Bright

We zijn weer een heel aantal dagen verder naar mijn gevoel. De tijd gaat zo razend snel voorbij en we hebben weer zoveel gezien.
De reis van Petersbourh naar Broken Hill was facinerend. Je rijdt over een lange smalle weg. Links en rechts rode woestijn begroeid met wat toefen helmgras, af en toe een Gomboom. Om de 50, 60 km, twee huizen met een benzinestation.
Het is er heet, heter, heetst. ik denk niet dat ik ooit in mijn leven zo'n warme temperatuur heb meegemaakt. Er stond ook een heel harde wind en dan is het net of er een reuze fohn aan staat. Want die wind is ook heel erg warm.
We wilden even buiten eten maar zijn meteen ons campertje weer ingevlucht want de vliegen dachten daar komt een heerlijk hapje aan. s'avonds kwamen we in Broken Hill, best een grote stad, midden in die woestijn. Er zijn aan de buitenkant van die stad allemaal mijnen die nu ook nog in gebruik zijn. Ze brengen zilver, zink en nog iets naar boven.
We hebben daar de dependance van de flying doktors gezien. Ze hebben er een tentoonstelling en de bedoeling is natuurlijk dat je daarna wat in een donatiebus stopt. Zou het niets voor jou zijn Jelger. Het is wel heel afwisselend en soms ook spannend werk. Dank zij deze organisatie kunnen mensen in de Out Back ook een medische verzorging krijgen. Toen we later op de camping waren, hebben we alleen maar in het zwembad gelegen.
De volgende dag was het minder warm en zijn we naar Silvertown geweest. Dat is een dorpje waar heel veel films gemaakt worden. Het is ook inderdaad of je midden in het wilden Westen bent terecht gekomen.
Er was ergens een plek waar kamelen achter een omheining zaten en waar je op kon rijden, maar we kwamen ook zomaar kamelen in het wild tegen.
De hele weg naar Silvertown toe werden we met borden met Dip voor kuilen gewaarschuwd maar bij de echte kuilen zaten ze niet en werd je met je hoofd tegen het plafond gelanceerd. In het stadje heette dan ook een huis achter 36 Dips. dat is de echte Australische humor.
John herkende in het stadje het hotel Silvertown uit de film Mad Max. Of liever ik denk dat hij de auto ervoor erg herkende.
We zijn na het bezoek van het stadje Silvertown weer naar het zuiden gereden. Eerst weer over een lange weg door de woestijn. De wind was nu zelfs nog harder en overal zag je kleine tornado's van rood zand. Het was voor John niet makkelijk rijden.
Opeens, heel vreemd kom je het gebied van de Murray rivier binnen. Bij het plaatsje Mildura. Dan is zo te zien wat water kan betekenen. Daar wordt alles bevloeid via ingenieuse irrigatiesystemen. Alles is groen, alles bloeit. Er zijn volop rozen te zien. Een lange rij van wijngaarden. Citroenbomen en sinaasappelen. Walnotenbomen. Het is net het aards paradijs dan. We vonden een plekje aan de rivier en s’morgens toen ik opstond zag ik inderdaad een pelikaan. Zo prachtig. Toen ik hem van alle kanten gefotorafeerd had liep ik net weg en toen kwam er een ander aan en toen vlogen ze beide weg. Zo echt zoals je ze op de bus bij ons van de pelikaan ziet met van die grote bekken voorop. Te laat om dat mooie plaatje vast te leggen.
We zijn langs de Murray rivier verder naar beneden getrokken. Wanneer er geen plaatsjes zijn is alles weer net zo droog en dan kom je in de volgende oase-eigenlijk waar het weer bevloeid- is net zo’n mooi paradijsje weer tegen.
We zijn in Echuca twee dagen gebleven. Stonden precies in de bocht van de rivier en hebben lekker uit zitten puffen. Er was veel vermaak. Want de australiers huren boten waar ze met zijn allen op varen en die kwamen vaak bij ons voor vast te liggen. Ook maakte we mee hoe een man aan land probeerde te komen, zijn loopplank uitzette en dan van de loopplank donderde in het water. Lachen natuurlijk. Ook hier kwamen we allerlei dieren tegen. Papagaaien in de bomen. Possums s’avonds een soort eekhoorn met een heel dike lange staart en een heel grappig kopje met rechtopstaande oren, allerlei waterdieren. Heel mooi. We zijn ook nog in het dorp zelf naar een antieke werf wezen kijken. Daar kwam net een rally langs van allerlei oude auto’s. De auto waar Frans vandaag met Fred de rally van Amsterdam naar Singapore is mee is begonnen was er ook bij. En ook een oude 403 precies zo een als waarmee ik vroeger met mijn moeder mee op vakantie naar Lugano ging. Ik heb hem nog eens goed bekeken en kon me heel goed voorstellen hoe al de mensen verbaasd waren als wij ergens aan kwamen en uit die auto mijn moeder en 5 kinderen te voorschijn kwamen. In mijn herinnering hebben we toch niet zo krap gezeten maar het moet toch eigenlijk wel geweest zijn.
Bij het bezichtigen van de werf was ook een rondvaarttochtje met zo’n oud stoomschip met raderbladen. Was wel geinig. De Australiers zijn doordat ze zo weinig geschiedenis hebben zo trots op hun geschiedenis. Het was dan ook erg goed onderhouden.
Vandaag zijn we weer doorgereden naar de Australische Alpen. We zijn nu echt de woestijn uit. We zitten nu in een soort wintersportgebied. Onderweg hebben we de hele rally van oude auto’s weer ingehaald en helemaal vooraan reed de MG. Dat vind ik nu een echt goed voorteken op de dag dat Frans aan de rally begint.
We gaan nu maar eens een camping zoeken, er zijn er hier vele dus dat zal wel lukken. Morgen lekker wandelen, de bergen in.