Van Gyrheo, over de bergen naar Iria

Tyros
Camping Zaritsa
18.80 euro
Diesel 80 euro
N 37 gr16’627
E 22 gr 50. 374
74815-74925
maandag 26 september 2011
Gytheio, Kosmas,Leonidio,Tyros

S’morgens maakt de vriendelijke campingeigenaar zelfs extra vroeg het bad open en kan ik nog heerlijk een uur zwemmen. Gauw aankleden dan en skypen met Renske wat we afgesproken hadden. . Nu gaat het iets beter dan gisteren met Nienke. Zij kan mij verstaan en tikt de antwoorden in. Zo kunnen we toch nog converseren en kan ik met Josefien in de maneschijn zingen en hoedje van papier.
We vertrekken rond 11 uur van de camping. Ik koop er nog olijfolie die van olijven van de bomen waaronder we gestaan hebben is gemaakt. Hebben we thuis nog een herinnering aan deze alleraardigste camping die ik ieder kan aanraden.
We rijden eerst weer langs de kust. Prachtige vergezichten. Maar dat het er niet altijd zo lieflijk uitziet als nu blijkt wel uit het verroeste karkas van een vergaan schip voor de kust.
We passeren net als gisteren op de fiets olijf en sinaasappelboomgaarden. De sinaasappelboomgaarden hebben sinaasappels in de kleuren van groen tot oranje. Bij sommigen liggen er zelfs veel sinaasappels op de grond. Overal in de dorpen moet je tractors inhalen en op sommigen hoeken van de straat staat een tractor met oplegger waar allemaal mensen op zitten, duidelijk landarbeiders. Wanneer we in een plaatsje bij de Lidl weer boodschappen doen staan er veel zigeunerkinderen te bedelen, ik denk dat hun ouders op het land werk zoeken. We gaan nu de bergen in. De weg stijgt flink. Eerst is het gebied nog welvarender maar naar boven wordt het duidelijk veel armer. Je komt er krotten tegen met geiten die eromheen scharrelen en een aantal keren zien we iemand met een ezeltje. De geiten lopen los op de weg en steken ineens over. De weg wordt steeds smaller en steiler en we denken we moeten toch niet die kale berg over. Jawel, dat moeten we. De olijfbomen en dennen groeien er niet meer. Wel kom je er langs de kant van de weg steeds meer van die kleine kapelletjes tegen waar iconen in staan. Ik denk dat we die hard nodig hebben. Ik zeg weer tegen John, je hebt de Trolstiegen in Noorwegen gehaald, je haalt verder alles. Maar dit kan hem nu niet zo overtuigen. Helemaal boven aan komen we ineens in een dorp terecht. De weg is nu zo smal dat onze camper er net op past. Dan komen we twee andere camperaars tegen, twee Duitse stellen. Het is zij terug of wij terug. omhoog in zijn achteruit. Het oudere Duitse echtpaar blijft gewoon staan. Dus wij terug in zijn achteruit, helling op. Pas 300 meter verder is er een klein inhammetje. Ik moet dan nog aan een container sjouwen om John er een plekje te kunnen geven. Met de spiegels van beiden campers ingeklapt kunnen ze er langs. Een vreselijk knap stukje stuurwerk van John zo omhoog achteruit op de smalle weg. Tot mijn spijt vergeet ik door de spanning een foto te maken De Duitsers bedanken hartelijk en zeggen dat na het dorp de weg weer wat breder wordt. Wij rijden weer omlaag, duimen dat we weer niet iemand tegen komen. Maar wat worden we boos als we zien dat op de plek waar we elkaar niet konden passeren en het echtpaar was blijven staan nauwelijks 50 meter terug een dorpspleintje is als je de hoek om was gegaan waar zij stonden. Het was voor hen erg eenvoudig geweest om even achteruit te rijden, en ze moeten hebben geweten dat die mogelijkheid er was. .
John wil niet boven blijven in het dorpje, hij zegt laten we maar naar beneden gaan. De weg naar beneden is ook heel steil, heel veel haarspeldbochten. We zien een klooster aan onze rechterkant Om er te komen moet je een heel smalle onverharde weg op. We laten het maar voor wat hij is. We komen door een kloof langs een drooggevallen bedding van een rivier en nadere dan de kust met prachtig uitzicht. Het vissersplaatsje Leonidio wat we nu binnenrijden heeft ook weer zulke smalle straatjes dat een andere auto er niet langs had gekund. Gelukkig is het etens, rusttijd. Weinig auto’s op de straat. De Griekse mannen zitten voor de cafés op stoelen met elkaar te praten, vrouwen zie je bijna niet. En kinderen nog minder.
We stoppen op een heel mooi punt waar we lunchen. Daarna weer verder. Ik had John beloofd dat het dan met de bergweggetjes was afgelopen, maar de weg langs de kust gaat ook op en neer. Wel van een wondermooie schoonheid.
Komen we in heel Griekenland om de 500 meter een benzinepomp tegen, zo zelfs dat we denken of er moet veel op verdiend worden, of er zat subsidie op, maar hoe is het mogelijk, zoveel, nu komen we er geen enkele tegen.
Wanneer we dan eindelijk er een zien zijn we blij dat we kunnen tanken. Echter we moeten 5 minuten wachten zegt de eigenaar, de elektriciteit is uitgevallen en hij moet de generator opstarten om benzine te kunnen verstrekken. Die 5 minuten zijn minstens een kwartier want er moet met sleutels nog aan de generator gewerkt worden, maar gelukkig het lukt en wij rijden met een volle tank weer verder.
In Tyros gaan we naar de camping die daar aan zee ligt. We worden door een Griek verwelkomd op zijn Nederlands.
Hij heeft 5 jaar in NAVO-verband in Brunssum gelegen.
De camping is eerlijk gezegd maar een zooitje. Veel oude caravans die al voor de winter staan ingepakt. Een rieten matje, een zeiltje rondom de grote ijskasten, dat volstaat. Wij vinden een plaatsje vlak bij zee., met…. Uitzicht op zee.
De gebruikelijke ontvangst van de Griekse katjes vindt ook weer plaats. Er zijn er deze keer wel heel erg veel.
Intussen is het avond, half 9, en zit ik met het geluid van de golven voor de camper dit verslag bij te werken, gewoon nog in mijn zonnejurkje. John en ik hebben gezegd dat we het niet laat maken vanavond, we zijn beiden moe.

Dinsdag 27 sept 2011
Tyros, -Nafplio-Iria
74925- 75007
Camping Poseidon Beach
N37gr30’310
E22gr59’161
18 euro
’S Morgens is in het begin de zee in Tyros erg rustig.
Het is heerlijk zwemmen. Als ik bijna een uur gezwommen heb begint het ineens te waaien en de golven komen opzetten en ik weet niet hoe snel ik aan de kant moet komen. Het is vervelend om steeds een golf over je heen te krijgen.
We vertrekken rond een uur of 10. We volgen een prachtige kustroute en het is werkelijk het ene mooie plaatje na het anderen. We stoppen vaak en genieten van het prachtige landschap. Over een route waar we volgens de Tom Tom een uur over moeten doen, doen ze zeker het dubbele.
We bekijken weer een van de kapelletjes met iconen. Er staat naast de icoon ook altijd een fles olie in, een lampje en lucifers of aanstekers hebben we ontdekt. Dit zagen we toen we in een kapelletje gisteren een lampje zagen branden We steken nu zelf het lampje aan en vragen om veel geluk bij al de huizen koop en verkoop van onze kinderen.
We zien een prachtig strandje en strijken daar neer. We zwemmen er, drinken er koffie en lunchen. De plaatselijke bejaardengroep komt er zwemmen. Ze gaan met zijn allen het water in en blijven zeker een uur genoeglijk met zijn allen in een kring praten. De gehele politiek wordt doorgenomen. Wanneer een van die Grieken het water uit komt, komt hij ook met ons een praatje maken en vraagt wat wij van de crisis denken. Hij zegt dat het voor hen steeds erger wordt. Alles wordt duurder en duurder en ze krijgen steeds minder.
Ja wij in Holland hebben niet te klagen want wij hebben onze zaakjes goed voor elkaar, zegt hij.
Wanneer ik vertel dat wij allemaal wel belasting moeten betalen zegt hij, ja wij doen dat niet want ze pakken toch al alles van ons af. En wanneer hij hoort dat ik 63 ben en nog steeds werkt kijkt hij heel verbaasd en zegt, ja dat doen Griekse vrouwen niet. Er is geen werk voor hen.
We gaan verder en bezoeken het mooie stadje Nafplio. Er staat weer een fort boven op de berg, het Palamidifort, en Akronafplia, 4 venetiaanse kastelen aan de andere kant. Het was de eerste hoofdstad van Griekenland, gebouwd in de 13 eeuw en is tijdens de Venetiaanse bezetting in 1686 erg uitgebreid . John zegt dan ook als we op een groot plein komen, het is net Italië. Dat heeft hij dan goed gezien. Voor het stadje ligt een eiland met een burcht, Bourtzi. Die bewaakte de haven en tot 1930 schijnt er de beul gewoond te hebben volgens onze reisgids. Wat die man dan moest doen zo ver in de 20 eeuw zou ik dan wel willen weten.
Rond 4 uur rijden we verder naar een camping die ik heb ingevoerd in de Tom Tom. Hij zou een zwembad hebben en aan het strand liggen. Bij aankomst blijkt dat er tussen het strand en de camping een weg is en het zwembad de grootte van een postzegel te hebben. John had een mooie camping net te voren gezien en daar gaan we op af.
We staan nu op het mooiste plekje van de vakantie. Recht aan zee. We barbecueën op het strand. John heeft de looplamp vanuit de camper met een verlengsnoer aan de boom op het strand opgehangen en we zitten met uitzicht op de baai werkelijk super van de avond te genieten.

woensdag 28 september 2011


Weer stralend weer. Wanneer ik tijdens mijn uurtje zwemmen in de zee zwem,springt er ineens een school kleine vissen voor mij uit het water. Bij tientallen vliegen ze door de lucht en komen in boogjes naar beneden. Het is een pracht gezicht. Misschien zijn zij wel van mij geschrokken en denken wat moet die walvis daar? John en ik gaan na de koffie fietsen. We bezoeken verschillende dorpjes Het is hier een combinatie van visvangst en agrarisch bedrijf waar de mensen van leven. . Meloenen,sinaasappels. Maar we komen ook in een uitgestorven dorp en zien daar meerdere cafés op een verlaten pleintje waar een paar mannen op een stoeltje voor het café wat zitten te hangen.
Wat ons opvalt is dat de Grieken weinig alcohol drinken, ze hebben vaak van die glazen frappe, koude koffie voor zich staan. Roken doen ze echter des te meer.
We komen ook een snoezig haventje tegen waar een beeldig kapelletje is waar weer alle goede wensen voor de kinderen worden uitgesproken bij het opsteken van een lichtje.
In het haventje ligt een bootje Ioanna gegeten. Zelfs in Griekenland. Ik mopper tegen John, snap je waarom ik zo’n hekel aan mijn naam heb. Boerderijen, schepen en koeien, die worden altijd met die naam opgescheept.
Op een terrasje eet ik weer een heerlijk gegrild inktvisje, John had het te voren bij een paar Hollandse boterhammen gehouden en drinkt er nu een lekker Amsteltje. Er is daar Wifi, jullie snappen wel waar morgen dit verslag op wordt gezet en tijdens het eten van wat.
John is vandaag helemaal in een Hollandse bui. Zijn maag is wat van streek en hij vraagt om een Hollandse gehaktbal. Die dan ook in Griekenland wordt bereid en op het strand bij de ondergaande zon wordt opgegeten.
Morgen gaan we een wat grotere fietstocht maken naar de overkant van de baai, op de kaart staat ook een zuiltje, misschien komen we er nog wel Griekse oudheidkundige resten tegen.


Donderdag 29 sep. 11

En dus zit ik hier weer op ons heerlijk terrasje in het zonnetje op mijn inktvisje te wachten.
Ik heb de hele vakantie al ruzie met apparaten, e-reader stuk, mijn i-pot vertoonde ook weer kuren, maar nu was mijn fototoestel aan het kuren krijgen. De kaart ervan. We zijn op de fiets naar Tolo, een plaatsje over de bergen, 17 km verder gefietst. En aardige fotograaf die niet de kaartjes verkocht heeft mijn kaart gereset en nu doet hij het weer maar ik ben mijn foto’s van gisteren kwijt.
Dus er wordt jullie een prachtige zonsondergang en het boorje Johanna onthouden, maar misschien dat ik er dat vandaag wel op kan krijgen.