sneeuw en een vos

Donderdag 17=6-23010

Het was vandaag lekker weer dus de wandelschoenen aan. Vanuit de camping loopt een wandelpad naar boven We lopen eerst langs Noorse huizen. Wat dan altijd weer opvalt is hoe netjes en schoon alles is. Voor de meeste huizen staat een bezem en een schop en zo ziet het er ook uit, alle vuil meteen weggeschept en alles schoongebezemd. De ramen zijn altijd behangen met vaak geruiten gordijntjes en potten met bloeiende geraniums staan ook dikwijls voor de ramen. Het gras is gladgeschoren. Vaak hangen aan de rood of bruingebeitste schuren herten- of elandengeweien. Aan de schuur die we naar boven passeren hangen er dit keer wel zes. Hier moet een goed jager wonen of de elanden zijn boven voor het opscheppen.
We klimmen naar boven. Het is een stevige klim. Wanneer we boven op de hoogvlakte aankomen geeft de gps aan dat we 600 meter zijn gestegen.
We zijn onderweg wel rendierafdrukjes tegengekomen maar helaas boven geen van die beesten te zien. Wat wel heel spectaculair is dat we ineens op een afstand van 20 meter een vos het pad zien oversteken. Een prachtig beest. Maar voordat ik mijn fototoestel in de aanslag kon hebben was het beest helaas al verdwenen.
Het is boven prachtig op de hoogvlakte. Velden met een soort heide. die net in bloei gaat komen, je ziet er af en toe kleine paarse bloemjes aan. Een ram en schaap die met kleine lammetjes over de paadjes dansen, onbekommerd nog voor het grote gevaar van de vos.
En eindelijk bereiken we ook de sneeuw. En heeft John zijn inzeepbeurt gehad. We dwalen helemaal alleen over deze prachtige vlakte. Genieten.
Om 3 uur staan we weer beneden. We waren van plan om nog een stukje verder te gaan, maar John zegt, het is genoeg, ben best moe van de tippel, laten we maar blijven. Wat we dan ook doen. Er is intussen een windje op komen zetten en het aangenaam met een boek voor de camper zitten wat ik eerst van plan was, heb ik na een half uurtje voor gezien gehouden. Ik zit nu weer in mijn warm (soms rijdend ) kasteeltje met een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen waar we straks tussen liepen. Voordeel van het blijven is ook dat ik straks nog lekker kan skypen met mijn prinsesjes. Gisteren al de jongste aan de lijn gehad die zo enthousiast was dat ze ons zag dat ze bijna de computer van haar ouders molde. Ook met Jelger lang geskyped die oplossingen voor een internetprobleem met me probeerde op te lossen. Wat is de tijd toch veranderd met internet. Vroeger moest je als je reisde heel lang het contact met het thuisfront ontberen, dat is nu wel anders. Het reizen heeft er een klein beetje van het reizen door verloren, het echt weg zijn, maar we laten er toch de computer niet voor thuis.