terugreis en terug in Breda

Rion-Riccione,
75456-75600

We vertrokken s’middags van de camping in Rion, uitgezwaaid door de fietsenjongens. Ik had nog in hun brandweerauto mogen zitten en alles bekeken en we kregen hun website mee zodat we hen kunnen volgen als ze Parijs, Dakar gaan fietsen.
Onderweg naar Patras deden we nog de grootste Grieks Orthodoxe kerk aan . Eigenlijk is hij wel erg uit de kluiten gewassen. Er was net in een zijkapel een begrafenisdienst aan de gang met 4 heren zoals wij vroeger zouden zeggen .Al waren 3 priesters bij ons voor een begrafenis toch wel het maximale, dan werd je echt eerste klas begraven. Vanuit de open deuren kon je alles goed zien en horen en er zelfs een foto van maken zonder dat dat de dienst verstoorde.
Toen ik de kerk uitkwam zwermden er veel Afrikaanse mensen rond mij en de camper. Daar was John in gebleven en misschien ook wel goed, want heel triest al die mensen proberen mee te kunnen liften naar Italië. Maar dan wel op een stiekeme manier. We komen later langs een terrein langs de haven waar die mensen allemaal op een hoopje zitten onder wat plastic zeilen, met kampvuurtjes, onbeschrijflijk veel rommel om hen heen, vreselijk triest om te zien.
Later wanneer we de haven oprijden is er aan alle kanten bewaking, de camper wordt van boven tot onder nagekeken. Honden snuffelen om alles heen.
Later horen we van een aantal Nederlandse vrachtwagenchauffeurs op de boot dat het voor hen een plaag is. Een chauffeur zei dat hij gelukkig ontdekt had dat er drie onder zijn wagen lagen. Dat hij dan de havenpolitie erbij had gehaald, hij had de puntjes van hun schoenen gezien. Maar zegt hij, was dat niet zo geweest en de politie ontdekt hen dan heb ik een probleem. Dan moet ik bewijzen dat ik hen niet mee heb gesmokkeld. Ik zit minstens 5 dagen vast en mijn vrachtauto kan wel twee maanden aan de ketting staan. Die mannen vertellen altijd dat ze ons betaald hebben en een enkele maal zal dat ook wel zo zijn. Ze vernielen onze lading. De andere vrachtwagenchauffeurs beamen dit en dan komt er van alle mannen heel veel verhalen wat ze allemaal meegemaakt hebben. Planten vernield, medicijnen allemaal kapot getrapt enz,
Eigenlijk zo triest hoe mensen een beter toekomst proberen te krijgen maar ook zo begrijpelijk dat die vrachtwagenchauffeurs dat ervaren als veel last van ondervinden
Op het haventerrein ontmoeten we de Oostenrijkse mensen waar we mee op de camping in Iria hebben gestaan. Zo leuk hen weer te zien. Zij vertellen ook dat er aan hun camper aan de fietsrekken twee Afrikaanse mannen hadden gehangen maar omdat zij er heel erg van schrokken en hard riepen zijn ze vertrokken.
Aan boot wisselen we op het dek eerst onze vakantie-ervaringen van de laatste 2 weken uit. Zij zijn gebleven op de camping en hebben nog veel met de boot gevaren en ook prachtig weer gehad. Wij vertellen wat wij allemaal nog gedaan hebben. Daarna scheiden onze wegen. Wij gaan in onze hut een kleinigheid eten en komen pas later weer naar boven Er staat een behoorlijke deining en het schip gaat hevig op en neer. We bekijken het schip. De winkel waar we wat voor het jarige kleinkindje kopen, de casino’s , de bars en danszaal. . Er stond iemand te zingen en muziek te maken in een zaal voor 12 Britten. Ik heb ook nog even meegedanst maar John had totaal er geen zin in en alleen en met 12 Britten en wel leuke muziek is het ook niet je van dat. Daar heb ik de meiden van Goei Weer dan weer bij nodig want dan zou het een spetterend feest zijn geworden. Weer terug naar de hut en dan weer naar boven wanneer we Igoumenitsa naderen. Dat is een sprookjesachtig gezicht. We varen tussen eilanden de haven binnen. Een schip voor ons ook en we hadden eerst een tijdje moeten wachten op een schip dat de haven verliet. Want twee naast elkaar kunnen elkaar daar blijkbaar niet passeren.
Op de kade staan gelukkig voor de rederij wel veel auto’s, vrachtauto’s, een Nederlandse bus en 10 campers te wachten. Want wij hadden in Patras al gezegd, dat hier het schip op moet varen, zo weinig mensen. Het inladen duurde zeker tot een uur, wij zijn toen bijna alles op de boot was toch naar ons bed vertrokken, het werd zo laat. En terwijl wij in ons bedje kropen merkten we dat de boot weer ging varen.
De volgende ochtend na het ontbijt heerlijk boven in de zon. Het Oostenrijkse echtpaar komt bij ons zitten en we gaan daarna ook gezamenlijk eten. Het is heel gezellig en de tijd vliegt. Helemaal als we na het eten ook de chauffeurs nog naast ons krijgen en zij mopperen over de toestand in Tirol en onze Oostenrijkse kennissen vertellen hoe het komt dat men zo streng daar is geworden. Er ontstaat een leuke discussie en de mannen weten veel leuke dingen te vertellen.
We komen wat verlaat aan in Ancona en ook het uit de boot komen en op de snelweg weer raken vraagt veel tijd., Het is dan ook 7 uur als we op de camping komen die volgens de ASCIgids het hele jaar open zou zijn. Gesloten. De Italiaan haalt zijn schouders op als we hem wijzen op het feit dat de camping het hele jaar open zou zijn. We gaan daarna de kust af. Alle campings gesloten en de camperplaats die we zoeken kunnen we niet vinden We zijn net Joseph en Maria.
Uiteindelijk krijg ik mijn zin, uit nood geboren. We gaan naar de camperplek die ik al lang had uitgezocht. Om 9 uur komen we er aan, samen met een Italiaanse camper. Er staan al heel wat mensen en daardoor kan John rustig ademhalen.
Alles gaat gewoon goed, ook zonder camping. Verslag bijgewerkt tot de accu het begaf. Lekker geslapen en ’s morgens vroeg weer verder.

Riccione, Bourgneuf.
75600-76217
Camperplaats, GPS N45,55257 ) 6,21091
Diesel 48,60 en 82,00 euro
Aan tol kwijt, 29.40, 1.60.,3.40,4.70, 1.20, 6,50. Tol Tunnel. 49,10
Verder komen we wat mij betreft niet meer op een tolweg.
We hebben gewoon een rustige reis, over de Italiaanse tolweg van Riccione tot na de Frejustunnel .Daarna pakken we gelukkig weer de gewone weg op. Veel mooier en je hebt dan nog vakantie .
Er is geen camping meer open dus wederom krijg ik een keertje mijn zin over de wijze van camperen. . We staan op een pracht camperplek helemaal alleen met zicht op de bergen. Naast een pizzeria, een broodwinkel om de hoek en zicht op de kerk en het kerkhof. Als cadeautje kun je ook nog voor wat euro’s elektriciteit tappen. Dus ik kan mijn verslag weer bijwerken en John kan zijn scheerapparaat opladen.
’S Avonds maken we een wandeling en komen door de mooie natuur. Het is echt een bergdorp, in de winter skioord. In een wei komen we allemaal koeien tegen die verschillende bellen om hun nek hebben die allemaal een andere toon hebben. Zo prachtig het geluid dat die dan samen voortbrengen.
Vrijdag 14 oktober 2011
Bourgneuf-Nancy
76217-76717 (Exact 500 km, hoe kienen we het zo uit.)
Nancy, Camperplaats aan de haven
N 48,69221 O 6,19318
Diesel 63,50
Een prachtige weg door Frankrijk. Stralend weer op een klein stukje bij Bourg en-Bresse na waar een dichte mist hangt. We merken wel dat we van de zomer in de herfst vallen. In Griekenland overal echt nog hoog zomer, temp 27 gr., alle blaadjes groen en als ze bruin zijn is dat omdat ze verdord zijn. In Frankrijk bemerken we dat de bomen verkleuren, van groen tot rood en bruin, ook de ochtendmist die bij herfstige dagen hoort met een meer zwakker zonnetje erdoor. , typisch herfst. De temp buiten is ook 19 graden en als we ’s avonds in Nancy zijn zelfs 13 graden.
We krijgen het laatste plaatsje op de camperplaats langs de haven van Nancy. We moeten bij de havenmeester afrekenen en hij geeft ons een plattegrond van Nancy en zegt dat we op 5 minuten lopen van het centrum zijn.
We lopen dan ook na het eten naar de stad en komen door mooie poorten bij de kathedraal en later op het Place Stanislas, een prachtig plein. Mooi verlicht liggen in een vierkant het gemeentehuis, de opera, brasseries en zeer chique winkels met prachtige gevels, prachtig verlicht. Op twee hoeken mooie fonteinen en prachtig verguld hekwerk. Een plaatje. We lopen ook door de straatjes eromheen met leuke cafe’s en winkels. Het is een drukte van jewelste. Vooral veel jeugd is uit.
Daarna zitten we vanuit onze camper te kijken naar de franse bedrijvigheid om ons heen. Jongelui die naar de stad lopen, auto’s die langs rijden, heel gezellig .John en ik zeggen tegen elkaar dat we hier nog wel een weekend terug komen om alles beter te bekijken. We hebben intussen wel de kachel aangestoken. Wat een temp. verschil.

Nancy-Breda
Benzine 70 euro.en 35 euro
We staan vroeg op en rijden eerst naar Metz. Daar bezoeken we het prachtige Centre Pompidou. Nu met een tentoonstelling over het labyrint. Rechtlijnigheid en verwarring. Een pracht tentoonstelling met zeer mooie video’s. Het mooist vond ik de effecten van verschillende lichtkunstwerken waarbij je het gevoel kreeg door elkaar geschud te worden en een film waarbij de zelfde film een halve minuut ernaast werd geprojecteerd. Dat gaf een zeer vervreemdend effect, of je in twee tijden leefde.
Na twee uur moesten we gaan omdat de tijd van de parkeermeter toen afliep en we trouwens ook naar de kinderen thuis verlangden. Om half 5 kwamen we weer thuis en werden o zo hartelijk ontvangen door de kinderen en kleinkinderen.
Ook aan thuiskomen zitten veel goede kanten