Oslo en weer in Zweden
Door: johanne
Blijf op de hoogte en volg John & Johanne
05 Juli 2010 | Noorwegen, Oslo
Aan Robert en zijn lieve familie. Leuk jullie reactie. Wij zijn echter het papiertje van jullie site kwijt, zitten er denk ik net naast, we weten het wachtwoord nog wel dus als je of op johannehipke@hotmail.com of hier jullie Webadres nog zouden geven dan vinden we het erg leuk jullie met de twee lieve kleintjes nog te volgen. Jullie zullen wel genieten nu Nederland zo wint.
Dan verder het verslag
zaterdag 3 juli 2010
Urval-Oslo
184 km.
Wanneer we opstaan skyp ik eerst nog even met Nienke en Noortje en daarna vertrekken we. We bezoeken eerst het staafkerkje wat we langs de kant van de weg zagen staan. Nu was dat niet het juiste staafkerkje want deze was uit 1836 en er moest een middeleeuws staafkerkje zijn. Dat bezoeken we dan 5 km verder. We hebben al heel wat van deze mooie staafkerkjes gezien en als we later weer bericht krijgen dat we een dorp verder er weer een kunnen bezoeken rijden we er niet meer voor om. Worden we blasé. De weg naar Oslo is prachtig. Voor het laatst speur ik de bossen af naar Elanden. Om de zoveel km worden we gewaarschuwd dat ze over kunnen steken. Nu wil ik er zo graag een zien. In Zuid Afrika hebben we er s nachts lang een kunnen bewonderen die bij ons huisje in de Drakenbergen aan het grazen was, maar hier zijn we enkel zijn poep tegen gekomen en dat is toch wat anders als de Eland zelf. Maar niets dus. We rijden langs bossen, snelstromende rivieren en fjorden.
Bij een brug zien we iemand in een eenpersoonskajak die in de stroom over de kop gaat. Een prachtig gezicht. We komen ’s middags om 3 uur in Oslo aan. Op internet had ik de coördinaten van de camperplaats gelezen en in de Tom Tom ingevoerd. Het werkt als altijd weer feilloos, we worden door Truus tot voor de deur afgeleverd. We staan met veel campers aan de havenkant. De zon schijnt en het is warm en ieder zit met zijn stoeltjes buiten. Om 4 uur dunt het aardig wat uit want dan verdwijnen veel in de camper, zo ook mijn John, want Duitsland speelt. Hij krijgt het laatste deel van de wedstrijd ook nog gezelschap van een Belgische buurjongen want die was naar de radio aan het luisteren omdat hij geen tv in de camper had. Ik zei toen ik het zag dat hij dan ook maar vlug binnen moest komen kijken. Konden ze mooi Duitsland met 4-0 zien winnen.
Een Deense mevrouw die mij geholpen had met hoe dat je betalen moet komt de kaartjes van het openbaar vervoer brengen die zij en haar man niet meer gebruiken en waarvan je vanavond nog gebruik kan maken. We besluiten om dan Oslo ook bij avond te bekijken. Met de trein ben je in 4 minuten in het centrum. Alleen jammer, de laatste gaat op zaterdag om half 11 terug. Maar we hebben nog net de tijd om het bijzondere raadhuis te bekijken dat helemaal in Bauhausstijl is opgetrokken, om de zaterdagse drukte op de Akkerbrygge te bezien. Allemaal trendy restaurants in de verbouwde scheepswerf en in schepen aan de kade. Ook liggen er net als in St. Tropez dure jachten aan de kade waar de rijken aan het plebs als ons kunnen laten zien hoe goed ze het hebben. Bij het parkje onder de Akerhus-vesting heeft men een levensgroot tv scherm gebouwd en heuse tribunes waar je de voetbalwedstrijd kunt bekijken. Er zijn allemaal kraampjes waar je dan dikke pullen bier kunt kopen en er zijn honderden mensen die de wedstrijd volgen. Wanneer we binnen net zijn worden er aan beide zijden penalty’s genomen en dan zie je dat het publiek verdeeld is in twee aanhangen. Bij de ene juicht de ene helft en is het andere deel muisstil en even later net andersom. We moeten de laatste trein halen en kunnen het niet meer af zien.
zondag 4 juli 2010
We staan vroeg op en zijn vlug op pad. We beginnen weer bij het station, maar omdat we te lang op de trein moeten wachten pakken we een bus en stappen uit bij het koninklijk paleis. Het is een groot strak gebouw in een mooie tuin, maar niets bijzonders. De wachten voor het paleis zijn minimaal, 4 heb ik er geteld en mogen zelfs praten met de toeristen. Dat heb ik nog met geen enkele wacht ergens meegemaakt. Ik vind het wel wat vriendelijks en weinig pretentie hebben. Het koningshuis wordt hier ook op handen gedragen en met name dat ze zo eenvoudig zijn vinden de Noren prachtig.
Daarna gaan we terug naar de haven en ik weet John een bootje aan te smeren op het fjord naar het museumeiland. We dachten daar ook 70 NOK voor te moeten betalen wat we met liefde deden, bleek dat het in onze dagkaart zat. We hebben het Vikingschip museum bezocht en zijn naar het Hugstrand gelopen waart we lekker onze middagboterhammetjes hebben opgesmikkeld tussen al de zonnende Noren.
Daarna de bus gepakt maar het Munchmuseum. Een prachtig museum. Ik heb mijn ogen uit gekeken, wat een prachtige schilderijen. De wanhoop, angst en de complexen die Munch toch had, straalden er van af.
Daarna, een grotere tegenstelling kan er niet wezen voor mij, zijn we naar het Vigelandpark geweest. Daar heeft een voor Noorwegen zeer beroemde beeldhouwer, Gustaf Vigeland, honderden beelden weggezet die hij gemaakt heeft. Alle in mijn ogen even lelijk en verschrikkelijk, maar daardoor ook geinig. Japanners kregen deskundige uitleg van gidsen hierbij. Ik hoop toch niet dat ze denken dat dit de voorbeelden zijn van de Westerse kunst.
Daarna zijn we in een bus gestapt die ons boven Oslo bracht naar het skigebied waar ook de Olympische skischans staat. Wat een diepte als je daar echt bij staat. Dat mensen daar met ski af durven gaan.
Het gaf ook een mooi beeld van de omgeving van Oslo. De inwoners zijn boffers. Ik heb nog nooit zo’n ruime stad gezien, met zoveel prachtige vrijstaande huizen, zoveel groen, zoveel parken, overal de fjorden, eigenlijk ook een beetje de zee omheen. Prachtig strand, wandelen in de bergen in de zomer, allemaal in 20 minuten te bereiken en in de winter met de ski’s de bus in en 20 minuten later sta je op de piste. Het weer is hier ook overwegend wat beter, wat wil je nog meer.
We zijn toen weer naar beneden naar de camper bij de haven gegaan en hier gegeten. ‘s Avonds toch weer de stad in, we hadden het operagebouw nog niet gezien. Daar hebben we geen spijt van gehad dat we dat nog even zijn gaan bekijken. De architecten hebben het op een Noorse berg willen laten lijken en zijn daar zeer goed in geslaagd. Je kunt het helemaal beklimmen. Opzij, allemaal van wit marmer zijn stijgingsvlakken gemaakt, waardoor je langzaam naar het dak kan stijgen en van daaraf heb je een prachtig gezicht op het fjord. Binnen is alles ook wit en licht en is de zaal gevat is een soort spiraalswijze koker van hout. Het is echt zo’n mooi staaltje van kunst. John en ik streden er zelfs om of dit of het operagebouw in Sydney mooier was. Sydney wint met een haarlengte wat ons betreft, maar dat is al heel bijzonder, omdat we van dat gebouw helemaal weg waren.
Wat is het toch altijd weer leuk hoe je in korte tijd bekend in een stad kan raken, bus in, bus uit springt, bootjes neemt en met ondergrondse treinen gaat en dan al heel snel de stad vertrouwd aanvaardt.
De camperplaats vind ik ook super, helaas vertelt de man die iedere avond op zijn fietsje komt controleren of het ticket is gekocht, dat hij er mogelijk volgend jaar mee ophoudt. Hij is 67 en vindt naast de boten de camperaars ook nog te moeten verzorgen zwaar en gaat zich misschien weer enkel tot de boten beperken. Ik zit nu 11 uur ‘s avonds, buiten op een bankje aan een tafel, het is nog licht, dit verslag te typen. Op 2 meter afstand dabberen de bootjes. Je kunt hier vanuit door een bospaadje naar het Hugstrand wandelen, waar wij met de boot heen zijn gevaren. Ik zou best nog een dag willen blijven, maar John wil nog wat van Zweden zien.
Kmstand 63940
Camperplaats Marina N 59 graden 55.223
E 10 graden 40.530
Kosten 150 Nok per dag, electriciteit inbegrepen.
Dagkaart voor ferry, bussen en treinen in Oslo 24 uur, 75 Nok
Museum Munck, 75 Nok
maandag 5 juli 2010
Oslo-Vassbotten, Bularen. 164 km gereden.
Nu onze vakantie ten einde loopt wordt het stralend weer. De zon schijnt volop wanneer we om 8 uur in Oslo opstaan. We hebben de TomTom op Varberg, waar we donderdag om even over 8 ’s morgens met de boot overvaren. We zien wel waar we komen. Omdat we geen tolwegen hebben ingepland komen we weer langs de prachtigste wegen. De zon schijnt zo lekker dat we al bij een meertje in Noorwegen overwegen om de pijp aan Maarten te geven en lekker van de zon te gaan genieten. Maar het meertje schiet voorbij. Wanneer we dan even later net over de grens in Zweden weer een meertje zien besluiten we daar neer te strijken. We hebben te weinig Zweeds geld bij ons, maar kunnen gelukkig met de creditkaart betalen. Dus de keus was gauw gemaakt en we hebben ons heerlijk in het zonnetje de hele middag bijgekleurd.
Door het ontlopen van de tolweg zijn we langs een prachtige weg geleid, de 22, in Zweden de 165 waar geen douane stond. Dat hadden we heen moeten weten, dan hadden we een extra flesje wijn mee gesmokkeld.
Praktische informatie,
Camping Bullarebygdens, Vastbotten, 600 meter na de grens met Noorwegen. 220 Zweedse kronen.
Benzine Oslo, 63941 km, 29 liter, 320 Nok
Dan verder het verslag
zaterdag 3 juli 2010
Urval-Oslo
184 km.
Wanneer we opstaan skyp ik eerst nog even met Nienke en Noortje en daarna vertrekken we. We bezoeken eerst het staafkerkje wat we langs de kant van de weg zagen staan. Nu was dat niet het juiste staafkerkje want deze was uit 1836 en er moest een middeleeuws staafkerkje zijn. Dat bezoeken we dan 5 km verder. We hebben al heel wat van deze mooie staafkerkjes gezien en als we later weer bericht krijgen dat we een dorp verder er weer een kunnen bezoeken rijden we er niet meer voor om. Worden we blasé. De weg naar Oslo is prachtig. Voor het laatst speur ik de bossen af naar Elanden. Om de zoveel km worden we gewaarschuwd dat ze over kunnen steken. Nu wil ik er zo graag een zien. In Zuid Afrika hebben we er s nachts lang een kunnen bewonderen die bij ons huisje in de Drakenbergen aan het grazen was, maar hier zijn we enkel zijn poep tegen gekomen en dat is toch wat anders als de Eland zelf. Maar niets dus. We rijden langs bossen, snelstromende rivieren en fjorden.
Bij een brug zien we iemand in een eenpersoonskajak die in de stroom over de kop gaat. Een prachtig gezicht. We komen ’s middags om 3 uur in Oslo aan. Op internet had ik de coördinaten van de camperplaats gelezen en in de Tom Tom ingevoerd. Het werkt als altijd weer feilloos, we worden door Truus tot voor de deur afgeleverd. We staan met veel campers aan de havenkant. De zon schijnt en het is warm en ieder zit met zijn stoeltjes buiten. Om 4 uur dunt het aardig wat uit want dan verdwijnen veel in de camper, zo ook mijn John, want Duitsland speelt. Hij krijgt het laatste deel van de wedstrijd ook nog gezelschap van een Belgische buurjongen want die was naar de radio aan het luisteren omdat hij geen tv in de camper had. Ik zei toen ik het zag dat hij dan ook maar vlug binnen moest komen kijken. Konden ze mooi Duitsland met 4-0 zien winnen.
Een Deense mevrouw die mij geholpen had met hoe dat je betalen moet komt de kaartjes van het openbaar vervoer brengen die zij en haar man niet meer gebruiken en waarvan je vanavond nog gebruik kan maken. We besluiten om dan Oslo ook bij avond te bekijken. Met de trein ben je in 4 minuten in het centrum. Alleen jammer, de laatste gaat op zaterdag om half 11 terug. Maar we hebben nog net de tijd om het bijzondere raadhuis te bekijken dat helemaal in Bauhausstijl is opgetrokken, om de zaterdagse drukte op de Akkerbrygge te bezien. Allemaal trendy restaurants in de verbouwde scheepswerf en in schepen aan de kade. Ook liggen er net als in St. Tropez dure jachten aan de kade waar de rijken aan het plebs als ons kunnen laten zien hoe goed ze het hebben. Bij het parkje onder de Akerhus-vesting heeft men een levensgroot tv scherm gebouwd en heuse tribunes waar je de voetbalwedstrijd kunt bekijken. Er zijn allemaal kraampjes waar je dan dikke pullen bier kunt kopen en er zijn honderden mensen die de wedstrijd volgen. Wanneer we binnen net zijn worden er aan beide zijden penalty’s genomen en dan zie je dat het publiek verdeeld is in twee aanhangen. Bij de ene juicht de ene helft en is het andere deel muisstil en even later net andersom. We moeten de laatste trein halen en kunnen het niet meer af zien.
zondag 4 juli 2010
We staan vroeg op en zijn vlug op pad. We beginnen weer bij het station, maar omdat we te lang op de trein moeten wachten pakken we een bus en stappen uit bij het koninklijk paleis. Het is een groot strak gebouw in een mooie tuin, maar niets bijzonders. De wachten voor het paleis zijn minimaal, 4 heb ik er geteld en mogen zelfs praten met de toeristen. Dat heb ik nog met geen enkele wacht ergens meegemaakt. Ik vind het wel wat vriendelijks en weinig pretentie hebben. Het koningshuis wordt hier ook op handen gedragen en met name dat ze zo eenvoudig zijn vinden de Noren prachtig.
Daarna gaan we terug naar de haven en ik weet John een bootje aan te smeren op het fjord naar het museumeiland. We dachten daar ook 70 NOK voor te moeten betalen wat we met liefde deden, bleek dat het in onze dagkaart zat. We hebben het Vikingschip museum bezocht en zijn naar het Hugstrand gelopen waart we lekker onze middagboterhammetjes hebben opgesmikkeld tussen al de zonnende Noren.
Daarna de bus gepakt maar het Munchmuseum. Een prachtig museum. Ik heb mijn ogen uit gekeken, wat een prachtige schilderijen. De wanhoop, angst en de complexen die Munch toch had, straalden er van af.
Daarna, een grotere tegenstelling kan er niet wezen voor mij, zijn we naar het Vigelandpark geweest. Daar heeft een voor Noorwegen zeer beroemde beeldhouwer, Gustaf Vigeland, honderden beelden weggezet die hij gemaakt heeft. Alle in mijn ogen even lelijk en verschrikkelijk, maar daardoor ook geinig. Japanners kregen deskundige uitleg van gidsen hierbij. Ik hoop toch niet dat ze denken dat dit de voorbeelden zijn van de Westerse kunst.
Daarna zijn we in een bus gestapt die ons boven Oslo bracht naar het skigebied waar ook de Olympische skischans staat. Wat een diepte als je daar echt bij staat. Dat mensen daar met ski af durven gaan.
Het gaf ook een mooi beeld van de omgeving van Oslo. De inwoners zijn boffers. Ik heb nog nooit zo’n ruime stad gezien, met zoveel prachtige vrijstaande huizen, zoveel groen, zoveel parken, overal de fjorden, eigenlijk ook een beetje de zee omheen. Prachtig strand, wandelen in de bergen in de zomer, allemaal in 20 minuten te bereiken en in de winter met de ski’s de bus in en 20 minuten later sta je op de piste. Het weer is hier ook overwegend wat beter, wat wil je nog meer.
We zijn toen weer naar beneden naar de camper bij de haven gegaan en hier gegeten. ‘s Avonds toch weer de stad in, we hadden het operagebouw nog niet gezien. Daar hebben we geen spijt van gehad dat we dat nog even zijn gaan bekijken. De architecten hebben het op een Noorse berg willen laten lijken en zijn daar zeer goed in geslaagd. Je kunt het helemaal beklimmen. Opzij, allemaal van wit marmer zijn stijgingsvlakken gemaakt, waardoor je langzaam naar het dak kan stijgen en van daaraf heb je een prachtig gezicht op het fjord. Binnen is alles ook wit en licht en is de zaal gevat is een soort spiraalswijze koker van hout. Het is echt zo’n mooi staaltje van kunst. John en ik streden er zelfs om of dit of het operagebouw in Sydney mooier was. Sydney wint met een haarlengte wat ons betreft, maar dat is al heel bijzonder, omdat we van dat gebouw helemaal weg waren.
Wat is het toch altijd weer leuk hoe je in korte tijd bekend in een stad kan raken, bus in, bus uit springt, bootjes neemt en met ondergrondse treinen gaat en dan al heel snel de stad vertrouwd aanvaardt.
De camperplaats vind ik ook super, helaas vertelt de man die iedere avond op zijn fietsje komt controleren of het ticket is gekocht, dat hij er mogelijk volgend jaar mee ophoudt. Hij is 67 en vindt naast de boten de camperaars ook nog te moeten verzorgen zwaar en gaat zich misschien weer enkel tot de boten beperken. Ik zit nu 11 uur ‘s avonds, buiten op een bankje aan een tafel, het is nog licht, dit verslag te typen. Op 2 meter afstand dabberen de bootjes. Je kunt hier vanuit door een bospaadje naar het Hugstrand wandelen, waar wij met de boot heen zijn gevaren. Ik zou best nog een dag willen blijven, maar John wil nog wat van Zweden zien.
Kmstand 63940
Camperplaats Marina N 59 graden 55.223
E 10 graden 40.530
Kosten 150 Nok per dag, electriciteit inbegrepen.
Dagkaart voor ferry, bussen en treinen in Oslo 24 uur, 75 Nok
Museum Munck, 75 Nok
maandag 5 juli 2010
Oslo-Vassbotten, Bularen. 164 km gereden.
Nu onze vakantie ten einde loopt wordt het stralend weer. De zon schijnt volop wanneer we om 8 uur in Oslo opstaan. We hebben de TomTom op Varberg, waar we donderdag om even over 8 ’s morgens met de boot overvaren. We zien wel waar we komen. Omdat we geen tolwegen hebben ingepland komen we weer langs de prachtigste wegen. De zon schijnt zo lekker dat we al bij een meertje in Noorwegen overwegen om de pijp aan Maarten te geven en lekker van de zon te gaan genieten. Maar het meertje schiet voorbij. Wanneer we dan even later net over de grens in Zweden weer een meertje zien besluiten we daar neer te strijken. We hebben te weinig Zweeds geld bij ons, maar kunnen gelukkig met de creditkaart betalen. Dus de keus was gauw gemaakt en we hebben ons heerlijk in het zonnetje de hele middag bijgekleurd.
Door het ontlopen van de tolweg zijn we langs een prachtige weg geleid, de 22, in Zweden de 165 waar geen douane stond. Dat hadden we heen moeten weten, dan hadden we een extra flesje wijn mee gesmokkeld.
Praktische informatie,
Camping Bullarebygdens, Vastbotten, 600 meter na de grens met Noorwegen. 220 Zweedse kronen.
Benzine Oslo, 63941 km, 29 liter, 320 Nok
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
