Korinthe,-treinreis-Lambiri
Door: johanne
Blijf op de hoogte en volg John & Johanne
09 Oktober 2011 | Griekenland, Lambírion
Zondag 9 okt. 11
Korinthe - Lambiri-Egio
Tsoli’s camping
20 euro camping . Treinreis 38 euro Diesel 46.50
75315-753432
Het was dus niet de laatste dag Korinthe. John had geen zin in de omweg langs Delfi, en we zijn zelfs nog een dag langer gebleven toen we zagen( op deze website nb )dat het weer in Patras heel slecht was terwijl het in Korinthe goed was.
Intussen is nadat de e-reader geheel opnieuw geformatteerd is na een zoveelste poging van mij, hij het wonder boven wonder ineens wel gaan doen en zit ik dik in mijn leesstof. Meteen naast zwemmen de dagen lezend doorgebracht. Zelfs John is aan het lezen geslagen in het boek over de Goden van Griekenland.
Wandelen zit er nu helemaal niet meer in. De poot die altijd al zo moeilijk doet is nu ook nog gewond. Ik zwem 2 keer per dag de baai door en rond dan een aantal boeien. Dan komt het precies op een uur zwemmen per keer uit. Nu heb ik een boei te scherp genomen en met de kwaaie voet langs de ijzeren ketting van de boei gegaan, gevolg een diepe jaap over de hele lengte onder deze voet.
Vandaag zijn we richting Patras vertrokken. We nemen niet de tolweg maar schakelen de Tom Tom op geen tol in. Niet omdat die paar euro ons te veel zijn maar wel omdat we dan altijd langs de mooiste wegen komen. Ook nu. We volgen de Old National Route. De weg heel de tijd langs de kust. Prachtig. Het is zondag en in de dorpjes zitten alle caféterrasjes vol met mannen. Geen vrouw te bekennen. Nu zie je die toch veel minder dan de mannen op die terrasjes zitten maar nu is het wel heel opvallend. Geen vrouw te zien, behalve in de bediening. Zouden de vrouwen in de kerk zitten, achter het aanrecht staan voor de zondagse maaltijd, of ergens anders zijn?
Toen ik het de mannen in een cafe vroeg waar binnen nog meer mannen zaten als buiten moesten ze allemaal lachen , maar antwoord kreeg ik niet.
Onderweg zien we een kerkje met mensen buiten. Zoals altijd nieuwsgierig vraag ik John te stoppen en ga kijken. Er is net een doop geweest en je hebt daardoor het geluk dat je dit prachtige kerkje van binnen kunt bekijken. Meestal zitten ze op slot. Het is precies zoals in de beschrijvingen in de boeken. Bovenin de Christus Pantokrator. De Almachtige die op de gelovigen neer ziet. De iconostatus die het altaar afschermt van de rest van de kerk , waar heiligen op te zien zijn die door de gelovigen gekust worden, en het altaar zelf. Verder een icoon waar je kaarsjes voor op kunt steken. We hebben al een paar van die kerken bezocht maar dit is weer zo’n onverwacht juweeltje
Het zijn prachtige interieurs en nu is ook weer heel aardig te zien de bedrijvigheid eromheen. Een vader die zijn kindje optilt om een icoon te kussen. Maar nu ook veel mensen, in hun netste pak, die de ouders van de dopeling feliciteren. Een jongen aan de blauwe kleuren van de doopsuikers die uitgedeeld worden en aan het gebak wat buiten geserveerd wordt aan de gasten te bemerken. . Heel leuk is om te zien dat de zwerver die naast de kerk zit ook een stuk heeft gehad en daar weer een stuk ook van aan zijn hondje geeft.
Bij Diakofto nemen we het Kalavritasmalspoor naar boven . In alle toeristenboeken als een must beschreven. Dit is een diesellocomotief die in een uur van de zee naar het bergstadje Kalavrita omhoog rijdt tot op 720 meter hoog. Hij moet daar bij steile stukken gebruik maken van een tandradspoor. Je komt door smalle kloven, door tunnels , langs ravijnen en snel stromende riviertjes. Ziet een klooster in de hoogte liggen en eindigt dan bij Kalavrita, een dorp met een trieste geschiedenis. Hier hebben de Duitsers in 1943 als vergeldingsmaatregel na de dood van 80 soldaten door partizanen de gehele mannelijke bevolking gedood, het dorp verwoest, meer dan 1400 mannen, vrouwen en kinderen zijn daarbij omgekomen. De linker klok van de kerk in het dorp laat men altijd op 2.34 staan, het tijdstip dat het bloedbad begon. Voor mij blijven dit soort zaken toch altijd onbegrijpelijk, dat mensen elkaar dit aan kunnen doen.
Op dit moment is Kalavrita een welvarend toeristenoord. Zomers levend van mensen zoals John en ik en in de winter van mensen die er komen skiën. Op dit moment ook niet te begrijpen dat er straks sneeuw kan liggen.
Onderweg naar beneden stopt de trein midden in de middle of nowhere als daar 2 vrouwen staan te zwaaien of ze mee mogen. Hetzelfde heb ik ook al eens meegemaakt in Schotland. Grappig dat dat zo kan.
Wij gaan na dit leuke uitstapje weer verder en omdat het al laat is stoppen we bij de eerste de beste camping. Weer een prachtig plekje aan de zee. De camping zelf getooid met een windmolen, grote vazen, heeft zelfs Wifi die in de camper is te ontvangen. Zodoende zit ik met uitzicht op de zee lekker dit verslag bij te werken. Het weer is hier minder, de temperatuur lager. We hebben het koud bij 24 graden in de camper, ongelooflijk niet. Dat krijg je als je 4 weken verwend bent met temperaturen nooit lager dan 27 graden. Het goede leven is echter denk ik wel afgelopen. Er is hier voor morgen slecht weer afgegeven voor 2 dagen en dan gaan we de boot al weer op voor Italië.
Intussen heb ik al gekookt en tikt de regen op de camper en is het buiten aardedonker. Maar in de camper o zo gezellig. John heeft een fijn muziekje opgezet en als ik dit op de website heb gezet ga ik verder met mijn nieuw fijn e-readertje.
Maandag
We bereiden ons voor op Hollands weer.
Voor de eerste keer regen bij het opstaan en koud dat het is. John wordt boos als ik toch mijn ochtendje zwemmen wil. Hij vindt dat van de gekken, dus we doen het maar niet.
Het is hier echt naseizoen. We staan als enigen naast de eigenaar op de camping. Alles is al afgesloten. Douchen moeten we in het slaapvertrek van de eigenaar doen, dus doen we het maar in de camper en de afwas in de restaurantkeuken.Nergens anders is warm water. Het restaurant is gesloten maar fungeert op dit moment denk ik als verblijf voor de eigenaar of beheerder. Daar brandt op dit moment een grote houtkachel. De temp is zeker 10 graden gezakt in een dag. Over twee dagen herstelt dat zich wel weer maar dan zijn we op de boot.
Het is dat we zo'n mooi uitzicht vanuit de camper hebben en dat we in de camper konden internetten en skypen met de kinderen, maar anders vonden we het gebodene op de camping wel heel erg duur. We gaan nu verder. Naar de camping bij de beroemde brug van Patras of de camping waar we al geweest zijn toen we aankwamen.
Korinthe - Lambiri-Egio
Tsoli’s camping
20 euro camping . Treinreis 38 euro Diesel 46.50
75315-753432
Het was dus niet de laatste dag Korinthe. John had geen zin in de omweg langs Delfi, en we zijn zelfs nog een dag langer gebleven toen we zagen( op deze website nb )dat het weer in Patras heel slecht was terwijl het in Korinthe goed was.
Intussen is nadat de e-reader geheel opnieuw geformatteerd is na een zoveelste poging van mij, hij het wonder boven wonder ineens wel gaan doen en zit ik dik in mijn leesstof. Meteen naast zwemmen de dagen lezend doorgebracht. Zelfs John is aan het lezen geslagen in het boek over de Goden van Griekenland.
Wandelen zit er nu helemaal niet meer in. De poot die altijd al zo moeilijk doet is nu ook nog gewond. Ik zwem 2 keer per dag de baai door en rond dan een aantal boeien. Dan komt het precies op een uur zwemmen per keer uit. Nu heb ik een boei te scherp genomen en met de kwaaie voet langs de ijzeren ketting van de boei gegaan, gevolg een diepe jaap over de hele lengte onder deze voet.
Vandaag zijn we richting Patras vertrokken. We nemen niet de tolweg maar schakelen de Tom Tom op geen tol in. Niet omdat die paar euro ons te veel zijn maar wel omdat we dan altijd langs de mooiste wegen komen. Ook nu. We volgen de Old National Route. De weg heel de tijd langs de kust. Prachtig. Het is zondag en in de dorpjes zitten alle caféterrasjes vol met mannen. Geen vrouw te bekennen. Nu zie je die toch veel minder dan de mannen op die terrasjes zitten maar nu is het wel heel opvallend. Geen vrouw te zien, behalve in de bediening. Zouden de vrouwen in de kerk zitten, achter het aanrecht staan voor de zondagse maaltijd, of ergens anders zijn?
Toen ik het de mannen in een cafe vroeg waar binnen nog meer mannen zaten als buiten moesten ze allemaal lachen , maar antwoord kreeg ik niet.
Onderweg zien we een kerkje met mensen buiten. Zoals altijd nieuwsgierig vraag ik John te stoppen en ga kijken. Er is net een doop geweest en je hebt daardoor het geluk dat je dit prachtige kerkje van binnen kunt bekijken. Meestal zitten ze op slot. Het is precies zoals in de beschrijvingen in de boeken. Bovenin de Christus Pantokrator. De Almachtige die op de gelovigen neer ziet. De iconostatus die het altaar afschermt van de rest van de kerk , waar heiligen op te zien zijn die door de gelovigen gekust worden, en het altaar zelf. Verder een icoon waar je kaarsjes voor op kunt steken. We hebben al een paar van die kerken bezocht maar dit is weer zo’n onverwacht juweeltje
Het zijn prachtige interieurs en nu is ook weer heel aardig te zien de bedrijvigheid eromheen. Een vader die zijn kindje optilt om een icoon te kussen. Maar nu ook veel mensen, in hun netste pak, die de ouders van de dopeling feliciteren. Een jongen aan de blauwe kleuren van de doopsuikers die uitgedeeld worden en aan het gebak wat buiten geserveerd wordt aan de gasten te bemerken. . Heel leuk is om te zien dat de zwerver die naast de kerk zit ook een stuk heeft gehad en daar weer een stuk ook van aan zijn hondje geeft.
Bij Diakofto nemen we het Kalavritasmalspoor naar boven . In alle toeristenboeken als een must beschreven. Dit is een diesellocomotief die in een uur van de zee naar het bergstadje Kalavrita omhoog rijdt tot op 720 meter hoog. Hij moet daar bij steile stukken gebruik maken van een tandradspoor. Je komt door smalle kloven, door tunnels , langs ravijnen en snel stromende riviertjes. Ziet een klooster in de hoogte liggen en eindigt dan bij Kalavrita, een dorp met een trieste geschiedenis. Hier hebben de Duitsers in 1943 als vergeldingsmaatregel na de dood van 80 soldaten door partizanen de gehele mannelijke bevolking gedood, het dorp verwoest, meer dan 1400 mannen, vrouwen en kinderen zijn daarbij omgekomen. De linker klok van de kerk in het dorp laat men altijd op 2.34 staan, het tijdstip dat het bloedbad begon. Voor mij blijven dit soort zaken toch altijd onbegrijpelijk, dat mensen elkaar dit aan kunnen doen.
Op dit moment is Kalavrita een welvarend toeristenoord. Zomers levend van mensen zoals John en ik en in de winter van mensen die er komen skiën. Op dit moment ook niet te begrijpen dat er straks sneeuw kan liggen.
Onderweg naar beneden stopt de trein midden in de middle of nowhere als daar 2 vrouwen staan te zwaaien of ze mee mogen. Hetzelfde heb ik ook al eens meegemaakt in Schotland. Grappig dat dat zo kan.
Wij gaan na dit leuke uitstapje weer verder en omdat het al laat is stoppen we bij de eerste de beste camping. Weer een prachtig plekje aan de zee. De camping zelf getooid met een windmolen, grote vazen, heeft zelfs Wifi die in de camper is te ontvangen. Zodoende zit ik met uitzicht op de zee lekker dit verslag bij te werken. Het weer is hier minder, de temperatuur lager. We hebben het koud bij 24 graden in de camper, ongelooflijk niet. Dat krijg je als je 4 weken verwend bent met temperaturen nooit lager dan 27 graden. Het goede leven is echter denk ik wel afgelopen. Er is hier voor morgen slecht weer afgegeven voor 2 dagen en dan gaan we de boot al weer op voor Italië.
Intussen heb ik al gekookt en tikt de regen op de camper en is het buiten aardedonker. Maar in de camper o zo gezellig. John heeft een fijn muziekje opgezet en als ik dit op de website heb gezet ga ik verder met mijn nieuw fijn e-readertje.
Maandag
We bereiden ons voor op Hollands weer.
Voor de eerste keer regen bij het opstaan en koud dat het is. John wordt boos als ik toch mijn ochtendje zwemmen wil. Hij vindt dat van de gekken, dus we doen het maar niet.
Het is hier echt naseizoen. We staan als enigen naast de eigenaar op de camping. Alles is al afgesloten. Douchen moeten we in het slaapvertrek van de eigenaar doen, dus doen we het maar in de camper en de afwas in de restaurantkeuken.Nergens anders is warm water. Het restaurant is gesloten maar fungeert op dit moment denk ik als verblijf voor de eigenaar of beheerder. Daar brandt op dit moment een grote houtkachel. De temp is zeker 10 graden gezakt in een dag. Over twee dagen herstelt dat zich wel weer maar dan zijn we op de boot.
Het is dat we zo'n mooi uitzicht vanuit de camper hebben en dat we in de camper konden internetten en skypen met de kinderen, maar anders vonden we het gebodene op de camping wel heel erg duur. We gaan nu verder. Naar de camping bij de beroemde brug van Patras of de camping waar we al geweest zijn toen we aankwamen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
