Van de Grampians tot Adelaide

Het nadeel van een tijd je reisboek niet bijwerken is dat je al je gedachten bijeen moet rapen van hoe was het ook al weer.
De laatste avond in de Grampians, nu al weer 5 dagen terug.
We hebben toen s'avonds een kangaroofeest meegemaakt. John zei inneens kijk, daar zijn geloof ik ik weet niet hoeveel kangaroo's. Wij erop af. Stonden we echt tussen zeker 15 kangaroo's. Met ook een paar grote. Ze lopen niet weg. Gaan onverstoorbaar door met grazen en de dingen die kangaroo's zo gewoon doen.
S' morgens werden we wakker van een kabaal van jewelste. Het was een vogelgefluit en gezang. Zaten we midden tussen de papagaaien, in allerlei kleuren vlogen ze om je heen.
We zijn daarna weer naar de kust gereden. Weer tussen die verbrande bomen, wat toch een sprookjesachtig effect heeft.We namen nu een andere route als heen en kwamen op een gegeven moment in de middle of nowhere. Ik had op de kaart een alternatieve route gezien. hij was prachtig. maar de weg was maar een auto breed en je had heel de tijd het gevoel dat hij op kon houden. Op een gegeven moment hebben we zelfs het kompas te voorschijn gehaald om te kijken hoe we moesten rijden. We kwamen op een gegeven moment op een wat grotere weg uit en dan heb je je kompas niet meer nodig. ik stapte gewoon uiten begon te zwaaien toen er een tegenligger aankwam en vroeg de weg. Bleken we aardig goed op weg te zijn geweest. (Alleen het laatste kleine stukje de verkeerde kant op)
S'avonds zaten we bij Nelson weer in een natuurpark aan de kust. Sprongen weer de kangaroo's en vlogen de papagaaien om ons heen. Zelfs toen we s,morgens wakker werden van de regen en de deur open deden stonden er een moeder kangarou en kleintje op een meter afstand van het gras te knabbelen en verdwenen niet. Je krijgt nu wel wat van het impalaeffect wat we in zuid Afrika hadden, Eem, Richard en Toos kunnen zich daar wat bij voorstellen. De eerste roep je och en kijk en weet je niet hoe snel je allerlei foto's moet nemen, de tiende vind je nog steeds aardig, maar daarna gaat je aandacht verflauwen. Eerlijk gezegd hebben we nu als we onderweg zijn zo iets van zo'n rot beestje zal toch niet voor onze auto springen. Je ziet ze bij bosjes langs de kant van de weg dood liggen en ze brengen veel schade aan de auto aan.
Toen ik door de regen naar de toiletgebouwen liep kwam ik allemaal vrolijke australiers tegen.
O is it not lovely the rain. Ja het is maar van welke kant je het bekijkt. Van Australieer, die ziet dat zijn land verdort, of van tourist die hoopt dat het s'nachts regent, maar aub overdag niet.
Voor de Aussies helaas hadden we tegen de middag weer stralende zon. We hadden eerst nog wel het Blue Lake bezocht. Terwijl de lucht echt grijs was en niet de weerspiegeling van een blauwe lucht in het water kon zijn, was het meer toch stralend blauw. Het schijnt dat het de helft van het jaar groen is en dan in de maand november in twee dagen naar blauw omslaat. Eind maart gebeurt het zelfde weer andersom. Hadden wij geluk het nog blauw te treffen.
We hebben in de middag langs een prachtige kust tot Kingston gekomen. Eerst hadden we nog een lange stop gehouden waar ik eindelijk weer eens wat tot lezen kwam. twee uur in de Fatale Kust. Heel de geschiedenis van australie.
In Kingstom stonden we prachtig aan de kust, met vanuit de camper uitzicht op zee.
S'avonds had John de wereldomroepradio aan van de eetclub, met ook daar heel veel dank voor, hij is bijna dagelijks in gebruik. Was het een progamma van de streek daar. We kregen ook reclame uit de stad te horen. Inneens kwam ook Corrie Konings en Frans Bauer langs. Heb ik John zelfs, met een beetje doe maar gewoon dan doe je gek genoeg ook nog aan het swingen gekregen,dat in ons campertje, want er was verder allemaal van die 50 jarige muziek.
Je merkt dat australie heel veel wortels in Europa heeft. We zijn al best veel Australiers van Nederlandse afkomst tegen gekomen. Bij een van hen zijn we zelfs in Sydney uitgenodigd.
John heeft hier ook de Dutch krant gekocht en daar hebben wij voor het eerst de nederlandse kabinetsamenstelling gezien.
Maar ook gelezen dat in Nederland vorig jaar de 4de ergste wereldramp was gebeurt. De aardbeving in Jakarta en iets op de Filipijnen ging voor, maar wij waren 4de. Er waren bij ons vorig jaar zomer 1000 bejaarden omgekomen omdat we niet zoals in Australie op warme zomers waren voorbereid en geen airco hadden.
We hebben eergisteren een prachtige route door het Coorongpark gehad. Achter de zee zijn binnenmeren gevormd, zijn zoutvlakten, en een heel bijzonder fauna en heel veel vogels. Op een gegeven moment was er een wandeling naar de pelikanen. Wij vrolijk op stap. Na een tijd wandelen kwamen we bij het punt waar ze te zien zouden moeten zijn. daar stond pas het bord dat ze enkel van juli tot december, het broedseizoen er waren.Jammer van de pelikanen die we graag gezien hadden. Maar de wandeling was prachtig en we hebben heel wat andere vogels gezien.
We kwamen daarna in Port Elliot aan en kregen weer een camping aan zee en weer het geluk helemaal vooraan zodat je op de zee uitzag en het mooie duinlandschap. de volgende dag hebben we er een rustdag gehouden en zijn de middag langs het strand gaan wandelen naar de plaats 9 km verderop. Daar was een echt touristenstadje met een oude paardentram die altijd in ere was gehouden. Het deed me erg denken aan de verhalen die mijn moeder vroeger altijd vertelde over de paardentram die bij hen voor het huis in het Ginneken langs kwam naar Breda. Gezien dat ook echt een paard zo;n tram kan trekken.
Vandaag zijn we langs de kust naar Adelaide opgetrokken. Prachtig. We waren bij de ferry om naar Kangarooeiland te gaan, we vonden dat echter te gortig, de overtocht zou op 300 dollar komen te staan. Om zeehondjes en Kualaberen te zien die we al gezien hadden, iets te prijzig, temeer daar we nog naar Ayers Rock wilden vliegen.
Maar ook daar vandaag een teleurstelling. Dat grapje zou ons op 1100 dollar per persoon komen te staan. Vinden we ook wat te veel. Zelf reizen kunnen we ook, maar dan zijn we bijna twee weken alleen aan het reizen door de rode woestijn, de Outback. We willen daarvan wel een stukje ervaring opdoen, volgen op Kangaroo eiland na, best veel van de route die Lidy ons in Nederland heeft aangeraden en waar we veel aan hebben. Vanavond maar even uitknobbelen hoe we verder gaan nu de uitstap naar het aller midden niet doorgaat die we van hier gepland hebben, nu verder Adelaide bekijken. We staan midden in een camping in de stad.