Sogndal

Vrijdag 25-6-2010

Een wat miezerdag. Vanaf gisteren is het aan het regenen. Alles zit hier in de mist. Ik heb weer veel kiespijn, er komt weer een stukje bot naar boven. Ik heb intussen e-mail contact met mijn aardige tandarts in Breda die zegt naar aanleiding van wat ik geschreven heb en de behandeling die ik gekregen heb dat ik een tandkasontsteking heb gehad die waarschijnlijk wel opgelost zou zijn nadat het stukje bot eruit gekomen was. (Ik zal hem nu maar weer gaan mailen dat er weer, en ik denk nu zelfs 2 stukjes bot hun kop aan het opsteken zijn en erg veel last geven.)
Ik blijf dus lekker in mijn bed wat slapen en wat boeken lezen. In Noorwegen het Pauperparadijs uitgelezen. In de mooiste natuur hier in Noorwegen lezen over de ellende van de vorige eeuw in Nederland. Het klopt niet helemaal. We zijn vandaag bijna de camper niet uitgekomen.

Zaterdag 26-6-2010

Oldevatin, Briksdalbreen, Olden, Skei, Sogndal, 165 km.
Km 63243

Wanneer we opstaan is het nog steeds miezerweer. We hadden willen wachten met naar de gletsjer te gaan als de zon zou gaan schijnen, dat had nu moeten zijn, maar helaas niet.
We besluiten toch maar te gaan, op internet gezien dat een dal verder veel betere weersverwachtingen waren. Op mijn verzoek, toch naar de gletsjer gereden en ondanks de mist, de motregen, stemt John wat tegen zijn zin in om toch naar boven te klimmen. We hebben er geen spijt van gehad.
We komen eerst op de parkeerplaats aan waar al heel veel bussen staan. Chinezen, Japanners, Amerikanen, Duitsers, Belgen, Noren, Nederlanders, Russen, allemaal gaan ze de gletsjer bekijken. Maar de verwende cruisetoeristen hoeven dat stuk natuurlijk niet te lopen. Er gaan allerlei golfkarretjes naar boven waar ze ook allemaal nog dik ingedekt voor de regen in plaats kunnen nemen. Wij nemen op aanraden van Noorse mensen op de camping een voetpad wat stijl naar boven gaat. Boven aangekomen is het om stil te worden. Prachtig, de gletsjer, die blauw kleurt, het meer eronder waar nog ijs in drijft, met zon moet het helemaal een plaatje zijn maar nu met de mist eromheen heeft het ook wat. Wanneer we naar beneden weer gaan zie je zelfs een regenboog in een van de tientallen donderende watervallen die achter de mist te voorschijn piept.
Van de buitenlanders hebben we door de golfkarretjes toch weinig last gehad. Ze zijn alleen boven en beneden aanwezig.
Wat voor mij toch ook bijzonder is, je ziet ineens iemand in een groep waarvan je eerst dacht, dat zijn japanners, met zo’n grote jampot lopen, water met allerlei vies uitziende drabberige medicijnen, en denkt, o nee, het zijn chinezen. Bij navraag klopt het. Ik herken dat zo van de zijderoute, daar zag je ook al de chinezen de hele dag met die potten lopen. Toch is het vreemd, dat je op een ver punt in Noorwegen, boven op een berg, ineens weer allerlei mensen kunt tegenkomen van heel veel verschillende nationaliteiten. En dat je door bepaalde kenmerken bepaald door hun cultuur je ze dan kunt herkennen maar ook hoe zij in den vreemde zich ook aan hun cultuur vastklampen. Ik kan me voorstellen dat zo’n chinees van huis uit een hele voorraad van schorpioenen, gedroogde slangen, lotusblad, en al dat ander voor hen zeer geneeskrachtig spul meenemen en dat de chinees niet eens geloofd dat hij zonder van het krachtig aftreksel hiervan ieder moment een slokje te nemen ooit boven zal geraken.
Na op en neer naar de gletsjer geweest te zijn, zijn we doorgereden naar het Zuiden.
We kwamen weer langs het kerkje bij Olden waar ik de vrouwelijke mannetjes pis had gefotografeerd en omdat ik niet tevreden was over de scherpte van die foto stopte we om het over te kunnen doen. Dat was heel erg leuk want net nadat ik uitgestapt was kwam er een bruidspaar uit het kerkje waarvan veel van de gasten in traditionele Noorse kleding gekleed waren. Of de foto van het vrouwelijke mannetje pis beter is geworden is te betwijfelen, want het licht was te slecht in de kerk, maar de foto van de traditionele kleding had ik anders nooit gehad. Diegene die ik fotografeerde was heel trots op haar kleding. Ze vertelde dat hij meer dan 200 jaar oud was en altijd in haar familie had behoord en tot deze streek behoorde.
We hebben verder de route 60, een smalle weg langs het Njordford gereden en daarna weer een pas overgegaan om in een volgend dal te komen. Het laatste stuk was een weg met heel veel tunnels, Route 60, en de pas vond ik prachtig, de E 5 later met de vele tunnels, hoewel er een groen randje op de kaart naast stond vond ik wat minder spectaculair.
Momenteel zitten we op camping Klornes in Sogndal. Het weer is hier inderdaad heerlijk. We trekken onze warme kleren uit en John zit voor het eerst in zijn zwembroek. Het is voor de eerste keer druk op een camping. We zien ook ineens veel kinderen. De Noorse vakanties zijn ook begonnen horen we even later.



Praktische informatie.

Parking Gletsjer 50 NOK
Tol Tunnel net voor Sogndal, E 5, 180 NOK
Kjornes Camping,, Sogndal 260 NOK

Zondag en maandag 28 juni 2010

Camping Kjornes.

Zaterdag zaten we nog op de drukste camping hier in Noorwegen tegen gekomen, ook heel gezellig met veel Noren en veel kinderen. Wij maar denken dat dat kwam omdat de Noorse vakanties begonnen zijn. Bleek de drukte vanwege een voetbaltoernooi te zijn, zondagmorgen was de volle camping weer een camping met een voor Noorwegen normaal aanzien. Wat Nederlandse en Duitse campers, een enkele Noor. Al de Noorse families bleken bij het voetbaltoernooi te horen wat afgelopen was, en de meesten vertrokken ook ’s morgens vroeg.
Het plaatsje aan de rand van het fjord wat ik de vorige dag als het mooiste plaatsje van de camping had bestempeld en toen bezet was, was vrijgekomen en John wil hier tot maandag blijven om Nederland te zien, (Soms denk ik wel eens, niet hardop, het is wel makkelijk als Nederland verliest, hoeven we daar geen rekening meer mee te houden)
Wie mij kent weet hoe dol ik op uitzichten ben en dus werd de camper verkast. Heerlijk de hele dag in het zonnetje gezeten. Lekker lezen en van de zon en het prachtige uitzicht genieten. ’s Avonds was er voor de organisatie van het toornooi denk ik een barbecue waar we zicht op hadden en dan valt het me toch op hoe rustig al die families en hun kinderen ziin. Als ik de keren herinner dat ik met mijn kinderen mee was op een hockeytoernooi dan toeterden mijn oren wel eens van al het kabaal dat ze met elkaar konden maken, hier merk je daar bijna niets van. De kinderen waren ook in het water aan het zwemmen en dat bracht mij op een goed idee.
Vanmorgen uit bed meteen zwemmen. Maar zoals anders in Nederland geen half uur. Het water is toch wel bitterkoud en na 10 minuten denk je, ik ga er toch maar uit. John was vergeten het gas aan te draaien en toen ik onder onze camperdouche stond kreeg ik letterlijk een koude douche. Een tegenvaller, maar omdat het fjordwater zo koud was geweest leek dit water wel lauw.
Op internet hadden we gezien dat het hier vandaag nog mooi zou zijn en een dal verder regen en 7 graden minder. Het zonnetje scheen ook volop. Zo dat we tegen een leuk jong stel wat met twee kindjes twee maanden onderweg was en waar we al wat kontact mee hadden gehad zeiden, weten jullie het wel zeker. Ja, ze wisten het zeker, ze hadden nog een lange reis naar het Noorden en moesten er wel komen. Ze waren nog maar net een uurtje weg en toen bleek internet helaas geen gelijk te hebben en toen begon het hier ook vreselijk te regenen en is het de hele dag helaas niet meer opgehouden.
We hebben dan ook vanmiddag met een heel aantal mensen naar de wedstrijd gekeken. Er waren ook twee kleine kindjes bij met Nederlandse vlaggen die het Wilhelmus speelden als er een doelpunt viel. (Nu hardop, het was toch wel leuk dat ze wonnen)
Het is weer avond en de zon komt weer te voorschijn. Dat is altijd erg vreemd hier. Intussen heb ik wel de hachee met rode kool tevoorschijn gehaald. Maar die zal ook wel in het zonnetje smaken.