Coromandel

We zijn toch doorgereden gisteren, hoe mooi weer het ook was. John had liever wat reserve op het laatst.
We hebben daardoor de kustroute naar hier die prachtig is met het mooiste weer gereden. De lucht was strak blauw. Links van ons waren de sappigste groene weilanden, met schapen en nu ook veel koeien erop en paarden. Soms bossen die nationbaal park Coromandel zijn en waar kiwi's beschermd leven. Ik dacht er twee te hebben gezien. Kuikens. Het was in de middle of nowhere. Nergens huizen. Borden met dat de kiwi beschermd werd. Op zo'n prachtig punt met bloedmooie uitzichten. Ik John, film ze. Wij gedaan en gefotografeerd. Maar bij nader inzien werden we steeds onzekerder wat we nu echt gefilmd en gefotografeerd hebben. Misschien zijn het wel dood ordinaire kippenkuikens.
We hadden rechts bijna steeds zicht op een prachtig blauwe zee. Een sprookje gewoon. Waar we stopten, tijdens de koffie en de lunch hadden we een strandje bijna voor ons zelf alleen. Met hoe kun je het raden, altijd een schoon toilet met toiletpapier erin. Hoe ze het voor elkaar krijgen mag Joost weten, maar overal is het land bezaaid met de meest schone openbare toiletten.
S'middags kwamen we bij Hotsprings aan. Dat is een strand waar het een uur voor en een uur na Eb heet waterbronnen te voorschijn komen. Iedereen is dan met een schep in de weer om een gat te graven in de hoop dat daar warm water in komt.
Dat is al de helft van de pret, kijken of je een warm of koud watergat hebt. Toen wij aankwamen waren er zo'n man of vijftig. Ik had uit de caravan de grote lepel en schuimspaan meegenomen om een gat te maken.
Er komt dan in mij het kind weer boven en ben naast anderen die al een gat met heet water hadden een gat begonnen te graven. John heeft daar minder last van en bekijkt het gedoe zo maar eens op een afstandje. Wel met plezier overigens,
Eerst was het koud maar toen ik groef tegen het gat aan van de andere met warm water begon ook bij mij het water warm te worden. Als andere mensen dat merken gaan ze ook gaten graven en inneens waren mijn lepel en schuimspaan verdwenen.
Later had weer een ander stel naast mij een gat gegraven maar omdat ze geen heet water kregen bood ik ze aan dat ze een sleuf van hun bad naar mijn bad zouden graven zodat ze ook warm water kregen.
Voor mijn naastenliefde werd ik toen meteen beloond want zij groeven mijn lepels weer boven. Heerlijk nog even van mijn warm badje genoten. Het werd toen wel erg druk. Ik denk minstens 200 mensen. We zijn toen weer vertrokken. Na eerst nog de caprolen van surfers bekeken te hebben.
We kwamen gisteren op een pracht camping aan. We hebben hier nu onze dag rust. Helaas is het weer wat minder. Bewolkt en af en toe regen. Ik was de hele was aan het doen en ben nu was af en op de waslijnen aan het hangen. Het is wel lekker warm. Ik heb van morgen al veel gesnorkeld. Ging naar John zijn zin weer veel te ver weg. Hij is dan bang dat ik met de zee mee wordt gezogen en volgt met Marian haar verrekijkertje wel of dat niet gebeurd. Er was helaas niet zoveel spectaculairs te zien. Zal gaan vragen op welk plekje ik dat wel moet doen, want er staat dat hier gesnorkeld kan worden. Maar eerst gaan we nu een grote wandeling maken. Ik zie dat de zon er weer wat door gaat komen, dus ik hou ermee op. Morgen komen we tot vlak bij Aukland en overmorgen vliegen we dan naar Australie. Het zal me aan het hart gaan om afscheid van Nieuw Zeeland te nemen. Wanneer ik geen foto's meer te plaatsen heb dan vervolg ik het verslag daar wel weer.