De Outback in

We zijn weer een paar dagen verder en in een heel ander deel van Australie gekomen. Adelaide was een mooie stad, heel overzichtelijk opgebouwd met veel parken. Het was een universiteitsstad en dat was goed te merken aan de vele jongeren die daar waren en aan de stad een bepaalde sfeer gaven. Zo'n beetje als bij ons in Leiden.
We zijn weer verder naar het Noorden getrokken. Eerst langs de kust, daarna naar natuurpark Flinders Ranges.Dit park ligt al in de Outback zoals de Australiers zeggen. Het begin van het niemandsland in de binnenlanden van Australie. Het zijn bergen met een droog landschap. Heel zelden regent het er. Het had 6 weken terug enorm geregend,daardoor was het groener dan het normaal was. Overal was men aan de wegen aan het werk. Er waren rivieren onstaan die hele stukken wegdek hadden meegesleurd. Overal waar je reed stond ook Flooting road en meetlatten ernaast waarop je kon zien hoe diep het water was. De meetlatten gingen tot 2 meter, kun je nagaan hoe hoog dan ineens het water er kan komen staan. De eerste dag dat wij er waren was het bewolkt weer. Jammer van de blauwe luchten maar heerlijk om te wandelen.
We hebben een pracht wandeling gemaakt. Kwamen de meest uitzonderlijke beesten tegen. Naast berggeitjes die ons aan Eem deden denken, Emoe's, heel grote vogels die wat aan struisvogels doen denken, kangaroo's in alle soorten en maten, een grote hagedis die meer op een babykrokodil leek, allerlei vogels en een reuze spin die ik deze keer maar niet vastgepakt heb. Een keer een beet van een spin in je leven is genoeg.
De volgende dag hebben we zelfs kangaroo's aan tafel gekregen. Ze likten de barbeque schoon waar de buren als echte Australiers de dag te voren een heel regement worsten op hadden staan braden en kwamen gewoon bij ons aan tafel kijken wat ze er ook van lusten. Het maakte me eerlijk gezegd ook wel een beetje bang. De buren vertelden, niet zonder reden. Ze zien er als lieve beestjes uit, maar als ze het in hun kop krijgen dan krabben ze je met hun poten en dat kan je behoorlijk verwonden.
We zijn nu de echte outback ingetrokken. Hele landschappen zonder een huis, geen plantje wat er soms groeit. Prachtige kleuren. De bergen veranderen waar je bij staat van tint, van zwart, tot paars, lavendel ,rood, geel en groen. De uitgestrektheid maakt je stil. Het is er vreselijk warm, zeker 35 graden. En wanneer je de camper uitkomt dan krijg je steeds een regiment vliegen op je af. Het zijn rotbeesten, ze gaan op je gezicht zitten, bij je mond en je ogen. Je voelt je af en toe net zo'n kind uit Afrika wat je ook op foto's altijd zo aanstaart met vliegenogen. Ik vind het een heel onprettig idee. Heb het gevoel of die vliegen uit mijn ogen drinken en wapper ze constant weg. De Aussiegroet zoals iemand uit Australie ons verteld had. Je staat nl de hele tijd te zwaaien.
We hebben ook iets heel vreemds meegemaakt. Van twee kanten was ons verteld, het absoluut niet te missen. We moesten naar Magnetic Hill. John zat eerst te mopperen en ik te gnuiven want we moesten over een gravelweg erheen. Ik vind dat helemaal spannend. Net of je als avonturier in de woestijn rijdt. John, en daar heeft hij natuurlijk groot gelijk in, vindt het rotwegen om te rijden en slecht voor de camper. Maar ik had mijn avontuur en John vond het acheraf ook heel erg de moeite van die rotweg waard. We kwamen op een heuvel en dan moest je even een dalletje in voordat je weer omhoog klom. Op het dieptepunt van het dalletje, moest je de auto stil zetten en in zijn vrij en dan ging de auto vanzelf acheruit de heuvel weer op.Alles werd op borden uitgelegd. Je kon het niet geloven. We hebben het spelletje wel 5 keer herhaald. We zijn uit de auto gegaan om te kijken hoe het nu kwam. Je merkt, en dat kan natuurlijk niet anders, dat het heel langzaam naar beneden loopt. Maar ook als je loopt dan bedriegen je ogen je en lijkt het net terwijl je daalt, of je klimt. Je voelt je net in een prent van Esscher. Het was echt fascinerend.
Daarna hebben we lekker op zo'n plekje midden in die middle of nowhere geluncht. Het is of je in je eigen cowboyfilm verzeild bent geraakt.
Ik zit nu in de plaatselijke bibliotheek in Petersborough dit te tikken.Je kunt in elke bibliotheek in Australie gratis internetten. Het is hier met airco heerlijk. Het is nu denk ik 10 uur s'morgens en we gaan nu naar Broken Hill. De outback bestaat uit hele stukken niets en dan ineens een klein dorpje of stadje. Dit was een wat groter stadje, maar je komt er ook tegen met een hotel en twee kerken en een huis. Vroeger hebben hier meer mensen hun geluk geprobeerd. Ook met land. Maar doordat er zoveel droogte is zijn ze gedwongen om weg te trekken. Ook de zilvermijnen die er waren raakten uitgeput. Van hier tot Broken Hill, 280 km verderop schijnt er niets te zijn. We zijn benieuwd.
Ik heb jullie berichten gelezen en vind het altijd weer leuk. Joke wat naar van je arm. ik kan niet persoonlijk reageren met reply op berichten op de website, daarom hier even in het openbaar.
John heeft net op de andere computer de foto's geplaatst en we gaan nu weer als echte cowboys de hitte in. Jongens we kunnen niet uitleggen hoe leuk we het zo samen hebben, alles gaat veel te vlug.