Iria-Epidavros
Door: johanne
Blijf op de hoogte en volg John & Johanne
01 Oktober 2011 | Griekenland, Athene
vrijdag 30 september 2011
Eerst waren we van plan om vandaag verder te gaan. Maar het bevalt ons zo goed op ons bountystrand dat we besluiten nog een dag langer te blijven. Gezien de situatie in Athene willen we daar niet de 3 dagen blijven die we eerst van plan waren maar het nu met een bliksembezoek aandoen, de Akropolis, als het kan het museum nog, maar dan weg. Dus we hebben tijd ten over.
Het is een heerlijke dag van zonnen, luieren, zwemmen en lezen.
Tot 5 uur hebben we zoals altijd het hele strand voor ons alleen. We hebben voor onze camper op het strand een soort kampement gemaakt. De grote tafel die op het strand stond met onze stoelen onder de boom die schaduw geeft. . De looplamp in de boom. De zonnestoelen aan de zee, Zelfs het oventje staat opgesteld waar lekkere gebakken aardappeltjes uit zullen komen. Ik werk er mijn verslag bij en we zien er altijd de zon in zee ondergaan. Tot ’s avonds laat zitten we er buiten te genieten om ’s morgens bij het wakker worden uit de ramen van de camper de zee weer in de zonnegloed te zien liggen. Kortom het meest ideale plekje en mooier denk ik dat we het echt in Griekenland niet kunnen vinden. Maar we hebben besloten om toch verder te gaan. Het zigeunerbloed kriebelt, er is nog meer te ontdekken.
Om 5 uur komen er wat van de vaste campinggasten en het wordt wat drukker. Ook in Griekenland zal het weekend van start gaan. Voor ons kampement komt een Griekse familie te zitten die aan het vissen zijn. Het is een enorm gekakel.
Wanneer ik ga betalen heb ik weer een leuke discussie met degene die de camping beheert. Hij is Griek maar heeft 30 jaar in Engeland gewerkt en kent Griekenland niet meer terug. De eigenaar van de camping die hij in Engeland kende heeft hem die baan gegeven maar hij mist zijn vrienden uit Engeland erg in Griekenland. Hij zegt: De Grieken zijn egoïstisch geworden, ze zijn lui, jaloers,. En dat wij uit Holland balen om voor deze luie mensen te betalen dat begrijpt hij volkomen. De eerste keer dat we zo’n geluid horen. En een geluid wat je van ons niet zal horen. Wij zien heel veel arme Grieken en begrijpen dat het moeilijk voor hen is. Als we dat aanvoeren haalt hij zijn schouders op.
Tijdens het koken wat we weer voor onze camper op het strand doen bepaalt de Griekse familie dat het genoeg vissen geweest is met de hengel en opeens wordt er een groot geel visnet te voorschijn gehaald. De grootste schreeuwer van de Grieken is aan het gebaren en verdwijnt met het net het water in. Zijn vrouw die eerst de vishengel bediende moet nu het visnet strak trekken en mee ophalen. Het is echt ongelooflijk wat ze ophalen. Honderden kleine visjes spartelen in het net en ze halen er ook garnalen, en grotere vissen uit. Ze gaan tot ver in de avond door en halen visjes met emmers op.Trots laat de mevrouw die allemaal aan ons zien en wat ik begrijp is dat ze morgen allemaal het vuur opgaan.
Het Oostenrijkse echtpaar wat met ons al de dagen al als enige buitenlanders op de camping staat vertelt dat ze eerder meegemaakt hebben dat de politie ingreep bij dit vissen. We waren al een paar keer aan de praat geweest met dit aardige echtpaar maar toen zij hoorde dat we morgen vertrokken nodigde ze ons op Griekse koffie uit. We hebben verder een vreselijke gezellige avond met zijn 4en.
Hij was advocaat in Salzburg geweest tot aan zijn pensionering een paar jaar terug. Zijn kantoor was in de straat van het geboortehuis van Mozart geweest. Zijn vrouw vertelde dat ze in Zwolle in Nederland was geboren. Haar vader was een wees die in de eerste wereldoorlog in Nederland was opgevangen en op leeftijd dat men trouwt met een Nederlandse vrouw was getrouwd. Tijdens de tweede wereld oorlog mochten ze niet meer in Nederland blijven en waren ze weer als Oostenrijkers naar Oostenrijk gestuurd. Haar moeder had altijd heimwee naar Nederland gehouden vertelt mevrouw en is eigenlijk heel jong gestorven, zij dacht van heimwee. Hoe mensen toch door oorlog vermangeld kunnen raken.
We raken zeer geanimeerd met elkaar in gesprek. Heel grappig, ze vertrekken op de zelfde dag met de zelfde boot als wij. Zij blijven wel hier totdat ze vertrekken. Ze komen al 33 jaar in Griekenland op vakantie en hebben heel Griekenland gezien en vinden dit het mooiste plekje.
Wij zeggen dat wij dat ook vinden tot nu toe maar dat we toch echt Athene , Delfi, en nog meer dingen willen bekijken. Maar wie weet komen we ook nog voordat we vertrekken weer op dit mooie plekje terug en zien we hen eerder terug dan op de boot.
Zaterdag 1 oktober 2011
Iria-Epidavros. (of Epidaurus)
75007-75135
Camping Nicolas II
N 37gr36’50
E23gr 9’50
Camping 22.50, Diesel 30 euro,Entree Epidavros 6 euro per persoon, overkant Poros 85 cent heen, een euro terug.
We staan heel vroeg op. Om half 8 lig ik al in de zee. Het is prachtig. De zon komt op achter de bergen en het plaatsje aan de overkant Tolon is zeer helder te zien en geheel mauve gekleurd door de opkomende zon. Ik trek mijn gebruikelijke baantjes en kom helemaal verkwikt een uurtje later het water uit waar John al het ontbijt klaar heeft. Om half 10 vertrekken wij., uitgezwaaid door het Oosterijkse echtpaar.
We worden door de Tom Tom die op Epidavros staat meteen weer de bergen ingestuurd. Weer langs smalle weggetjes en haarspelden. Ook hier weer zelfs hoog in de bergen kleine gehuchtjes. Waar de mensen daar toch van moeten leven. We passeren een vrouwtje met een ezeltje beladen met houtblokken die vrolijk naar ons zwaait en worden opgehouden door een grote kudde geiten die vergezeld is van een heuse schaapherder en zijn vrouw met stokken in de hand om de geiten op te jagen.
Wanneer we in de buurt van Epidavros zijn , komen we weer bussen en campers tegen en weet je, we naderen een bijzienswaardigheid.
Het is een prachtige plek. Onder sparren en olijfbomen liggen de resten van een oude tempel gewijd aan Aesculapius, de God van de geneeskunst.
Er waren hier de eerste ziekenhuizen en genezing vond plaats door geneeskrachtig water en door goedaardige slangen. Ook kreeg men er dromen die heilzaam waren. Van de tempel en bronnen resten nog wat zuilen en verder veel stenen. Er is een atletiekbaan te zien en ook, dat is het klapstuk, een groot theater. Wanneer je onderin iets fluistert hoor je het helemaal boven in. De gidsen die er groepen rondleiden klappen in hun handen zachtjes en dat hoor je feilloos bovenin. Zo goed is de akoestiek.
Nadat we alles bekeken hebben gaan we op weg langs een prachtige kustweg naar Poros. Dat is een klein eilandje. We zetten de camper op de kade voor Poros en varen met het veer naar de overkant.
Daar is een grote zeilhaven en de prachtigste jachten liggen er aangemeerd. Er komen jachten binnen waar veel personeel voor weinig opvarende aan het werk zijn. Het is zo’n beetje het Griekse Saint Tropez. We wandelen er rond en drinken een frappe op een terras Wanneer we het veer terug net missen worden we voor 15 cent meer door een heel snel vissersbootje naar de overkant gebracht.
We rijden weer terug naar het stadje Epidravos waar we een camping aan zee weer vinden.
Het is nu echt naseizoen. Overal sta je op de eerste rang. Ook nu. Vanuit al de ramen van de camper kijken we uit op zee. Er staat een flink briesje en de golven zijn erg hoog. Wanneer het avond is besluiten we dan ook in de camper te eten. Geen straf met zo’n prachtig uitzicht.
Dit is een camping met Wifi over het hele terrein dus ik kan vanuit de camper met het bulderend geluid van de zee dit op de site gaan zetten.
“S avonds wordt het een steeds groter gezang boven ons in het restaurant. Op een gegeven moment hoor je de sirtaki, handengeklap en borden kegelen.
John heeft geen zin om mee naar boven te gaan maar ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ga even kijken.
Ik wordt mee uitgenodigd bij het feest. Krijg wijn voor mijn neus, gebak en appel met honing. Er worden ook nog een paar stokjes vlees te voorschijn getoverd die ik omdat we vanavond gegeten hebben vriendelijk afwijs. Er wordt om de beurt door de mannen of vrouwen gedanst. Ik raak met een Griekse vrouw in gesprek. Zij spreekt goed Engels. Zij vertelt dat de borden op zijn daarom smijt men nu iedere keer een ijzeren dienblad op de grond als het dansen van een van de aanwezige goed bevalt.
Zij vertelt dat haar grote hobby vissen is. Ze heeft een eigen bootje en gaat ieder morgen alleen vissen. Niks man erbij. Ze haalt inktvissen zo groot als een mannenarm uit het water. Ze zal me het morgen als ze om 10 van het vissen terug komt laten zien.
Ik verdwijn na een uurtje maar het feest gaat zeker tot half 4 door, tenminste dat was de laatste keer dat ik er wakker van werd.
Eerst waren we van plan om vandaag verder te gaan. Maar het bevalt ons zo goed op ons bountystrand dat we besluiten nog een dag langer te blijven. Gezien de situatie in Athene willen we daar niet de 3 dagen blijven die we eerst van plan waren maar het nu met een bliksembezoek aandoen, de Akropolis, als het kan het museum nog, maar dan weg. Dus we hebben tijd ten over.
Het is een heerlijke dag van zonnen, luieren, zwemmen en lezen.
Tot 5 uur hebben we zoals altijd het hele strand voor ons alleen. We hebben voor onze camper op het strand een soort kampement gemaakt. De grote tafel die op het strand stond met onze stoelen onder de boom die schaduw geeft. . De looplamp in de boom. De zonnestoelen aan de zee, Zelfs het oventje staat opgesteld waar lekkere gebakken aardappeltjes uit zullen komen. Ik werk er mijn verslag bij en we zien er altijd de zon in zee ondergaan. Tot ’s avonds laat zitten we er buiten te genieten om ’s morgens bij het wakker worden uit de ramen van de camper de zee weer in de zonnegloed te zien liggen. Kortom het meest ideale plekje en mooier denk ik dat we het echt in Griekenland niet kunnen vinden. Maar we hebben besloten om toch verder te gaan. Het zigeunerbloed kriebelt, er is nog meer te ontdekken.
Om 5 uur komen er wat van de vaste campinggasten en het wordt wat drukker. Ook in Griekenland zal het weekend van start gaan. Voor ons kampement komt een Griekse familie te zitten die aan het vissen zijn. Het is een enorm gekakel.
Wanneer ik ga betalen heb ik weer een leuke discussie met degene die de camping beheert. Hij is Griek maar heeft 30 jaar in Engeland gewerkt en kent Griekenland niet meer terug. De eigenaar van de camping die hij in Engeland kende heeft hem die baan gegeven maar hij mist zijn vrienden uit Engeland erg in Griekenland. Hij zegt: De Grieken zijn egoïstisch geworden, ze zijn lui, jaloers,. En dat wij uit Holland balen om voor deze luie mensen te betalen dat begrijpt hij volkomen. De eerste keer dat we zo’n geluid horen. En een geluid wat je van ons niet zal horen. Wij zien heel veel arme Grieken en begrijpen dat het moeilijk voor hen is. Als we dat aanvoeren haalt hij zijn schouders op.
Tijdens het koken wat we weer voor onze camper op het strand doen bepaalt de Griekse familie dat het genoeg vissen geweest is met de hengel en opeens wordt er een groot geel visnet te voorschijn gehaald. De grootste schreeuwer van de Grieken is aan het gebaren en verdwijnt met het net het water in. Zijn vrouw die eerst de vishengel bediende moet nu het visnet strak trekken en mee ophalen. Het is echt ongelooflijk wat ze ophalen. Honderden kleine visjes spartelen in het net en ze halen er ook garnalen, en grotere vissen uit. Ze gaan tot ver in de avond door en halen visjes met emmers op.Trots laat de mevrouw die allemaal aan ons zien en wat ik begrijp is dat ze morgen allemaal het vuur opgaan.
Het Oostenrijkse echtpaar wat met ons al de dagen al als enige buitenlanders op de camping staat vertelt dat ze eerder meegemaakt hebben dat de politie ingreep bij dit vissen. We waren al een paar keer aan de praat geweest met dit aardige echtpaar maar toen zij hoorde dat we morgen vertrokken nodigde ze ons op Griekse koffie uit. We hebben verder een vreselijke gezellige avond met zijn 4en.
Hij was advocaat in Salzburg geweest tot aan zijn pensionering een paar jaar terug. Zijn kantoor was in de straat van het geboortehuis van Mozart geweest. Zijn vrouw vertelde dat ze in Zwolle in Nederland was geboren. Haar vader was een wees die in de eerste wereldoorlog in Nederland was opgevangen en op leeftijd dat men trouwt met een Nederlandse vrouw was getrouwd. Tijdens de tweede wereld oorlog mochten ze niet meer in Nederland blijven en waren ze weer als Oostenrijkers naar Oostenrijk gestuurd. Haar moeder had altijd heimwee naar Nederland gehouden vertelt mevrouw en is eigenlijk heel jong gestorven, zij dacht van heimwee. Hoe mensen toch door oorlog vermangeld kunnen raken.
We raken zeer geanimeerd met elkaar in gesprek. Heel grappig, ze vertrekken op de zelfde dag met de zelfde boot als wij. Zij blijven wel hier totdat ze vertrekken. Ze komen al 33 jaar in Griekenland op vakantie en hebben heel Griekenland gezien en vinden dit het mooiste plekje.
Wij zeggen dat wij dat ook vinden tot nu toe maar dat we toch echt Athene , Delfi, en nog meer dingen willen bekijken. Maar wie weet komen we ook nog voordat we vertrekken weer op dit mooie plekje terug en zien we hen eerder terug dan op de boot.
Zaterdag 1 oktober 2011
Iria-Epidavros. (of Epidaurus)
75007-75135
Camping Nicolas II
N 37gr36’50
E23gr 9’50
Camping 22.50, Diesel 30 euro,Entree Epidavros 6 euro per persoon, overkant Poros 85 cent heen, een euro terug.
We staan heel vroeg op. Om half 8 lig ik al in de zee. Het is prachtig. De zon komt op achter de bergen en het plaatsje aan de overkant Tolon is zeer helder te zien en geheel mauve gekleurd door de opkomende zon. Ik trek mijn gebruikelijke baantjes en kom helemaal verkwikt een uurtje later het water uit waar John al het ontbijt klaar heeft. Om half 10 vertrekken wij., uitgezwaaid door het Oosterijkse echtpaar.
We worden door de Tom Tom die op Epidavros staat meteen weer de bergen ingestuurd. Weer langs smalle weggetjes en haarspelden. Ook hier weer zelfs hoog in de bergen kleine gehuchtjes. Waar de mensen daar toch van moeten leven. We passeren een vrouwtje met een ezeltje beladen met houtblokken die vrolijk naar ons zwaait en worden opgehouden door een grote kudde geiten die vergezeld is van een heuse schaapherder en zijn vrouw met stokken in de hand om de geiten op te jagen.
Wanneer we in de buurt van Epidavros zijn , komen we weer bussen en campers tegen en weet je, we naderen een bijzienswaardigheid.
Het is een prachtige plek. Onder sparren en olijfbomen liggen de resten van een oude tempel gewijd aan Aesculapius, de God van de geneeskunst.
Er waren hier de eerste ziekenhuizen en genezing vond plaats door geneeskrachtig water en door goedaardige slangen. Ook kreeg men er dromen die heilzaam waren. Van de tempel en bronnen resten nog wat zuilen en verder veel stenen. Er is een atletiekbaan te zien en ook, dat is het klapstuk, een groot theater. Wanneer je onderin iets fluistert hoor je het helemaal boven in. De gidsen die er groepen rondleiden klappen in hun handen zachtjes en dat hoor je feilloos bovenin. Zo goed is de akoestiek.
Nadat we alles bekeken hebben gaan we op weg langs een prachtige kustweg naar Poros. Dat is een klein eilandje. We zetten de camper op de kade voor Poros en varen met het veer naar de overkant.
Daar is een grote zeilhaven en de prachtigste jachten liggen er aangemeerd. Er komen jachten binnen waar veel personeel voor weinig opvarende aan het werk zijn. Het is zo’n beetje het Griekse Saint Tropez. We wandelen er rond en drinken een frappe op een terras Wanneer we het veer terug net missen worden we voor 15 cent meer door een heel snel vissersbootje naar de overkant gebracht.
We rijden weer terug naar het stadje Epidravos waar we een camping aan zee weer vinden.
Het is nu echt naseizoen. Overal sta je op de eerste rang. Ook nu. Vanuit al de ramen van de camper kijken we uit op zee. Er staat een flink briesje en de golven zijn erg hoog. Wanneer het avond is besluiten we dan ook in de camper te eten. Geen straf met zo’n prachtig uitzicht.
Dit is een camping met Wifi over het hele terrein dus ik kan vanuit de camper met het bulderend geluid van de zee dit op de site gaan zetten.
“S avonds wordt het een steeds groter gezang boven ons in het restaurant. Op een gegeven moment hoor je de sirtaki, handengeklap en borden kegelen.
John heeft geen zin om mee naar boven te gaan maar ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ga even kijken.
Ik wordt mee uitgenodigd bij het feest. Krijg wijn voor mijn neus, gebak en appel met honing. Er worden ook nog een paar stokjes vlees te voorschijn getoverd die ik omdat we vanavond gegeten hebben vriendelijk afwijs. Er wordt om de beurt door de mannen of vrouwen gedanst. Ik raak met een Griekse vrouw in gesprek. Zij spreekt goed Engels. Zij vertelt dat de borden op zijn daarom smijt men nu iedere keer een ijzeren dienblad op de grond als het dansen van een van de aanwezige goed bevalt.
Zij vertelt dat haar grote hobby vissen is. Ze heeft een eigen bootje en gaat ieder morgen alleen vissen. Niks man erbij. Ze haalt inktvissen zo groot als een mannenarm uit het water. Ze zal me het morgen als ze om 10 van het vissen terug komt laten zien.
Ik verdwijn na een uurtje maar het feest gaat zeker tot half 4 door, tenminste dat was de laatste keer dat ik er wakker van werd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
