Maandag, dinsdag en woensdag 12 tm14 september

Maandag, dinsdag en woensdag 12 tm14 september



Maandag 12 SEPTEMBER. Rimini-Ancona. 74072-74176
Benzine 79,50, autobaan 4,50
Pechdag.
We staan bijtijds op en ik zwem eerst weer een kilometer in zee. Naar een strandtent 500 meter verder. Iets langer dan 35 minuten op en neer.

Na het zwemmen haal ik mijn e-reader van de elektriciteit af. Die had ik, omdat een kwart van de batterijen leeg was, voor de zekerheid aan de elektriciteit gelegd. En waren ze gisteren nog 3kwart gevuld nu waren ze helemaal leeg. Ik krijg hem per computer niet opgeladen. Ook als ik hem aan de gewone stekker van de i-pot leg . Hij begint weer te resetten en verder krijg ik alleen maar te zien batterij leeg. Op geen enkele manier is hij meer op te laden.
Met weinig boeken en een e-reader die niet werkt is het voor een verstokt lezer zoals ik toch echt een ramp eerste klas. Ik baal enorm, daar gaat mijn genieten op een strandje aan de zee met een heerlijk boek.
Dan pakken we de camper in en rijden weg. In Ancona gekomen kunnen we geen supermarkt vinden. Die we tegen komen zijn gesloten. Maandagmorgen misschien? Jammer dan. In Griekenland zal er ook wel eten te krijgen zijn. We hadden echter wel graag Italiaanse wijn ingeslagen, Van de Griekse verwachten we niet zo veel. Ik vind de hars smaak eigenlijk helemaal niet zo lekker. Maar niets aan te doen, we doen het er maar mee.

Dan komen we bij de boot. De paus zwaait ons op foto’s van alle kanten toe als we de stad inrijden. Hij schijnt hier gisteren geweest te zijn en daarom konden we gisteren dus niet varen. We zouden de prachtige upgrade krijgen omdat onze boot gisteren daardoor niet naar Patras vertrok.
Op de kade, bij het ticketbureau, blijkt mooi niet. Het uitgetikte e-mailbericht kon de man niet vermurwen, noch het suitenummer. Bij betalen, we hadden gisteren moeten vertrekken al ging hij niet naar de ons gekozen bestemming Patras. En we hadden een reserveringnummer moeten hebben. Twee honderd en 19euro tjes. En anders blijft u maar op de kade staan. Het is goed dat we een credit kaartje hebben want je staat daar toch maar zomaar terwijl je alles geregeld hebt.
We nemen het nu met de rederij in Rotterdam straks in Nederland op die alles voor ons geregeld hebben en nemen aan dat die die 219 euro’tjes ons terug betalen.
Ik krijg eerlijk gezegd de kriebels en denk, geen wonder dat Griekenland en Italie zo slecht presteren in de Eurozone, dit is toch echt van de gekke.
.
Nu staan we, terwijl wij perse op zijn laatst 2 uur voor de afvaart aanwezig moeten zijn al meer dan een uur in de brandende zon in een rij op de kade en geen boot te zien. Ik maak maar van de gelegenheid gebruik om mijn verslag bij te werken.

‘Dinsdag 13 september 74176-74198
Camping kato Alissos, N38 graden 149’17, E 21graden 577’29. 18.90 euro per nacht.
Intussen een dag verder. We zitten op een camping aan zee, net buiten Patras heerlijk nog buiten.
Gisteren viel de accu van de laptop uit, zodoende kon ik het verslag niet verder tikken.
We hebben gisteren nog lang in de brandende zon in de rij gestaan. Naast ons staat een busje met 2 duitsers. Ze hebben acrobatenspul bij zich . Ze goochelen met de stokken wat af en hebben veel bekijks. Op het dashboard hebben ze een wierookbordje staan waar ze wierook op branden. Of dat nu is om de hashlucht te verdrijven van de dikke sigaretten die ze roken.? We komen ze nog vaak tegen.
Op een gegeven moment komt er een jongen in de rode kleren van de rederij naar onze camper toe en vraagt waar is Mr. Hipke. Die zat net aan de kade te kijken waar de boot toch bleef. Ik grapte in het Engels van komt u onze 219 euro terug brengen. Yes en verdomd hij had 219 euro contant bij zich.
Intussen hebben we onze horloges op Griekse tijd gezet, dat is een uur later dan in Nederland. En volgens die tijd vertrokken we zelfs 5 uur later dan de 4 uur.
Aan boord ook weer gelazer met U heeft Uw tocht veranderd, U krijgt nu niet de bon voor het eten
. Gelukkig sprak het meisje hier wel Engels want toen ik vertelde hoe ik over een en ander dacht werd de maaltijdenbon snel te voorschijn gehaald.
Eigenlijk had hij beter niet overhandigd kunnen worden want ik ben me toch ziek geworden van die maaltijd. Het kan ook wel de warmte geweest zijn van de hele middag in de brandende zon aan de haven in ieder geval ik was zo misselijk als een kat en na ’s morgens even op geweest te zijn ben ik het bed weer ingedoken en op het geluid van de motor van de boot nog heerlijk tot half 2 geslapen.
John plaagt me met het is de bekende na 5 dagen dip, kan ook, alle moeheid er ineens uit.
Om half 2 heb ik heerlijk op de boot, in de schaduw en een windje gezeten en de griekse eilanden aan mij voorbij zien komen. Genieten. Het bekijken van a die mensen op de boot. Je ziet er wat exemplaren rondlopen.
Een eerste orthodoxe priester in een maar erg versleten gewaad met twee discipelen om hem heen, Een nonnetje wat vast de paus is gaan bekijken en die de hele tijd met haar kerkboek rondwandelt en aan haar scapulier twee medaillons met heiligen heeft. (Van die heerlijke toeristenrommel) Ook zo ijdel eigenlijk is dat als er een foto van haar genomen word snel haar bril af zet.
Een Duits stel waarvan we eerst dachten dat ze net als Helene haar nichtje een drieling hadden. Het bleek dat het oudste meisje 10 maanden ouder was, de tweeling, ook 2 meisjes waren niet een eiig want een leek sprekend op de vader en de ander op haar moeder. Nu Helene haar nichtje staat nog wat te wachten als je zag hoe druk dat echtpaar het had. Ze liepen ook altijd een met een buggy en de ander met een tweelingbuggy. Ze hadden verder nog een grappige hond aan de lijn zitten die duidelijk ouders was dan deze drie waarvan de oudste 2 en de anderen net een waren. Veel zorg dus, maar wel vermakelijk om te bekijken als je er de zorg niet voor hebt.
Een Duitser met een bos vol krullen, maar toch ver op leeftijd, met aan zijn oor zo’n belletje wat aan een narrenkap met carnaval zit. Hoe kun je ermee lopen.
Ik maakte kennis met een heel leuk Nederlands echtpaar. Zij wonen voor het grootse gedeelte in Spanje vlak bij Toos, hebben verder een huis in Schaik waar hij een fabriek had, maar komen uit Friesland. Had nog les gegeven op de zeilschool die in de plaats van mijn opa zijn fabriek is gekomen. Wist dat de fabriek een meelfabriek was geweest en kende een heel aantal mensen in Grouw. Op het laatst zaten we te lachen nog even en we zijn nog familie.
Zij hadden ook heel de wereld doorgetrokken, overal waar wij geweest waren zij ook, maar zij hadden ook met een camper nog hele stukken in Amerika gedaan en hun verhalen maakte je daar helemaal enthousiast over. Hadden het net zo mooi als Nieuw-Zeeland gevonden. Dus wie weet waar onze volgende grote reis naar toe gaat.
Ze waren nu omdat ze dat wel zo makkelijk vonden met een busreis Griekenland door en de chauffeur van de bus zat ook aan tafel en wist ons van allerlei leuks te vertellen wat we konden doen. Hij had het erover dat we onze reis moesten laten terug gaan van Igoumenista en liet dan ook nog een aantal mooie punten zien. Volgens hem moet dat echt makkelijk gaan, we hadden het ook in het camperboek gelezen.
We kijken nog wel. Het lekker rustig aandoen is ook wat voor te zeggen. Voorlopig, en nogmaals bedankt Tijs, bracht de Tom Tom ons feilloos naar de camping 20 km onder Patras.
De chauffeur van de bus zei ook nog wat een zegen dat was dat we die hadden want dat er bijna nergens richtingaanwijzingen staan en die er staan onleesbaar vaak zijn. En wanneer we de laatste update hadden we daar echt op konden vertrouwen.
We kwamen de boot af en zagen meteen de spar aan de overkant. Gauw boodschappen gedaan.
Wat opvalt, een eerste indruk, is dat Griekenland toch erg arm is. Kan ook zijn dat omdat we bij de haven zijn dat de eerste indruk is. Veel jongelui in kliekjes aan het hangen, je camper ongevraagd aan het wassen , de boodschappen Nederlandse prijzen, hoe de gemiddelde Griek dat moet betalen is een raadsel.
Momenteel zitten we lekker buiten. De krekels zoemen. Het is een camping aan zee. Niet met direct uitzicht, maar binnen 2 minuten zit je aan het strand. Er is een mooi restaurant dat wel op zee uitkijkt en wat we morgen eens zullen bezoeken. Voorlopig houden we het hier wel 2 dagen uit.

Woensdag 14 september.
Vannacht dachten we daar even anders over. De hele nacht tot 4 uur hoorden we uit de verte Karoakeklanken. Tamelijk irritant de hele rijd van die dronken meezingers. We dachten al wat moeten die Grieken nog op dinsdagnacht om half 4.
We hoorden vandaag van een Nederlands echtpaar dat hier het hele seizoen staat en vrienden met iedereen uit de buurt is dat dat uitzondering is. Vandaag is het het feest van de 14 september en dat schijnt wat te zijn. We gaan er straks, nadat we dit verzonden hebben en gezwommen hebben op de fiets eens naar kijken.
Voorlopig bevalt het ons op de nachtelijke muziek na goed hier.
We staan in een olijfboomgaard onder de olijven.We zeggen tegen elkaar dat het ons op een of andere manier aan Indonesië doet denken, aan de kampong. Combinatie van grond, warmte en geluiden. Het is er heel rustig, We horen duiven en kippen en af en toe de haan die kraait. Het is warm, 30 graden, maar er staat ook een beetje wind. Het is heel goed uit te houden. Mijn wasje wappert al aan de lijnen en John scharrelt een beetje rond de camper rond.