maandag, dinsdag 19 en 20 sept.

maandag 19 september 2011
Olympia- Gialova-Pylou-Navarino Beach
74356-74466

N 36gr59’356
E 21gr38’ 955

Nadat we Olympia verlaten doen we eerst boodschappen. Bij de Carrefour. Ik had van de zaak meer verwacht, maar het is een express, misschien is dat net als de kleine AH bij ons. Er is een beperkt aanbod. Wederom geen vlees, maar alleen kip. En alles net als in de vorige supermarkt bevroren. Op de Nederlandse handleiding(juist zo handig van de Carrefour) staat helaas een Grieks etiquette geplakt. Zo weet je nog niet hoe lang de spaghetti bv moet koken .Doen het nu maar op het gevoel en dat lukt ook altijd.
Maar in ieder geval “ we hebben wijn”. Goedkoper dan water. Voor 5 liter betalen we tot onze verbazing iets meer dan 7 euro. En momenteel drink ik een glaasje terwijl ik dit aan het tikken ben en het is wel wat zuurballenwater, maar echt niet slecht.
Ik had de Tom Tom ingesteld op een camperplaats die ik op internet had gezien en daar de coördinaten van overgenomen.
Het is maar goed dat we ons gezond verstand gebruiken want wanneer we over wel erg rare weggetjes van de zee vandaan moeten besluiten we om te keren. Anders was het zo’n verhaal geworden van Nederlands stel volgt de Tom Tom en rijdt het ravijn in.
Blijkt dat er van de coördinaten op die website in ieder geval voor de Tom Tom geen match is want een ander coördinaat komt helemaal in het binnenland terecht terwijl volgens de foto’s op die website we aan de zee hadden moeten staan.
We rijden langs de kust en volgen nu maar onze eigen neus. De eerste plaats waar we stoppen en middageten is op een strandje waar ook een soort verrijdbaar friettentje is die stoelen en parasols van riet verhuurt maar waar muziek wordt gedraaid zo hard dat hij over heel het strandje minstens op max decibel te horen is.
We rijden verder en komen dan door de Facile en Route te raadplegen op een droomstrand.
Gelukkig heeft John het bord aan de ingang van het strand niet gezien dat op camperen boete en gevangenisstraf staat. Er staan minstens 8 campers her en der verspreid en een fransman die ik erop bevraag zegt dat hij al meer dan een week daar staat en geen enkel probleem.
We staan op een super superplaats. In de duinen, net wat boven de zee aan een soort bountystrand.
We hebben onze stoeltjes op een soort klifje gezet en kijken uit op het strand en de zee. Zo blauw en diep groen. ’S Avonds zien we de zon in de zee ondergaan en dan krijgen we een prachtige sterrenhemel te zien . John kent alle sterrenbeelden en wijst ze me aan.
Naar rechts hebben we zicht op een verlicht stadje, het is een sprookje. Op de I-pot nog een pracht muziekje en de dag kan niet meer stuk.

Navarinobeach, Petalidi.
74466-74569
Camping Petalidibeach
N 36gr58’55
E 21gr 554.36
Camping 19.50. Benzine (diesel moet ik eigenlijk van John schrijven)88.20 euro
Kon gisteren de dag niet meer stuk, de nacht wel. John heeft erg onrustig geslapen, hij staat in tegenstelling tot mij, niet zo graag op een camperplek.
We zijn alle twee niet zo lekker. Ik heb al van voor de vakantie een beetje een grieperig gevoel en John heeft nu het zelfde. Diahree en draaierig zijn. Heel gemeen het stelt mij wat gerust want mijn haar valt momenteel ook met bossen uit en ik dacht al wat zal ik toch onder de leden hebben./ Maar iets wat besmettelijk is zal wel niet zo ernstig zijn. Hoop voor hem dat hij ook geen last van haarverlies krijgt want ik kan wel wat hebben, hij ietsje minder.
Er is een weersverandering op komst, de zee is heel erg hoog en zuigt erg. Voor de eerste keer niet uitgebreid zwemmen.
We ontbijten eerst nog lekker in het zonnetje met het prachtige uitzicht. Vannacht is op het strand een 4 wieldriveauto komen staan met een tent erop, net als Camiel had. Er kruipt een leuk Italiaans stel uit te voorschijn. We zwaaien naar elkaar terwijl we beiden van ons ontbijt en de zon genieten.
We vertrekken en gaan eerst naar Pylos, een prachtig stadje. Wanneer we er heen rijden hebben we eerst voor ons een heel oude auto beladen met gematte stoelen. Wanneer je goed kijkt zie je dat het ook een soort woonplekje is voor een gezin. Achter uit de tentzeilen steekt een hondje zijn kop te voorschijn en opzij is steeds een kindje te zien.
Wanneer we in Pylos zijn komen zij ook aanlopen. Het is een zigeunerfamilie en het meisje maakt waar dat zigeunervrouwen prachtig zijn, het is een plaatje, zo zwart en vies ze eigenlijk ook is.
We drinken Griekse koffie op een terras. Dat is Nescafé koffie koud, met ijsblokjes en geslagen melk. Je ziet dat iedereen dat drinkt en we hadden van andere mensen gehoord dat dat lekker is, Frappe heet het. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Daarna gaan we richting Koroni. Een prachtige bergweg. Wanneer we in Koroni zijn is het weer aan het omslaan. Het waait vreselijk en het ziet er erg dreigend uit. We besluiten naar de camping daar te gaan.
Het is een uitgestorven camping met plaatsen met geen enkel uitzicht, alleen bij het zwembad kijk je op het haventje van Koroni beneden. Er is niemand aanwezig. Het is nu wel 2 uur, de heilige rusttijd voor de Grieken, maar niemand te zien op de hele camping. Een Duits echtpaar met motor staat er al meer dan een uur en heeft alles al geprobeerd om de campingeigenaar te achterhalen. Zijn kantoor is open, je zou er alles kunnen weghalen, maar zelf is hij nergens te zien. Het echtpaar zegt dat we wel moeten wachten omdat er nergens in de omgeving meer een camping is.
Wij besluiten door te gaan en vertellen het echtpaar dat er 30 km verderop ook een camping is.Zij blijven, wij gaan verder. Gelukkig, want derze camping is aardiger wat mij betreft omdat je hier zicht op zee hebt.
Intussen, het is nu 4 uur, staan wij daar.
De moeder van de eigenaar, geheel in het zwart, haar man is een jaar geleden overleden neemt de honneurs waar.
Haar zoon, de eigenaar blijkt later ook te liggen slapen. Wanneer ik nl het toiletgebouw meen in te gaan stap ik in een soort slaapkamertje waar hij op een bed ligt te pitten. Sorry, sorry sorry. Even later blijkt dat ik hem heb gestoord want hij neemt de honneurs van zijn moeder weer over.
Echter met mate. Het stormt op dit moment en we staan aan de rand van de zee
De parasols waar je eigenlijk onder hoort te liggen staan te klapperen in de wind, een is al stuk gescheurd. Ik moet de neiging onderdrukken om ze allemaal in te gaan klappen. Ik heb de eigenaar al gewaarschuwd, hij haalt enkel de schouders op. Het waait op dit moment zelfs zeer en zeer hard.
En erg veel bliksemflitsen. Wanneer ik een foto wil maken zie ik dat er al een aantal meer zijn stuk gewaaid. Het begint nu ook erg te bliksemen.
Dus even niet naar de receptie en bar waar het Wifi punt is.
We nemen maar een lekker glaasje wijn en maken de Canard Rilettes open die Marianne voor ons uit Frankrijk had meegenomen en die ik weer in de camper had gezet om ons eens extra te verwennen.
Terwijl de regen op het dak van de camper ranselt laten we ons dat heerlijk smaken. De camper krijgt een gratis wasbeurt. We zijn blij dat wij voor dat dit natuurgeweld losbarstte een plekje hadden gevonden. En verder geeft het mij net zo’n behaaglijk gevoel als vroeger in de vakanties met mijn moeder als in Lugano het hevigste onweer losbarstte, dan haalde zij uit de Alpen Kreutzer uit een hoekje tabletten chocolade en zaten wij met een boek smikkelend onder donder en regenlawaai eigenlijk te genieten.

Het onweer is over. Intussen heb ik heerlijk gekookt vanuit de telegraaf. Wie zou dat ooit nog denken. Maar weinig leesvoer dan ben je al blij met de zaterdagkrant van een blad wat je eigenlijk haat. En er stond een heerlijk recept in van spagetti met citroenkip. Allemaal ingrediënten die ik in huis had.
Daarna probeerde ik dit op de website te krijgen maar dat lukte niet omdat de connectie, mogelijk door het onweer niet werkte.
Het was eigenlijk heel gezellig daar in het wifipunt, een zwitser op de fiets, een griekse student en de eigenaar en dan over politiek praten.
De Griek vertelde dat 99% van de Grieken uit de euro willen. Toen ik opmerkte dat veel van mijn landgenoten dat ook wilden omdat die het idee hebben allemaal geld in Griekenland te pompen , kon de man nauwelijks ademhalen. Wij verdienden aan hen. Vooral de Duitsers, maar ook de Nederlanders. Wij verkochten al onze spullen voor veel geld aan hen, we zouden wel merken wat er zou gebeuren als Griekenland uit de euro ging. Italië, Spanje en Portugal zouden dan ook snel dat doen. De Grieken hadden het veel beter zonder de euro. In 1945 was al hun goud gestolen, waarschijnlijk door de Duitsers, maar niemand wist daar van af. Zij zouden wel zaken met China gaan doen.
De Zwitser als een echte Zwitser wist nogal wat relativerende opmerkingen toe te voegen. Dat het slecht zou zijn als Griekenland uit de euro zou gaan. Dat zij, Zwitsers niet bij de euro waren maar erg veel last hadden van een zwakke euro, want daardoor was de export van al hun zaken duur. Dat Griekenland anders moet omgaan met veel zaken.
Nu een ding waar iedereen het gloeiend over eens was dat de politici minder corrupt moesten zijn. De Zwitser zei dat de Grieken meer werk moesten creëren, de Griek dacht uit de Euro en ik dacht,och Griek jij kunt ook anders omgaan met dingen. Jij laat nu al je parasolletjes wegwaaien, 8 mooie. Misschien denk je einde seizoen, maar morgen wil ik misschien nog wel een dag blijven als ik onder zo’n ding kan liggen. Misschien betaalt de verzekering, maar ook dat kost geld. Kortom een andere instelling. En dat heeft ook effect.
Maar misschien dat de Griekse manier wel een veel relaxtere manier is. Wie zal het zeggen.
Momenteel werkt internet wel, dus alles op de website en mijn berichten even beantwoorden. En dan ook lekker naar bed.