aangekomen in australie

Wij hebben gisteren een normale vliegtocht naar Australie gehad. Dus wachten bij het inchequen, wachten bij de douane, wachten bij de controle's, wat rondhangen in de hal, dan vliegen met de gewone steriele maaltijden, nu echter opgevrolijkt door een ijsje. Mijn eerste deze vakantie.
Toen we Melborne naderde had ik niet in de gaten dat het Melborne was. We hadden een plaats aan het raam en zagen de kust komen. Ik dacht dat we boven de woestijn kwamen. Het was een vreselijk dor, geel landschap wat je zag, afgewisseld met wat huizen.
Het leek nog erger dan de woestijn. Maar we gingen landen, dus het moest Melborne wel zijn.
We konden naar ons hotel met een busje en de mevrouw die het reed vertelde dat de toestand zeer zorgelijk was. Het had in 5 jaar al te weinig geregend. Van de mooiste bloementuin in het zuiden waren ze een verdorde woestijnstad geworden. Ze smeekten om regen en hoopte dat het met bakken uit de lucht kwam vallen. (Wij eerlijk gezegd zijn meer de menig toegedaan liever nog even daar mee wachten)
Ons hotel lag midden in Melborne en was echt een verassing. We waren erg moe maar besloten toch even Melborne te gaan bekijken.
Daar hebben we geen spijt van gehad. Melborne was prachtig verlicht. We zaten midden in het centrum en meteen toen we ons hotel uitkwamen kwamen we uit op een heel belangrijke voetgangersbrug waar veel van het leven in Melborne zich afspeelt. Er waren mensen die aan het optreden waren. de gebruikelijke zangers, violisten, maar ook een man die op een koord liep dat via een instalatie door een aantal sterke mannen in het publiek moest strak gehouden worden. Leuk om te zien. Over die brug kwamen we bij het verlichte station met de grote klok waar alle Melbornse liefjes hun afspraken maken.
Daarna liepen we door de drukke straten. Ik had spijt dat ik mijn fototoestel niet bij had. Helemaal toen we langs internetcafe's kwamen waar cd gebrand konden worden. Ik had graag de foto's van mijn nieuwe toestel uit Nieuw Zeeland daarop gezet, dan kon ik nu met een schone lei in Australie beginnen. Maar alles lost zich op. er kwam een geheel versierde tram langs. Met lichtjes, versiert met indische patronen. Je kon er voor niets in. En hij reed terug naar ons hotel. Wij springen erin. Het was een enige ervaring. Van binnen was hij ook helemaal versiert door pakistaanse en Melbornse kunstenaars. Ze waren bezig met performes en wilden het publiek wat meegeven. Er klonk luide muziek in de tram en de conducteurs stonden te swingen. Ik stond binnen de korste keer met de kunstenaar te swingen want hij zag dat ik er plezier in had en dat was de bedoeling. Te gek he, staan dansen in een tram. Het was net de laatste rit en net voor ons hotel het eindpunt.
Daar kwamen we ook nog op een prachtig plein uit waar ook van alles te doen was en we nog een glaasje gedronken hebben. het fototoestel opgehaald en de cd is ook nog gemaakt.
Vanmorgen hebben we vroeg ook weer door Melborne gezworven en zijn daarna met een taxi naar onze camper gegaan.
We hadden de mazzel dat wat we gehuurd hadden niet meer vooradig was en we werden opgegradueerd. Dat hield in dat we nu met een gloednieuwe camper op stap zijn. Hij heeft pas 4 km gereden en alles is nog verpakt.
Het is een voor, maar ook een nadeel vinden we. want alles wat er nu aan gebeurt hebben wij gedaan. Je gaat nu extra voorzichtig met alles om. We moesten ook alles uit verpakkeing halen en overal de plakplaatjes van afwassen.
We hebben nu een camper met zelfs een magnatron aan boord.
We wilden naar de kust rijden, een anderhalf uur rijden van melborne. Om de hoek van de bridgeverhuur stond een top 4 camping en ik zei, we vragen daar wel hoe we moeten rijden en welke top 4 daar is. Zo gezegd, zo gedaan. Bleek dat het een top weekend is hier. Maandag is iedereen ook vrij en volgende week is er ook wat. alle Australieers zijn op vakantie naar de kust.
Dus nergens plaats. Die mevrouw heeft heel de kust voor ons afgebeld, nergens plaats. we mochten op de laatste plaats van haar staan. We hebben dat maar gedaan en zijn de camper toen maar gaan inruimen.
Best vreemd, je moet voor alles een nieuw plaatsje inruimen en de plekjes die je in Nieuw zeeland in de camper had, kunnen hier weer net niet. we kwamen er met wat gepuzzel uit en nu hebben we het idee dat alles nog beter geplaatst is als daar. de camper is ook mooier en ruimer en makkelijker en overzichtelijker in te ruimen met veel meer keukengerei aan boord. We hebben zelfs messen en vorken en lepels met Haags Lofje model. we moesten daar smakelijk om lachen omdat het ons weer aan de Domburgperiode deed denken toen we met het zilveren bestek van Oom Wim iedereen de stuipen op het lijf joegen om dat te gebruiken. Wij deden dat toen omdat we het niet mooi vonden en omdat het incompleet was. Nu staan we ook van deftige borden met duur bestek te eten.