer, azuur en goud.
Hennie is na erg ziek geweest te zijn weer wat aan het opknappen, zij heeft helaas al het moois in Oezbekistan aan haar voorbij zien gaan. Maar misschien dat ze morgen in de laatste plaats nog wat kan genieten. Ze heeft vandaag al wel twee keer het mooie plein bezocht waar ons hotel vlak bij is. Wij bezoeken het ook voor de 2e keer en blijven lange tijd in de drie gebouwen die ook weer prachtig goud en blauw bekleed zijn.
We logeren in Furkat, een wat shabby hotel maar wel heel gezellig met een binnenplaats met ligbedden waar we met de groep heerlijk op kunnen uitrusten en waar we ’s morgens een uitgebreid lekker ontbijt krijgen Het ligt vlak bij het Registanplein.
Ik denk niet dat jullie de eerste 6 dagen nog wat te horen krijgen. Ik kijk erg uit naar de tocht door de bergen dadelijk. We gaan dan het stuk natuur krijgen na al de cultuur van de afgelopen weken. Het is een bijzondere ervaring om van land na land te trekken. We zeggen wel vaak tegen elkaar, wat een zegen dat we in Nederland leven. Zoveel vanzelfsprekendheid die er in de rest van de wereld echt niet hoeft te zijn. Vrijheid vooral.
-
05 Juni 2009 - 15:06
Hélène:
Hoi hippies,
Nou gelukkig dat er weer foto's bij de verhalen staan. Wat een prachtig beeld krijgen we zo. Al die details kun je achteraf allemaal niet meer vertellen. Wij reizen zo een beetje met jullie mee. Zijn jullie niet wat afgevallen??
Onze vakantie zit er helaas op; het was heerlijk,dwars door Spanje gereisd en daardoor veel van het binnenland gezien; wat een heerlijk vakantieland.
Veel genoegen voor het volgende stuk en we kijken weer uit naar je verslag.
Liefs Hélène -
05 Juni 2009 - 17:04
CLAUDIA:
HOI Johanne en John,
via jullie: wat een prachtige foto's, bruidshoedjes en jurken!
en heel veel liefs aan mama veel beterschap en rust gewenst!!
xxxx C.O.R. -
05 Juni 2009 - 19:22
Simone:
Kunnen jullie al dit moois wel verwerken. Er komt iedere keer zoveel op je af, is er ook tijd om het een plaatsje te geven? Misschien op de busreis door de bergen, maar ook dat zijn weer nieuwe indrukken. Geniet ze! -
07 Juni 2009 - 09:33
Eefje En Jelger:
Hoi papa en mam,
hopelijk is iedereen weer snel helemaal beter.Bedankt voor de kaart, hier alles nog steeds goed. Weinig nieuws eigenlijk.
-
07 Juni 2009 - 13:54
Jeanne Jongenelen:
Lieve Johanne en John,
Wat een fantastisch reisverslag en die foto's, ongelofelijk. Wat rot voor Hennie dat ze ziek is geweest, hopelijk is ze weer opgeknapt als dit bericht bij jullie aankomt. Het is nu zondagmiddag en het giet, zo'n middag dat je je kasten eens leeggooit. Daar was ik net mee bezig, ik kijk uit het raam en zie Yvonne in de flat van haar dochter bezig met ramen zemen, volgende week gaat Sietske verhuizen. Alles gaat hier z'n gangetje, we borrelen op woensdag en werken en bereiden de diverse vakanties voor en wachten op jullie terugkomst. Eigenlijk willen wij wel zo'n mooi petje uit dat prachtige land! By the way zijn jullie een beetje afgevallen of is het de foto die het doet, staat je in ieder geval goed. Veel groeten uit Breda namens het restje Goei Weer, let op je gezondheid (niet met de handjes aan de w.c. bril komen)en ik kijk uit naar je berichten.
Liefs,
Jeanne -
08 Juni 2009 - 06:03
Ans:
Weer dank aan de correspondente uit het oosten ! Geweldig ik geniet weer van het verhaal(uitgezonderd de ziekenboeg) en al het moois zeker op het registan plein. Allemaal een goede tocht door de bergen. Eem mogelijk kamperen??dan is jou vaknatie helemaal top. Veel groetjes Ans -
08 Juni 2009 - 14:10
Monique:
Hallo vakantiegangers,
Hartstikke bedankt voor de kaart!!. Ik ben zelf net pas weer thuis van een week Engeland en zie hem nu dus op de deurmat liggen. Het was weer super genieten van de kleinkinderen zoals jullie wel begrijpen.
Heel fijne tijd daar nog en tot snel weer.
Monique -
08 Juni 2009 - 20:02
Dinie:
Lieve John en Johanne.
Wat een fantastische kleuren, zoals dat bruin met dat blauw. En dan te bedenken dat er nog zoveel moois gaat volgen.
Ik heb een paar minuten ook gereageerd, maar dan op jullie verhaal van ,ik geloof, 3 juni.Als je het nog wilt lezen moet je even terugkijken.Het weer is hier momenteel minder, zo'n 15 gr. dus wentel je lekker in de warmte.
Groetjes Dinie -
09 Juni 2009 - 15:27
Brechtje En Jan:
Lieve reizigers
Veel plezier in de bergen. We drinken hier een heerlijk glaasje wijn op jullie behouden terugkomst.
Fijne tocht, lieve groeten uit stormachtig België
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
