zondag 11 september

Zondag 11 september.

Een heerlijke dag rust.
Zelf had ik nog graag naar de camping dichter bij Ancona in de bergen willen gaan maar John blijft het liefst hier.
’s Morgens ben ik eerst een half uur in de zee gaan zwemmen. Het was 9 uur maar er zaten al families aan het strand om de dicht bijzijnde huurstoelen aan de zee in te kunnen nemen. Verder liepen er heel veel mensen in het water, tot kniehoogte op en neer. Met schepnetjes waar krabben mee werden gevangen, of gewoon zo maar. Een paar oudere Italiaanse vrouwen riepen brave toen ik voorbij zwom. Wat er het dappere in was begreep ik toen nog niet totdat ik uit het water waarschuwingen zag van gevaarlijke kwallen. Misschien dat ze daarom zo voor zich uitkijkend allemaal in de zee keken terwijl ze aan het voortstappen waren.
In de middag bij ander tij zag je dit nl helemaal niet meer. Wel nog heel veel op en neer geloop zonder het getuur in het water.
John en ik hebben voor mij een nieuw zwempak gekocht. Mijn mooie zwempak had ik voor de reis gewassen. Ik was er zo dol op dat ik er nooit in zwom, nu had ik gedacht laat ik het voor de reis wassen.
Nu dat was slecht geweest, de binnenvoering is aan het lubberen en het zwempak zelf ook. Geen gezicht. Bij de camping onder toezicht van de eigenaar en zijn vrouw en John een nieuw uitgezocht. De eigenaar heeft een blik op je figuur en zegt te klein of te groot en komt dan met de juiste size aan.
Ieder zwempak vinden ze dan even mooi, wij hebben er een uitgezocht die we het beste van slecht vonden.
Daarna de middag aan het strand doorgebracht. Enig, al die Italiaanse bedrijvigheid te zien. Goedverzorgde Italiaanse mannen en vrouwen De mannen een beetje macho-achtig met elkaar op trekken en de vrouwen met elkaar kletsend vaak mooi te zijn. Eigenlijk weinig kinderen, maar als we die zagen was het die is ouder dan Noor of net zo oud, nee de leeftijd van Josefine of jonger dan Wietske. Grappig als John het zei dacht ik het of andersom.
Veel opa’s en oma’s die met de weinige kleine kinderen de hele tijd in de weer waren. Sommige vrouwen van mijn leeftijd zeer goed verzorgd maar andere ook als dikke zwart geklede moeke s achter een grote koeltas met allerlei proviand voor de meegekomen familie.
Het was druk, een en al gekrioel. Het deed mij een klein beetje denken aan het schilderij van Ensor op het strand van Oostende. ‘
Daarna weer heerlijk gegeten en nu alle spullen in orde maken voor morgen. Batterijen van foto en video opladen, uitzoeken wat we op de boot meenemen, enz.
We hebben samen ook onze reis in Griekenland veranderd naar aanleiding van het camperboek wat we bij ons hebben. Daar staat ook een rondreis naar het miden in van 8 dagen en die gaan we nu eerst doen voor we de Peloponnesis rondrijden.