Bijna aan het eind van onze reis door Australie

We zijn weer een heel aantal dagen verder en er is veel gebeurd weer. We zijn vanuit Singleton naar de kust vertrokken en inderdaad was alles volgeboekt. Er was geen plekje op een camping aan de kust meer te verkrijgen. Maar zoals altijd hadden we erg veel geluk en aan de mond van een grote inham van Port Stefan, Karuah, vonden we een campingje, piepklein. Niks bijzonders, maar niet ver van het strand en een national park. En we konden er 4 dagen blijven.
John vondt het na 6000 km gereden te hebben en nog eens 4000 in New-Zeeland ook wel eens fijn op een plaats te blijven, dus de keuze was snel gemaakt, we blijven.
Er was verder slecht weer afgegeven voor het paasweekend. Regen, wind, en daling van de temparaturen.
Wanneer ik wil gaan zwemmen in het zwembad wat de campingeigenaar had gezegd dat even verder aan de mond van het water lag, vergeet ik mijn zwemplannen maar gauw. Er zwemmen kwallen in rond, zo groot als een hele grote kat. Later horen we van australieers dat die kwallen dodelijk kunnen zijn. De campingeigenaar reageert wat laconiek, o dan is het net van het zwembad weer kapot, vooral maar niet gaan zwemmen. Dat doen we dus ook niet meer.
Voorlopig is het het weer er ook niet naar.
Met Goede Vrijdag was het ook echt Goede Vrijdag weer. We waren toch gaan wandelen in het Nationale Park, maar het regende zo hard dat we na de lunch maar besloten om naar de camping terug te rijden. Om 3 uur was het zelfs aardendonker. De temperatuur daalt dan meteen van de aangename 24, 25 graden, naar 17,18 graden. In de camper blijven dus.
We hadden toen het effect wat ik als kind altijd zo heerlijk vond aan de 6 weken die ik met mijn moeder en broer en zussen altijd naar Porlezza op vakantie was. Aan het meer van Lugano is het altijd prachtig weer behalve zo af en toe een dag dat het vreselijk onweert en regent. We mochten dan altijd in bed blijven liggen en kregen een boek en een dikke reep chocolade als ontbijt en bleven dan heerlijk snoepend in bed terwijl de regen op het tentdak tikte. Nu ook zo, allebei een fijn boek, de regen op de camper en de voor pasen bestemde chocolade eitjes te voorschijn gehaald.
De volgende dag was het weer weer aardig opgeklaard. We zijn toen met de boot de baai overgestoken naar Nelson Bay. Onderweg dolfijnen en pelikanen spotten. In Nelson Bay was een replica van de boot Duyfkes te zien waar de Hollanders in 1620 Australie mee ontdekt hadden. Het was erg leuk die te bekijken. Ik had er de laatste tijd veel over gelezen. Ook in het boek de fatale kust worden hele verhalen gehouden over hoe de gevangen in boten naar Australie kwamen. Het is dan heel vreemd te zien hoe klein en primitief alles is. Dat ze daar de zeeen mee zijn kunnen overvaren.
Er werd door de Australiers nogal wat grapjes over de Nederlanders gemaakt. Over hun handelsgeest. Zo was de boot bevoorbeeld met bakstenen als ballast gevuld. Die kon men in de Oost weer kwijt aan mensen die huizen bouwden en had men weer handel, in tegenstelling tot de engelsen die het met ronde stenen vulden weaar naderhand niets mee te doen was.
Na afloop voor we op de camping kwamen hadden we een soort stamcafeetje waar we s’morgens koffie dronken en s’avonds een wijntje. Het lag aan het water en je had zicht op de pelikanen, op de boten die er aanmeerden en de mensen zagen ons al hun gasten en kwamen altijd een praatje maken. Ik had er oesters gegeten en op de camping had ik dat aan een aardig stel Australiers vertelt waar we vaak ervaringen mee uitwisselde. Dat waren drie zussen en hun mannen en een broer, een erg leuk stel. S’morgens stonden ze vlak bij ons op de barbeque ontbijten klaar te maken, je wilt het niet geloven. Hele speklappen, worsten, champions, eieren, en als laatste de boterhammen gebakken in het spekvet. Daarna nog pannenkoeken erop. Zij keken meewarig naar mijn bakje yogurt, van hoe is het mogelijk om daar op te leven en ik keek naar hun barbeque bij het ontbijt van hoe kun je het weg krijgen. Maar het waren leuke grappenmakers en we hadden aan het ontbijt vaak veel prêt.
Met pasen zijn John en ik heerlijk wezen wandelen in het Nationaal Park en we kwamen een leguaan tegen, zo groot heb ik hem nog nooit gezien. Met een slissende tong, best eng.
Daarna kwamen we in zandduinen, net een woestijn. Mensen gingen in surfborden de berg af en hadden enorm veel plezier daarbij. Aan het strand gekomen waren daar allemaal mensen in 4 weel drive wagens met de auto tot aan de branding. De ouders met pils in de hand en de kinderen aan het surfen in de zee. Het was een enorm mooie wandeling.
Toen we op de camping weer waren werd er op de deur geklopt, de Australiers met een bord vol geopende oesters voor me omdat ik daar zo dol op was. Vreselijk schattig niet.
Gisteren zijn we naar Sydney gereden. Weer langs de kust, op ons gemak. We kwamen ook nog een surfstrand tegen met heel hoge golfen waar ik heerlijk in de golfen gezwommen heb. Ze zijn echt soms groter dan je zelf bent.
In Sydney aangekomen namen we de verkeerde weg even en kwamen ineens voor een tolpoort te staan. Wij zeiden dat we fout waren. Dat waren ze gewend. Ze trokken een stencil te voorschijn van hoe we konden draaien, de volgende afslag weer af en terug. We moesten echter de 4.90 tol wel betalen. Maar wie schets onze verbazing toen we terug weer langs die poort kwamen we opnieuw ook weer de 4.90 moesten betalen. Duur grapje voor een km verkeerd gereden te hebben.
De camping zelf is prachtig. We zijn blij dat we het advies van Hans en Helen, het australische echtpaar wat we in Bright ontmoet hadden, opgevolgd hadden en van camping veranderd zijn. We zitten nu midden in een natuurpark met allerlei vogels om ons heen. Je bent per bus en trein in drie kwartier in het hartje van Sydney.
We hebben vandaag de harbourbridge en het Operahuis bekeken. Een rondleiding door het Operahuis gemaakt en er kaartjes voor een ballet, dat was het enige mogelijke, voor morgen gekocht. Heerlijk in het park wat naast het operahuis zat geluncht en de ferry naar Manley genomen waar we nu in de biliotheek even aan het uitpuffen zijn en de website weer bijwerken.
We gaan nu verder de beach weer verkennen en daarna met de ferry weer terug naar Sydney.
Nog twee dagen hier, want vrijdag vertrekken we naar Bali.