Plaats waar mensen Goden worden.

Na gisteren bijna de klok rond wakker geweest te zijn dachten we wel 9 uur te kunnen slapen. Ik had de wekker op 8 uur gezet. We waren echter alle twee om 6 uur klaar wakker. Eerst maar wat in de kamer rond gescharreld en daarna de stad in. Eigenlijk was het daar voor een wereldstad nog best rustig. Zo 'n beetje als het bij ons in Breda op een maandagmorgen ook is. Veel winkels gesloten. We zijn gaan ontbijten en daarna de stad weer verder in. Wat opvalt is de enorme drukte rond de kerken. Op een doordeweekse dag drie missen en dan heel wat mensen die op weg naar het werk de kerk uitkomen. Met aktetassen onder de arm. John ging geld wisselen in de bank. Bij die bank stonden buiten 2 mensen met pistool, in een aparte pinruimte ook iemand met een pistool en in de bank zelf nog twee mensen met pistool. Zou het een bankdirecteur met overvalvrees zijn of zou dat echt nu nodig zijn? Buiten op straat zie je ook overal dingen die met de dodenfeesten te maken hebben, versieringen, doodskopjes die te koop worden aangeboden, dode rockfenomenen die ergens als etalagepoppen staan opgesteld met een doodskop en hun instrument in de hand. Ik word wel bediend met mijn wens de dodenfeesten mee te maken. En dan is het nog maar de voorloop ervan want op 1,2,en 3 november dan begint het echt pas.
Om half 11 vanmorgen weer terug in het hotel, daar werden we in verwacht. De groep met Belgen die vanmorgen aan kwamen waren er ook. We maakte kennis met elkaar en Johan de reisleider nam ons meteen mee. We reden met een busje de stad uit. Ongelooflijk wat je ziet. De stad is zo groot. Er wonen 25 miljoen mensen, dat is bijna Nederland en België en dat in een stad. Johan onze reisleider weet heel veel van het land, spreekt vloeiend Spaans en vertelde over de problemen die dat met zich meebracht. Omdat alle musea vandaag gesloten zijn had hij voorgesteld om naar Teotihuacan te gaan, wat plaatst betekent waar de mensen Goden worden. Nou werden we dat echt niet. Ieder had toch nog wat de reis in de schoenen zitten en het was veel tippelen en klimmen daar. Maar ongelooflijk om te zien wat een volk voor Christus al voor elkaar heeft kunnen krijgen. Er was de zonne en maanpiramide. Een tempel en een paleis, tenminste wat daar van overgebleven was. Veel klimmen was het in ieder geval.
Daarna zijn we doorgegaan naar de Basilica de Guadalupe waar Maria net als in Fatima en Lourdes verschenen is, nu niet aan arme herderskinderen maar aan een indiaan. Zijn had een bruine huidskleur en wordt daarom in heel centraal Amerika als hun Maria beschouwd. Op 12 december komen er miljoenen mensen van heinde en verre haar bezoeken want dan zou het haar verjaardag zijn. Ze waren nu al met de voorbereidingen bezig vertelde Johan, want de rij stalletjes met wat je er aan religieus kan kopen worden steeds langer. Ik vond het toppunt dat men in de moderne Basiliek die ernaast is gebouwd met een rolband langs een schilderij van de maagd gerold werd, onder het altaar, zodat je het nog dichter kon bekijken.
Ik kon nergens kaarsjes krijgen in de kerk om hem bij deze wel bijzondere Maria op te steken, een van mijn "bij"geloven is toch nog steeds wel dat dat helpt als ik iets voor een ander daar vraag. Ik heb nu enkel maar mijn vraag gesteld, weet niet of Maria het zonder kaarsje doet, maar och nog kansen zat hier in Mexico om het wel goed te doen. Toen ik weer buiten stond en in de religieuze kraampjes keek begreep ik dat ze in de kerk niet te koop waren want daar lagen ze rijen dik uitgestald.
Vanavond hebben John en ik weer even door Mexicostad gedwaald en daarna gegeten. Arme John. Hij wilde biefstuk en kreeg toen twee uiterst dunne taaie gebakken stukken rund leer. Hij had er onder zijn Meindels de Himalaya mee over gekund. Verder een schijf cactus na later bleek met ook nog een of andere ondefinieerbare groene troep, huitlacoche. Op internet opgezocht. Een Mexicaanse delicatesse, het is een schimmel die op de maïs groeit.
Vanavond vroeg slapen, want we zijn bekaf.