foto's en de eerste kangaroo
Door: johanne
Blijf op de hoogte en volg John & Johanne
14 Maart 2007 | Australië, Sydney
Op de camping twee dagen terug kwamen we een jong nederlands stel tegen. Zij waren al maanden op reis en hadden via internet een campertje besteld waar je veel jonge lui in rond zien rijden.
Ze waren erg teleurgesteld over hun campertje, temeer daar ze heel veel hadden bij moeten betalen aan verzekeringen en niet meer dan 200 km uit de kust mochten.
Helemaal jalours werden ze toen ze in ons lievertje kwamen koffiedrinken.
We hebben gezellig zitten kletsen. Zij kregen van ons tips over wat wij al gedaan hadden en wij kregen van hen kaarten en tips over de route die wij nog wilden volgen.
Zij waren helemaal lyrisch over de Grampians.
Wij hebben naar aanleiding daarvan ons reisschema veranderd en zijn ook eerst weer een stuk het land ingegaan.
Maar eerst heb ik als een gek het boek de Blikken trommel uitgelezen want ik had dat de jongen beloofd. Tot laat, en s'morgens vanaf 7 uur het uitgelezen. Gelukkig, want het integreerde me maar irriteerde me ook. Toch wou ik de afloop weten en de jongen ook een plezier doen met leesvoer. Om 9 uur uitgelezen overhandigd.
We hebben eerst nog een stukje de kust gevolgd. Het is nu weer prachtig weer. Alleen het stukje langs de Great Oceanroute was bij ons bewolkt en wat regenachtig. Nu was de zee weer stralend blauw. we hebben eerst een oud stadje, Port Faurley bezocht. Oud is in Australie als het van ongeveer 1850 is. Het lag vol visserschipjes en zeilboten.
daarna zijn we het binnenland weer ingegaan. Het is werkelijk onthutsend te zien hoe droog het land is. de tranen schieten er je van in de ogen. De Australiers zelf raken er ook niet over uitgepraat. In het Visiterscentrum(een soort VVV, waar je heel handige tips krijgt en wandelingen krijgt te horen) aan de rand van het reservaat waar we naar toe gingen, vertelde de mevrouw dat haar hele tuin dood is. Ze mogen geen water meer geven en ze had heel lang over het inrichten van deze tuin gedaan. Ze vertelde dat boeren hun vee moeten verkopen en dat het een grote strop is.
Even later komen we door een gebied waar vorig jaar brand is geweest en waar de bomen helemaal zwart verkoold staan, maar heel bizar met groene lianen die eromheen zijn gegroeid heel groen staan te wezen. Een bizar gezicht de zwarte verkoolde bomen met een kleed van groen om zich heen, afstekend tegen roestbruine rotsbergen en een strakke blauwe lucht.
We konden ons geluk niet op toen even later John een kangaroo spotte. de eerste. Zij bleef midden op de weg staan en pas toen er een auto achter ons kwam die heel hard reed, toen sprong hij echt weg.
Even later kwam er een egel, zo groot als een flinke poes de weg over. Het is maar goed dat John zo rustig reed. We hebben hem ook bewonderd, maar hij nam wel meteen de benen.
Even later zag ik een man op de grond op zijn buik liggen. Doodstil. Ik riep John volgens mij ligt daar een dode man. Ik zal jullie wel zeggen dat ik de schrik te pakken had. Zelfs nog even overwoog om lekker door te rijden. Maar dat deden we natuurlijk niet. We draaiden om. Wat bleek. De man lag doodstil een vlinder te beschouwen. Hij bedankte ons hartelijk voor onze zorg. Wij konden weer opgelucht verder.
Het bleef een reis met avonturen want pal daarop sprong een kangaroo met zelfmoordneigingen voor onze camper. We moesten vol in de remmen. Het is dat John altijd zo rustig en alert rijdt want anders hadden we hem echt op de auto gehad.
Het schijnt een grote schade aan je auto te geven, dus zowel voor ons als voor het beest waren we blij dat we hem kantjeboord niet raakten.
we staaan nu op een camping tussen de bergen, in een heel klein dorpje aan de rand van het wildreservaat en gaan dadelijk lekker een paar uur wandelen en hopen nog wat beesten te spotten.
Gisteren hebben we voor de camper nog een kangeroo gehad en wel duizende vogels. Witte papagaaien vliegen hier gewoon rond, en vogels die een heel raar geluid maken. Verder zwart witte vogels, wiens snavel zelfs nog zwart wit zijn. We snappen waarom onze vogelvriend Ad helemaal weg van Australie is. We missen echter zijn deskundige uitleg, of die van onze vriendin Toos die ook elke vogel bij naam kent. wij hebben het nu maar over de schreeuwer, de zwart-witte, enz.
We hebben net onze arme dochter Nienke uit haar bed gebeld. We dachten dat het in Nederland 9 uur s'avonds was, we hadden ons echter vertelt. We moeten niet twee uur eerder rekenen, maar twee uur later. Het was daar een uur. Sorrie lieve schat, hoop dat je nog geslapen hebt.
Ik hoop dat de foto's jullie een beetje een indruk geven. Het is echt jammer dat ik jullie de foto's met mijn nieuw toestel niet kan laten zien want mijn oudje, dat de website wel pakt, is echt niet in orde. Of de kleuren op het schermje deugen niet meer.
Ze waren erg teleurgesteld over hun campertje, temeer daar ze heel veel hadden bij moeten betalen aan verzekeringen en niet meer dan 200 km uit de kust mochten.
Helemaal jalours werden ze toen ze in ons lievertje kwamen koffiedrinken.
We hebben gezellig zitten kletsen. Zij kregen van ons tips over wat wij al gedaan hadden en wij kregen van hen kaarten en tips over de route die wij nog wilden volgen.
Zij waren helemaal lyrisch over de Grampians.
Wij hebben naar aanleiding daarvan ons reisschema veranderd en zijn ook eerst weer een stuk het land ingegaan.
Maar eerst heb ik als een gek het boek de Blikken trommel uitgelezen want ik had dat de jongen beloofd. Tot laat, en s'morgens vanaf 7 uur het uitgelezen. Gelukkig, want het integreerde me maar irriteerde me ook. Toch wou ik de afloop weten en de jongen ook een plezier doen met leesvoer. Om 9 uur uitgelezen overhandigd.
We hebben eerst nog een stukje de kust gevolgd. Het is nu weer prachtig weer. Alleen het stukje langs de Great Oceanroute was bij ons bewolkt en wat regenachtig. Nu was de zee weer stralend blauw. we hebben eerst een oud stadje, Port Faurley bezocht. Oud is in Australie als het van ongeveer 1850 is. Het lag vol visserschipjes en zeilboten.
daarna zijn we het binnenland weer ingegaan. Het is werkelijk onthutsend te zien hoe droog het land is. de tranen schieten er je van in de ogen. De Australiers zelf raken er ook niet over uitgepraat. In het Visiterscentrum(een soort VVV, waar je heel handige tips krijgt en wandelingen krijgt te horen) aan de rand van het reservaat waar we naar toe gingen, vertelde de mevrouw dat haar hele tuin dood is. Ze mogen geen water meer geven en ze had heel lang over het inrichten van deze tuin gedaan. Ze vertelde dat boeren hun vee moeten verkopen en dat het een grote strop is.
Even later komen we door een gebied waar vorig jaar brand is geweest en waar de bomen helemaal zwart verkoold staan, maar heel bizar met groene lianen die eromheen zijn gegroeid heel groen staan te wezen. Een bizar gezicht de zwarte verkoolde bomen met een kleed van groen om zich heen, afstekend tegen roestbruine rotsbergen en een strakke blauwe lucht.
We konden ons geluk niet op toen even later John een kangaroo spotte. de eerste. Zij bleef midden op de weg staan en pas toen er een auto achter ons kwam die heel hard reed, toen sprong hij echt weg.
Even later kwam er een egel, zo groot als een flinke poes de weg over. Het is maar goed dat John zo rustig reed. We hebben hem ook bewonderd, maar hij nam wel meteen de benen.
Even later zag ik een man op de grond op zijn buik liggen. Doodstil. Ik riep John volgens mij ligt daar een dode man. Ik zal jullie wel zeggen dat ik de schrik te pakken had. Zelfs nog even overwoog om lekker door te rijden. Maar dat deden we natuurlijk niet. We draaiden om. Wat bleek. De man lag doodstil een vlinder te beschouwen. Hij bedankte ons hartelijk voor onze zorg. Wij konden weer opgelucht verder.
Het bleef een reis met avonturen want pal daarop sprong een kangaroo met zelfmoordneigingen voor onze camper. We moesten vol in de remmen. Het is dat John altijd zo rustig en alert rijdt want anders hadden we hem echt op de auto gehad.
Het schijnt een grote schade aan je auto te geven, dus zowel voor ons als voor het beest waren we blij dat we hem kantjeboord niet raakten.
we staaan nu op een camping tussen de bergen, in een heel klein dorpje aan de rand van het wildreservaat en gaan dadelijk lekker een paar uur wandelen en hopen nog wat beesten te spotten.
Gisteren hebben we voor de camper nog een kangeroo gehad en wel duizende vogels. Witte papagaaien vliegen hier gewoon rond, en vogels die een heel raar geluid maken. Verder zwart witte vogels, wiens snavel zelfs nog zwart wit zijn. We snappen waarom onze vogelvriend Ad helemaal weg van Australie is. We missen echter zijn deskundige uitleg, of die van onze vriendin Toos die ook elke vogel bij naam kent. wij hebben het nu maar over de schreeuwer, de zwart-witte, enz.
We hebben net onze arme dochter Nienke uit haar bed gebeld. We dachten dat het in Nederland 9 uur s'avonds was, we hadden ons echter vertelt. We moeten niet twee uur eerder rekenen, maar twee uur later. Het was daar een uur. Sorrie lieve schat, hoop dat je nog geslapen hebt.
Ik hoop dat de foto's jullie een beetje een indruk geven. Het is echt jammer dat ik jullie de foto's met mijn nieuw toestel niet kan laten zien want mijn oudje, dat de website wel pakt, is echt niet in orde. Of de kleuren op het schermje deugen niet meer.
-
14 Maart 2007 - 02:02
Simone:
wij vonden de Grampians geweldig en hebben er veel gewandeld. Weet niet hoe jullie verder gaan maar de Tree Top walk is een aanrader en in Colac ligt een erg mooie camping. De vogel met het vreemde geluid is waarschijnlijk een cookaburra. -
14 Maart 2007 - 15:52
Rens:
He Pap en Mam,
Leuk jullie gister even gesproken te hebben, sorry voor het abrupte einde, maar ik had een belangrijk overleg waar ik niet laat voor mocht zijn, daarom sliep ik ook bij Nienke, ik heb gelukkig de tram gehaald. Wat leuk dat jullie allemaal beestjes in het wild zien, de koala en kangeroe opde foto's zijn erg schattig! Sam heeft eindelijk ingestemd met dat ik een peosje mag, dus ik ben voorzichtig aan het kijken op internet naar jonge nestjes in de buurt! Over beestjes gesproken, kijken jullie uit met de giftige spinnen en giftige beesten in de Zee!
dikke zoenen, rens -
16 Maart 2007 - 15:53
Hilma:
Hoi J en J
Wat een schitterden foto's. Een spannend verhaal trouwens. Jullie worden nog goed in verhalen schrijven. Spanend om jullie rei te volgen.
Tot ziens Hilma -
17 Maart 2007 - 17:37
Eem:
Gelukkig dat Richard niet aan het stuur zit bij jullie! Hartelijke groeten van Len en Appiue; kwam ik net op straat tegen en we missen jullie met ons allen!!! Liefs -
18 Maart 2007 - 12:44
Joke:
ik geniet van jullie verhalen en foto's!heel wat anders dan Birma .ik heb nog steeds veel last van mijn gebroken !elleboog groeten(ook van dorothe)en blijven genieten hoor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
